Skarga wniesiona w dniu 11 maja 2010 r. - Rautaruukki Oyj przeciwko OHIM - Manuel Vigil Pérez (MONTERREY)(Sprawa T-217/10)
(2010/C 195/40)
Język skargi: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 17 lipca 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Rautaruukki Oyj (Helsinki, Finlandia) (przedstawiciel: adwokat J. Tanhuanpää)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Manuel Vigil Pérez (Madryt, Hiszpania)
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 24 lutego 2010 r. w sprawie R 1001/2009-2;
– uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów w sprawie B 1173707 w całości;
– dopuszczenie do rejestracji znaku skarżącej "MONTERREY" dla wszystkich towarów należących do klas 6 i 19, zgodnie z dokonanym przez skarżącą zgłoszeniem wspólnotowego znaku towarowego nr 5276936;
– obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą;
– obciążenie Manuela Vigila Péreza, w przypadku przystąpienia przez niego do niniejszego postępowania, kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy "MONTERREY" dla towarów i usług z klas 6, 19 i 37
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Manuel Vigil Pérez
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Dokonana w Hiszpanii rejestracji nr 1695663 graficznego znaku towarowego "MONTERREY" dla usług z klasy 37; dokonana w Hiszpanii rejestracja nr 1695662 graficznego znaku towarowego "MONTERREY" dla usług z klasy 36
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe uwzględnienie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej: Częściowe oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty:
W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi trzy zarzuty:
W pierwszym zarzucie skarżąca podnosi, że w zaskarżonej decyzji naruszono art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza błędnie oceniła podobieństwo towarów i usług.
W drugim zarzucie skarżąca stwierdza, że w zaskarżonej decyzji naruszono zasadę 99 rozporządzenia Komisji nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie Rady nr 40/94, ponieważ Izba Odwoławcza nieprawidłowo przyjęła, że tłumaczenie wcześniejszego prawa odpowiadało właściwemu oryginałowi.
W trzecim zarzucie skarżąca podnosi, że w zaskarżonej decyzji naruszono zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, równego traktowania i legalności.
