Skarga wniesiona w dniu 16 kwietnia 2010 r. - Nickel Institute przeciwko Komisji(Sprawa T-180/10)
(2010/C 161/84)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Nickel Institute (Toronto, Kanada) (przedstawiciele: K. Nordlander, adwokat i H. Pearson, solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– uznanie skargi o stwierdzenie nieważności za dopuszczalną;
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji SG.E3/HP/ psi-Ares(2010)65824 z dnia 8 lutego 2010 r., na mocy której odmówiono skarżącej pełnego dostępu do niektórych żądanych przez nią dokumentów na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001(1); oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca żąda, na podstawie art. 236 TFUE stwierdzenia nieważności decyzji Komisji SG.E3/HP/psi - Ares(2010)65824 z dnia 8 lutego 2010 r., na mocy której odmówiono skarżącej pełnego dostępu do niektórych żądanych przez nią dokumentów na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001. Decyzja ta potwierdzała między innymi:
– decyzję pełniącego obowiązki dyrektora generalnego Służby Prawnej Komisji o odmowie pełnego dostępu do siedmiu dokumentów obejmujących opinię tej Służby na temat projektu dyrektywy Komisji 2008/58/WE(2);
– decyzję dyrektora dyrekcji D Dyrekcji Generalnej ds. Środowiska o odmowie pełnego dostępu do dwóch dokumentów dotyczących opinii dwóch innych Dyrekcji Generalnych Komisji na temat projektu dyrektywy Komisji 2008/58/WE; oraz
– fakt że w posiadaniu Komisji nie znajdowały się żaden dokument, protokół lub korespondencja (w tym również żadne późniejsze względem nich dokumenty lub komentarze), w których zawarta byłaby opinia Służby Prawnej na temat projektu dyrektywy 2009/2/WE(3).
Na poparcie swoich żądań skarżąca podnosi liczne zarzuty:
Po pierwsze, Sekretariat Generalny Komisji popełnił oczywisty błąd w ocenie i naruszył art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 dokonując wykładni wyjątku dotyczącego ochrony porady prawnej w odniesieniu do wielu żądanych dokumentów.
Ponadto Sekretariat Generalny Komisji popełnił oczywisty błąd w ocenie i naruszył art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 dokonując wykładni wyjątku dotyczącego ochrony postępowania sądowego w odniesieniu do jednego z żądanych dokumentów.
Wreszcie, Sekretariat Generalny Komisji popełnił oczywisty błąd w ocenie i naruszył art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 nie wskazując dokumentów, w których Służba Prawna przedstawia swą opinię na temat projektu dyrektywy Komisji 2009/2/WE i odmawiając dostępu do tych dokumentów.
______
(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, Dz.U. L 145, s. 43.
(2) Dyrektywa Komisji 2008/58/WE z dnia 21 sierpnia 2008 r. dostosowująca po raz trzydziesty do postępu technicznego dyrektywę Rady 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych, Dz.U. L 246, s. 1.
(3) Dyrektywa Komisji 2009/2/WE z dnia 15 stycznia 2009 r. po raz trzydziesty pierwszy dostosowująca do postępu technicznego dyrektywę Rady 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych, Dz.U. L 11, s. 6.
