Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 24 lutego 2010 r. w sprawie F-89/08, P przeciwko Parlamentowi, wniesione w dniu 10 maja 2010 r. przez P(Sprawa T-213/10 P)
(2010/C 195/36)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 17 lipca 2010 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: P (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat E. Boigelot)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania wnoszącego odwołanie
– stwierdzenie, że odwołanie jest dopuszczalne i zasadne oraz w efekcie:
– uchylenie wyroku wydanego w dniu 24 lutego 2010 r. przez trzecią izbę Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej w sprawie F-89/08, doręczonego wnoszącej odwołanie w dniu 1 marca 2010 r., na mocy którego skarga wnoszącej odwołanie mająca na celu w szczególności stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu z dnia 15 kwietnia 2008 r. o zwolnieniu jej i obciążenie Parlamentu obowiązkiem zapłaty na jej rzecz zadośćuczynienia za krzywdę, którą miała ona ponieść została oddalona jako bezzasadna;
– uwzględnienie żądań przedstawionych przez wnoszącą odwołanie przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej;
– obciążenie drugiej strony postępowania kosztami obydwu instancji.
Zarzuty i główne argumenty
W drodze niniejszego odwołania wnosząca je żąda uchylenia wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (SSP) z dnia 24 lutego 2010 r., wydanego w sprawie F-89/08 P przeciwko Parlamentowi, na mocy którego skarga wnoszącej odwołanie mająca na celu w szczególności stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego o rozwiązaniu z nią umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego i zasądzenie na jej rzecz zadośćuczynienia za krzywdę, którą miała ponieść została oddalona.
Celem uzasadnienia odwołania wnosząca je ponosi trzy zarzuty:
– naruszenie prawa i przedstawienie wewnętrznie sprzecznego uzasadnienia, ponieważ SSP uznał, że zaznajomienie się z powodami decyzji tylko poprzez sprawdzenie jej akt osobistych jest wystarczające i nie prowadzi do stwierdzenia nieważności tejże decyzji pomimo tego, że instytucja nie przedstawiła tych powodów ani w decyzji o zwolnieniu ani w decyzji o oddaleniu zażalenia;
– błędna interpretacja przez SSP: i) systemu podziału władzy między administracją i sądownictwem i równowagi instytucjonalnej, ii) art. 26 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej oraz iii) prawa do skutecznej ochrony sądowej, ponieważ SSP zajął miejsce Parlamentu Europejskiego przedstawiając - zamiast niego - domniemane powody decyzji zaskarżonej przed SSP;
– niewystarczające uzasadnienie zaskarżonego wyroku, ponieważ SSP pominął okoliczność, że przedstawione mu akta sprawy, które stanowiły podstawę wydania zaskarżonej decyzji były wewnętrznie sprzeczne i to pomimo tego, że wnosząca odwołanie zwróciła uwagę na te niespójności w skardze wniesionej przez nią w pierwszej instancji.
