Zintegrowane podejścia do kwestii równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji i delegacjiP6_TA(2009)0240
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do kwestii równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji i delegacji (2008/2245(INI))
(2010/C 184 E/04)
(Dz.U.UE C z dnia 8 lipca 2010 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 2, art. 13 oraz art. 141 ust. 4 Traktatu WE,
– uwzględniając Europejską konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zmienioną Europejską kartę społeczną oraz orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,
– uwzględniając prace Dyrekcji Generalnej Praw Człowieka i Obrotu Prawnego Rady Europy, a w szczególności jej Komitetu Zarządzającego ds. Równości Kobiet i Mężczyzn,
– uwzględniając dyrektywę 2002/73/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. zmieniającą dyrektywę 76/207/EWG Rady w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy(1),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 marca 2003 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w Parlamencie Europejskim(2),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji(3),
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0198/2009),
A. mając na uwadze, że równouprawnienie mężczyzn i kobiet jest podstawową zasadą prawa wspólnotowego oraz że, zgodnie z art. 2 Traktatu, dążenie do jej osiągnięcia jest jednym z zadań Wspólnoty,
B. mając na uwadze, że art. 3 ust. 2 Traktatu ustanawia zasadę zintegrowanego podejścia do równouprawnienia, stwierdzając, że we wszystkich działaniach Wspólnota zmierza do znoszenia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet,
C. mając na uwadze stale rosnący odsetek kobiet będących posłami do Parlamentu, który z 17,5 % w 1979 r. wzrósł do 31,08 % w roku 2009,
D. mając na uwadze, że tylko niewielka liczba posłanek zajmuje wysokie stanowiska w organach Parlamentu Europejskiego (np. przewodniczące lub członkinie prezydium komisji lub delegacji),
E. mając na uwadze, że kobiety są niedostatecznie reprezentowane w Dyrekcjach Generalnych ds. Polityki Wewnętrznej i ds. Polityki Zewnętrznej Parlamentu, gdzie stanowią odpowiednio 66,5 % i 66 % personelu, a zarazem odnotowując istotne postępy poczynione w ostatnich latach w Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Wewnętrznej, uwieńczone przyznaniem w 2007 r. nagrody za najlepsze praktyki w zakresie równouprawnienia, zarówno za stworzenie środowiska pracy sprzyjającego równouprawnieniu i zintegrowanemu podejściu do równouprawnienia kobiet i mężczyzn, jak i za znaczny wzrost liczby kobiet zajmujących wysokie stanowiska kierownicze (np. od 2005 r. liczba kobiet - kierowników działów wzrosła z 5 % do 30 %),
F. mając na uwadze, że większość komisji parlamentarnych zasadniczo przywiązuje do kwestii zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn pewne znaczenie (np. w ramach prac legislacyjnych w komisjach, ich oficjalnych stosunków z Komisją Praw Kobiet i Równouprawnienia czy też przy opracowywaniu planu działań na rzecz równouprawnienia), a niewielka liczba komisji zajmuje się tą kwestią rzadko lub wcale,
G. mając na uwadze i podkreślając, że funkcjonowanie sieci ds. zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w komisjach, złożonej z posłów i z pracowników sekretariatu, nie przyniosło jak dotąd spodziewanych efektów,
H. mając na uwadze i podkreślając, że grupa wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności zaproponowała utworzenie podobnej sieci w delegacjach międzyparlamentarnych w celu uwzględnienia kwestii równouprawnienia kobiet i mężczyzn w stosunkach zewnętrznych Unii Europejskiej,
1. podkreśla, że wymóg równouprawnienia kobiet i mężczyzn powinien być realizowany poprzez praktyczne podejście, które nie stawia kobiet w opozycji do mężczyzn;
2. podkreśla, że zintegrowane podejście do równouprawnienia będzie miało pozytywne skutki zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn;
3. podkreśla, że zintegrowane podejście do równouprawnienia oznacza reorganizację, poprawę, rozwój i ocenę działań politycznych, tak aby perspektywa równouprawnienia płci została włączona do wszystkich strategii politycznych na wszystkich szczeblach i na wszystkich etapach przez podmioty zwykle zaangażowane w opracowywanie tych strategii;
4. przypomina o konieczności przyjęcia i stosowania, w ramach polityk wspólnotowych podlegających kompetencji komisji i delegacji parlamentarnych, strategii zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn obejmującej konkretne cele;
5. podkreśla wagę mandatu grupy wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności i wzywa ją do dalszego wspierania i promowania tego procesu w całym Parlamencie, a także w stosunkach i we współpracy z Komisją, Radą i pozostałymi instytucjami;
6. z zadowoleniem przyjmuje uwzględnianie przez komisje parlamentarne w ich pracach zintegrowanego podejścia do równouprawnienia, oraz zachęca inne komisje i delegacje do kierowania się tym przykładem;
7. wzywa do częstszego korzystania z sieci ds. zintegrowanego podejścia do równouprawnienia w przypadku delegacji międzyparlamentarnych; i misji obserwacyjnych na wybory;
8. zachęca sekretarza generalnego do priorytetowego potraktowania szkoleń z zakresu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia dla urzędników wszystkich szczebli w komisjach i delegacjach parlamentarnych; ponawia wniosek o wprowadzenie szkoleń z zakresu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn dla wszystkich posłów do PE od początku nowej kadencji;
9. w dalszym ciągu zachęca do tworzenia sieci urzędników sekretariatów komisji parlamentarnych i delegacji międzyparlamentarnych, którzy w dyrekcjach generalnych ds. polityki wewnętrznej i ds. polityki zewnętrznej przeszli specjalne szkolenie z zakresu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia płci, w celu regularnej wymiany dobrych praktyk;
10. zwraca uwagę na konieczność korzystania w komisjach parlamentarnych z odpowiednich narzędzi pozwalających na rzetelne zapoznanie się z kwestią zintegrowanego podejścia do równouprawnienia, takich jak wskaźniki, dane i statystyki z podziałem na płeć, jak również na uwzględniający równouprawnienie kobiet i mężczyzn podział środków budżetowych;
11. podkreśla, że wdrażanie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia wymaga uwzględnienia specyfiki każdej komisji i delegacji parlamentarnej; wzywa komisje i delegacje do aktywnego udziału w ocenach, przeprowadzanych systematycznie pod przewodnictwem Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, na podstawie kwestionariusza przedłożonego odpowiedzialnym za kwestię równouprawnienia kobiet i mężczyzn przewodniczącym i wiceprzewodniczącym, z uwzględnieniem braków w tej dziedzinie w pracach komisji i delegacji oraz postępów we wdrażaniu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia w obrębie każdej komisji;
12. podkreśla, jak ważne jest należyte określenie roli i obowiązków komisji i delegacji parlamentarnych w dziedzinie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia płci;
13. podkreśla znaczenie skutecznej i skoordynowanej współpracy między grupą wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności, siecią ds. zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w komisjach i delegacjach międzyparlamentarnych i Komisją Praw Kobiet i Równouprawnienia;
14. zachęca sekretarza generalnego do dalszego wdrażania zintegrowanej strategii godzenia życia rodzinnego i zawodowego oraz do ułatwiania rozwoju zawodowego urzędniczek;
15. zachęca grupy polityczne, by mianując osoby mające zajmować wysokie stanowiska, uwzględniały cel, jakim jest zrównoważony udział kobiet i mężczyzn;
16. wzywa Prezydium Parlamentu do propagowania w kontaktach z parlamentami państw członkowskich pozytywnego modelu, jakim jest grupa wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również Radzie Europy.
______
(1) Dz.U. L 269 z 5.10.2002, s. 15.
(2) Dz.U. C 61 E z 10.3.2004, s. 384.
(3) Dz.U. C 244 E z 18.10.2007, s. 225.
