Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Namur (Belgia) w dniu 28 maja 2010 r. - André Rossius przeciwko państwu belgijskiemu - SPF Finances(Sprawa C-267/10)
(2010/C 221/36)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 14 sierpnia 2010 r.)
Sąd krajowy
Tribunal de première instance de Namur
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: André Rossius
Strona pozwana: Państwo belgijskie - SPF Finances
Przypozwany: Państwo belgijskie - SPF Défense
Pytania prejudycjalne
1) Czy następujące postanowienia prawa Unii Europejskiej:
1. art. 6 podpisanego dnia 13 grudnia 2007 r. traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej podpisany w Maastricht dnia 7 lutego 1992 r., który wszedł w życie w dniu 1 grudnia 2009 r. i zgodnie z którym "Unia uznaje prawa, wolności i zasady określone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej z 7 grudnia 2000 roku, w brzmieniu dostosowanym 12 grudnia 2007 roku w Strasburgu, która ma taką samą moc prawną jak traktaty. [...]"; i
2. art. 35 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej(1), zgodnie z którym "Każdy ma prawo dostępu do profilaktycznej opieki zdrowotnej i prawo do korzystania z leczenia [...]. Przy określaniu i urzeczywistnianiu wszystkich polityk i działań Unii zapewnia się wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego.";
interpretowane zgodnie z podstawowymi zasadami, na których opiera się Unia Europejska, takimi jak przywołane w preambule traktatu z Lizbony,
stoją na przeszkodzie utrzymywaniu przez państwo członkowskie, w niniejszym przypadku Belgię, na jego terytorium, wytwarzania, przywozu, promocji i sprzedaży przetworzonego tytoniu do palenia, oficjalnie uznanego przez to państwo za silnie szkodliwy dla zdrowia jego użytkowników i określonego jako przyczyna licznych upośledzających chorób i licznych przedwczesnych zgonów, co powinno logicznie uzasadniać ich zakaz?
2) Czy następujące postanowienia prawa Unii Europejskiej:
1. art. 6 podpisanego dnia 13 grudnia 2007 r. traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej podpisany w Maastricht dnia 7 lutego 1992 r., który wszedł w życie w dniu 1 grudnia 2009 r. i zgodnie z którym "Unia uznaje prawa, wolności i zasady określone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej z 7 grudnia 2000 roku, w brzmieniu dostosowanym 12 grudnia 2007 roku w Strasburgu, która ma taką samą moc prawną jak traktaty. [...]"; i
2. art. 35 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, zgodnie z którym "Każdy ma prawo dostępu do profilaktycznej opieki zdrowotnej i prawo do korzystania z leczenia [...]. Przy określaniu i urzeczywistnianiu wszystkich polityk i działań Unii zapewnia się wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego.";
interpretowane zgodnie z podstawowymi zasadami, na których opiera się Unia Europejska, takimi jak przywołane w preambule traktatu z Lizbony, stoją na przeszkodzie temu, by następujące przepisy prawa belgijskiego:
Loi générale sur les douanes et accises (ustawa ogólna w sprawie ceł i akcyzy) skoordynowana zarządzeniem królewskim z dnia 18 lipca 1977 r. (Moniteur belge z dnia 21 września 1977 r.), utrzymana w mocy ustawą z dnia 6 lipca 1978 r. (art. 1) (Moniteur belge z dnia 12 sierpnia 1978 r.);
Loi du 10 juin 1997 relative au régime général, à la détention, à la circulation et aux contrôles des produits soumis à accise (ustawa z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie posiadania, przepływu i kontroli produktów objętych akcyzą, Moniteur belge z dnia 1 sierpnia 1997 r.);
Loi du 3 avril 1997 relative au régime fiscal des tabacs manufacturés (ustawa z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie opodatkowania tytoniu przetworzonego, Moniteur belge z dnia 1 sierpnia 1997 r.), zmieniona ustawą z dnia 26 listopada 2006 r. (Moniteur belge z dnia 8 grudnia 2006 r.);
zezwalały państwu belgijskiemu na przyjęcie za podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym przetworzonego tytoniu do palenia, podczas gdy:
po pierwsze, państwo to uznaje oficjalnie te produkty za silnie szkodliwe dla zdrowia jego użytkowników i za przyczynę licznych upośledzających chorób i licznych przedwczesnych zgonów, co powinno logicznie uzasadniać ich eliminację;
po drugie, postępując w ten sposób, że daje pierwszeństwo wydajności podatkowej przed rzeczywistymi skutkami odstraszającymi, samo uniemożliwia przyjęcie środków pozwalających skutecznie doprowadzić do wyeliminowania tytoniu?
______
(1) Dz.U. 2000, C 364, s. 1.
