Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2010 r. - Südzucker i in. przeciwko Komisji(Sprawa T-102/10)
(2010/C 113/102)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Südzucker AG Mannheim/Ochsenfurt (Mannheim, Niemcy), AGRANA Zucker GmbH (Wiedeń, Austria), Südzucker Polska S.A. (Wrocław, Polska), Raffinerie Tirlemontoise SA (Bruksela, Belgia), Saint Louis Sucre SA (Paryż, Francja) (Przedstawiciele: adwokaci H.-J. Prieß i B. Sachs)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 1193/2009 z dnia 3 listopada 2009 r. dokonującego sprostowania rozporządzeń (WE) nr 1762/2003, (WE) nr 1775/2004, (WE) nr 1686/2005 i (WE) nr 164/2007 oraz ustalającego wysokość opłat produkcyjnych dla sektora cukru na lata gospodarcze 2002/2003, 2003/2004, 2004/2005 i 2005/2006;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi skarżące podnoszą szereg zarzutów.
Po pierwsze skarżące podnoszą zarzut naruszenia art. 233 WE (analogicznie art. 266 TFUE), twierdząc, że Komisja nie zastosowała wymogów określonych w wyroku Trybunału z dnia 8 maja 2008 r. w sprawach połączonych C-5/06 i od C-23/06 do C-36/06, Zb. Orz. s. I-3231. W wyroku tym Trybunał wskazał, w jaki sposób określać należy parametry "nadwyżki przeznaczonej na wywóz" i "łącznej ilości zobowiązań dotyczących wywozu" przy obliczaniu wysokości opłat produkcyjnych w sektorze cukru dla lat gospodarczych od 2002/2003 do 2005/2006. Skarżące stoją na stanowisku, że w zaskarżonym rozporządzeniu Komisja zmieniła także trzeci parametr, a mianowicie "całkowitą kwotę refundacji", mimo że jej obliczanie nie stanowiło przedmiotu postępowania w sprawie Zuckerfabrik Jülich.
W ramach zarzutu drugiego skarżące podnoszą, że Komisja naruszyła art. 15 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1260/2001(1), a także wypaczyła sens oraz cel tego rozporządzenia. W tym względzie utrzymują one w szczególności, że w ramach całkowitej kwoty refundacji Komisja uwzględniła refundacje wywozowe, które nie były przedmiotem roszczeń ani nie zostały wypłacone. Ponadto zryczałtowanie miesięcznych wielkości wywozu doprowadziło do powstania nieścisłości w obliczeniach. Skarżące podnoszą w tym względzie, że w sprawie Zuckerfabrik Jülich Trybunał zabronił ustalania a priori całkowitej straty na kwotę wyższą od wydatków związanych z refundacjami.
Po trzecie skarżące zarzucają naruszenie zasady niedziałania prawa wstecz, twierdząc, że w zaskarżonym rozporządzeniu Komisja zmieniła całkowitą kwotę refundacji z mocą wsteczną.
Po czwarte skarżące podnoszą zarzut naruszenia obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 253 WE (art. 296 ust. 2 TFUE), twierdząc, że zaskarżone rozporządzenie Komisja uzasadniła zastosowaniem wyroku w sprawie Zuckerfabrik Jülich, jednakże - według skarżącej - nie uwzględniła ona wymogów sformułowanych w tym wyroku.
W części skargi zatytułowanej "Inne naruszenia prawa" skarżące podnoszą wreszcie, że w dniu 3 listopada 2009 r. Komisja nie posiadała już kompetencji do przyjęcia rozporządzenia w sprawie opłat produkcyjnych w sektorze cukru w odniesieniu do lat gospodarczych od 2002/2003 do 2005/2006, gdyż w chwili wydania tego rozporządzenia nie obowiązywało już wskazane przez Komisję jako podstawa prawna rozporządzenie nr 1260/2001. Skarżące twierdzą nadto, że Komisja naruszyła art. 37 ust. 2 WE, gdyż zgodnie z tym przepisem do przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia należało wybrać inną procedurę.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Zb.Orz. L 178, s. 1).
