Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2010 r. - BASF przeciwko Komisji(Sprawa T-105/10)
(2010/C 113/104)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: BASF (Ludwigshafen am Rhein, Niemcy) (przedstawiciele: F. Montag, J. Blockx i T. Wilson, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2009) 10568 z dnia 18 grudnia 2009 r. w sprawie COMP/M.5355 - BASF/Ciba, na mocy której odrzucono przedstawiony w dniu 6 listopada 2009 r. wniosek o zatwierdzenie Roquette Frères jako nabywcy Divestment Business SDA oraz wniosek o zmianę zakresu zobowiązań, od wykonania których Komisja uzależniła w decyzji C(2009) 1961 z dnia 12 marca 2009 r. uznanie za zgodną ze wspólnym rynkiem transakcji, w ramach której skarżąca uzyska kontrolę nad całością holdingu CIBA Holding AG (zwanego dalej "Ciba").
W uzasadnieniu skargi o stwierdzenie nieważności strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.
Po pierwsze twierdzi ona, że odrzucając zaproponowanego nabywcę pozwana naruszyła art. 6 ust. 2 rozporządzenia nr 139/2004(1), pkt 418 i 419 decyzji zatwierdzającej przejęcie Ciba przez BASF, pkt 4 lit. a) i b), pkt 13, 14 i 34 załączonej do wskazanej decyzji listy zobowiązań, załącznik B do tej listy, a także pkt 31, 48, 73 i 102 obwieszczenia w sprawie środków zaradczych(2).
W szczególności skarżąca podnosi, że pozwana odrzuciła proponowanego nabywcę, opierając się na błędnych ustaleniach faktycznych, oraz popełniła oczywisty błąd w ocenie bodźców zachęcających Roquette Frères do utrzymania i rozwoju Divestment Business. Ponadto skarżąca twierdzi, że pozwana oparła się na błędnych ustaleniach faktycznych oraz popełniła oczywisty błąd w ocenie wniosku skarżącej o zmianę zobowiązań na podstawie klauzuli przewidującej możliwość rewizji ich treści.
Po drugie skarżąca utrzymuje, że w zaskarżonej decyzji naruszono zasadę proporcjonalności, gdyż - jak twierdzi - odrzucenie jej propozycji nie było konieczne do osiągnięcia celu zobowiązań, jakim jest zapobieżenie powstaniu bądź wzmocnieniu pozycji dominującej.
Po trzecie skarżąca podnosi, że pozwana naruszyła zasadę dobrej administracji oraz art. 296 TFUE, gdyż nie wysłuchała skarżącej przed wydaniem decyzji oraz nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia zaskarżonego aktu.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw), Dz.U. 2004, L 24, s. 1.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 802/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw, Dz.U. 2004, L 133, s. 1.
