Skarga wniesiona w dniu 1 marca 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej(Sprawa C-111/10)
(2010/C 113/50)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, L. Flynn, B. Stromsky, A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie przyznania przez władze Republiki Litewskiej pomocy państwa na zakup państwowych gruntów rolnych w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.(1);
– obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1) Przyjmując zaskarżoną decyzję, Rada uchyliła decyzję Komisji wynikającą z wniosków dotyczących właściwych środków zawartych w pkt 196 Wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i leśnym na lata 2007-2013(2) (zwanych dalej "wytycznymi rolnymi 2007") i z ich bezwarunkowego przyjęcia przez Litwę, zobowiązującą tę ostatnią do zakończenia istniejącego programu pomocy dotyczącego zakupu państwowych gruntów rolnych najpóźniej do dnia 31 grudnia 2009 r. Pod pozorem wyjątkowych okoliczności Rada zezwoliła Litwie na utrzymanie tego programu do czasu wygaśnięcia wytycznych rolnych 2007 w dniu 31 grudnia 2010 r. Okoliczności przywołane przez Radę jako uzasadnienie jej decyzji w oczywisty sposób nie stanowią wyjątkowych okoliczności uzasadniających powziętą decyzję i nie uwzględniają decyzji Komisji w sprawie tego programu.
2) Komisja podnosi cztery zarzuty na poparcie swojej skargi o stwierdzenie nieważności:
Po pierwsze, zdaniem Komisji Rada nie była uprawniona do działania na podstawie art. 108 ust. 2 akapit trzeci TFUE, ponieważ pomoc, na którą zezwoliła, była to pomoc istniejąca, którą Litwa, przyjmując wnioski Komisji w sprawie właściwych środków, zobowiązała się zakończyć do końca 2009 r.
Po drugie, Komisja twierdzi, że Rada przekroczyła swoje kompetencje próbując pozbawić znaczenia stwierdzenie, że środki pomocowe, które Litwa miała prawo utrzymać do końca 2009 r., ale nie dłużej, mogą zostać utrzymane do 2013 r.
Po trzecie, zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem zasady lojalnej współpracy, która dotyczy państw członkowskich a także współpracy między instytucjami. Swoją decyzją Rada zwolniła Litwę z obowiązku współpracy z Komisją w odniesieniu do właściwych środków przyjętych przez to państwo członkowskie w zakresie istniejącej pomocy na zakup państwowych gruntów rolnych w ramach współpracy ustanowionej w art. 108 ust. 1 TFUE.
Wreszcie, Komisja uważa, że Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie, w zakresie, w jakim uznała, że istnieją wyjątkowe okoliczności uzasadniające przyjęcie dozwolonego przez nią środka. Komisja wskazuje, że jeżeli istnieją jakieś wyjątkowe okoliczności, zaskarżona decyzja zezwala na pomoc, która nie może zaradzić tym wyjątkowym okolicznościom lub wykracza poza to, co niezbędne aby im zaradzić, z naruszeniem zasady proporcjonalności.
______
(1) 2009/983/UE, Dz.U. L 338, s. 93
(2) Dz.U. 2006 C 319, s. 1
