Sytuacja humanitarna mieszkańców obozu AshrafP6_TA(2009)0311
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 kwietnia 2009 r. w sprawie sytuacji humanitarnej mieszkańców obozu Ashraf
(2010/C 184 E/13)
(Dz.U.UE C z dnia 8 lipca 2010 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając konwencje genewskie, a w szczególności art. 27 czwartej konwencji genewskiej o ochronie osób cywilnych podczas wojny,
– uwzględniając konwencję genewską z 1951 r. dotyczącą statusu uchodźców oraz jej protokół dodatkowy z 1967 r.,
– uwzględniając umowę w sprawie statusu sił zbrojnych (SOFA) podpisaną przez rządy USA i Iraku w listopadzie 2008 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie sytuacji humanitarnej uchodźców irackich(1) oraz rezolucję z dnia 4 września 2008 r. w sprawie egzekucji w Iranie(2), które nawiązują do mieszkańców obozu Ashraf posiadających status prawny osób chronionych na mocy czwartej konwencji genewskiej,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że obóz Ashraf w północnym Iraku został utworzony w latach 80. XX w. dla członków irańskiej grupy opozycyjnej Organizacja Mudżahedinów Ludowych Iranu (PMOI),
B. mając na uwadze, że w 2003 r. siły zbrojne USA w Iraku rozbroiły osoby przebywające w obozie Ashraf i objęły je ochroną jako "osoby chronione" na mocy konwencji genewskich,
C. mając na uwadze, że w piśmie z dnia 15 października 2008 r. Wysoki Komisarz ONZ ds. Praw Człowieka wezwał rząd Iraku do ochrony osób przebywających w obozie Ashraf przed przymusową deportacją, wydaleniem lub repatriacją z pogwałceniem zasady niewydalania ("non-refoulement") oraz do powstrzymania się od wszelkich działań, które mogłyby zagrażać życiu lub bezpieczeństwu tych osób,
D. mając na uwadze, że po zawarciu przez USA i Irak umowy o statusie sił zbrojnych obóz Ashraf z dniem 1 stycznia 2009 r. ponownie znalazł się pod kontrolą irackich sił bezpieczeństwa,
E. mając na uwadze, że podobno według niedawnych oświadczeń irackiego doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego władze stopniowo dążą do tego, aby dalsza obecność osób przebywających w obozie Ashraf stała się "niedopuszczalna", oraz mając na uwadze, że wspomniał on jakoby również o wydaleniu/ekstradycji tych osób lub ich przymusowym przesiedleniu na terytorium Iraku,
1. wzywa premiera Iraku do zapewnienia, że władze irackie nie podejmą żadnych działań, które naruszałyby prawa człowieka osób przebywających w obozie Ashraf oraz do sprecyzowania zamiarów rządu wobec nich; wzywa władze Iraku do ochrony życia oraz fizycznej i moralnej integralności osób przebywających w obozie Ashraf, a także do traktowania ich zgodnie ze zobowiązaniami wynikającymi z konwencji genewskich, zwłaszcza do powstrzymania się od ich przymusowego przesiedlenia, deportacji, wydalenia lub repatriacji z pogwałceniem zasady "non-refoulement";
2. respektując indywidualne życzenia dotyczące przyszłości każdej osoby mieszkającej o obozie Ashraf, uważa, że prawa człowieka osób przebywających w obozie Ashraf i innych obywateli irańskich, którzy opuścili Iran z przyczyn politycznych i mieszkają obecnie w Iraku, mogłyby zostać poważnie zagrożone, gdyby osoby te zostały zmuszone do powrotu do Iranu, oraz utrzymuje, że nikt nie powinien być zawracany do kraju, bezpośrednio lub przez państwo trzecie, w sytuacji, gdy grożą mu tam tortury i inne poważne przypadki naruszenia praw człowieka;
3. wzywa rząd Iraku do zakończenia blokady obozu oraz do przestrzegania statusu prawnego osób przebywających w obozie Ashraf jako "osób chronionych" na mocy konwencji genewskich, a także do powstrzymania się od wszelkich działań, które zagrażałyby życiu lub bezpieczeństwu tych osób, tzn. do umożliwienia im pełnego dostępu do żywności, wody, opieki medycznej i wyposażenia medycznego, paliwa oraz kontaktów z członkami rodziny i międzynarodowymi organizacjami humanitarnymi;
4. apeluje do Rady, Komisji i państw członkowskich, aby wspólnie z rządami Iraku i USA oraz z Wysokim Przedstawicielem ONZ ds. Uchodźców i Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża działały na rzecz ustalenia zadowalającego długoterminowego statusu prawnego osób przebywających w obozie Ashraf;
5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Uchodźców, Międzynarodowemu Komitetowi Czerwonego Krzyża, rządowi Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz rządowi i parlamentowi Iraku.
______
(1) Dz.U. C 175 E z 10.7.2008, s. 609.
(2) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0412.
