Skarga wniesiona w dniu 6 kwietnia 2010 r. - Ayadi przeciwko Komisji(Sprawa T-527/09)
(2010/C 148/56)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 5 czerwca 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Chafiq Ayadi (przedstawiciele: H. Miller, solicitor, B. Emmerson i S. Cox, barristers)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 954/2009 w zakresie w jakim dotyczy ono skarżącego;
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej sprawie strona skarżąca wnosi o stwierdzenie częściowej nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 954/2009 z dnia 13 października 2009 r. zmieniającego po raz 114. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami, w zakresie w jakim skarżący został umieszczony w wykazie osób fizycznych i prawnych, jednostek organizacyjnych i podmiotów, których fundusze i środki gospodarcze zostały zamrożone zgodnie z tym przepisem.
Skarżący przedstawia cztery zarzuty na poparcie swojej skargi.
Po pierwsze, skarżący twierdzi, iż Komisja nadużyła swojej władzy umieszczając skarżącego w załączniku I do rozporządzenia nr 881/2002 bez zbadania w sposób uważny i bezstronny wszystkich istotnych okoliczności sprawy.
Po drugie, skarżący twierdzi, że zaskarżone rozporządzenie zostało wydane z naruszeniem jego prawa do skutecznej kontroli sądowej, z uwagi na to, że rozporządzenie nie opiera się na żadnych dowodach, i w konsekwencji Sąd nie jest nawet w stanie zacząć spełniać swój obowiązek polegający na badaniu tychże dowodów.
Po trzecie, skarżący podnosi, że zaskarżone rozporządzenie zostało wydane z naruszeniem jego prawa do obrony. Utrzymuje on, że Komisja nie przedstawiła żadnych dowodów, lecz ograniczyła się do twierdzeń znajdujących się w oświadczeniu Komitetu ds. Sankcji. Wobec braku dowodów, skarżący nie był w stanie wypowiedzieć się przed Komisją, co do wadliwości tych dowodów czy istniejących nieporozumień.
Po czwarte, twierdzi on, iż zamrażając jego fundusze, zarówno retrospektywnie jak i na czas nieokreślony w przyszłości, zaskarżone rozporządzenie stanowi nieuzasadnione ograniczenie jego podstawowego prawa własności.
