Skarga wniesiona w dniu 13 kwietnia 2010 r. - Niki Luftfahrt przeciwko Komisji(Sprawa T-162/10)
(2010/C 161/72)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Niki Luftfahrt GmbH (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: adwokat H. Asenbauer)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 264 ust. 1 TFUE (art. 231 ust. 1 WE), zaskarżonej decyzji Komisji Europejskiej z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie COMP/M.5440 - Lufthansa/Austrian Airlines;
– obciążenie Komisji Europejskiej, na podstawie art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem, kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2009) 6690 wersja ostateczna z dnia 28 sierpnia 2009 r. uznającej koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem oraz porozumieniem EOG (Sprawa COMP/M.5440 - Lufthansa/ Austrian Airlines). W decyzji tej Komisja stanęła na stanowisku, że nabycie przez Deutsche Lufthansa AG wyłącznej kontroli nad przedsiębiorstwem Austrian Airlines jest zgodne ze wspólnym rynkiem oraz porozumieniem EOG, pod warunkiem dotrzymania przez Deutsche Lufthansa AG podjętych zobowiązań.
W uzasadnieniu skargi o stwierdzenie nieważności skarżąca, będąca przewoźnikiem lotniczym finansowanym ze środków prywatnych, podnosi po pierwsze, że Komisja naruszyła traktat WE (względnie TFUE) oraz przepisy służące jego wykonaniu jego postanowień. W tym względzie skarżąca twierdzi, że w zaskarżonej decyzji Komisja przyjęła definicję rynku, która uniemożliwiła ocenę wszystkich niekorzystnych z punktu widzenia konkurencji skutków koncentracji. Ponadto skarżąca utrzymuje, iż Komisja błędnie oceniła skutki koncentracji w szczególności w odniesieniu do tras lotniczych prowadzących do Europy Wschodniej, dopuszczając się tym samym poważnego i oczywistego błędu w ocenie. Ponadto Komisja nie zastosowała się do wytycznych w sprawie oceny horyzontalnego połączenia przedsiębiorstw na mocy rozporządzenia Rady w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw(1). Według skarżącej Komisja nie wzięła pod uwagę w szczególności okoliczności, że rozpatrywana koncentracja powodowała niekorzystne skutki dla konkurencji na wspólnym rynku, gdyż ograniczeniu uległa zdolność pozostałych na właściwych rynkach przedsiębiorstw do konkurowania, na rynkach tych brakowało alternatywnych oferentów, a dostęp do właściwych rynków nie był wystarczająco łatwy. Skarżąca podnosi dalej, że podjęte przez Deutche Lufthansa AG i zaakceptowane przez Komisję zobowiązania nie pozwalają na uniknięcie istotnego zakłócenia skutecznej konkurencji.
W drugiej kolejności skarżąca zarzuca Komisji naruszenie art. 253 WE (art. 296 TFUE) poprzez niewystarczające uzasadnienie zaskarżonej decyzji. Komisja nie wskazała bowiem, na jakiej konkretnie podstawie wykluczyła możliwość zakłócenia konkurencji na trasach lotniczych prowadzących do Europy Wschodniej. Skarżąca twierdzi nadto, że Komisja nie dokonała wystarczająco dokładnej analizy stanu faktycznego.
W trzeciej kolejności skarżąca zarzuca Komisji przekroczenie przysługującego jej zakresu uznania.
______
(1) Dz.U. 2004, C 31, s. 5.
