Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2009 r. - Vanhecke przeciwko Parlamentowi(Sprawa T-14/09)
(2009/C 69/104)
(Dz.U.UE C z dnia 21 marca 2009 r.)
Język postępowania: niderlandzki
Strony
Strona skarżąca: Frank Vanhecke (Brugia, Belgia) (przedstawiciele: R. Tournicourt i B. Siffert, advocaten)
Strona pozwana: Parlament Europejski
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 18 listopada 2008 r., podanej do wiadomości skarżącego w dniu 30 listopada 2008 r., uchylającej immunitet parlamentarny skarżącego;
– obciążenie pozwanego kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Belgijski Minister Sprawiedliwości wystąpił w piśmie zaadresowanym do przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z wnioskiem o uchylenie immunitetu parlamentarnego skarżącego. Zgodnie informacjami przedstawionymi przez skarżącego wniosek ten został złożony na wniosek prokuratury miasta Dendermonde, która chciała ścigać skarżącego w związku z treścią artykułu, opublikowanego w lokalnej gazecie partyjnej w mieście Sint-Niklaas, której skarżący jest odpowiedzialnym wydawcą.
Parlament Europejski postanowił uchylić immunitet parlamentarny skarżącego.
W uzasadnieniu swojej skargi skarżący podnosi po pierwsze, że zgodnie z art. 10 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich członkowie Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa. Zdaniem skarżącego wynika z tego, że wniosek o uchylenie immunitetu członka Parlamentu Europejskiego złożyć może jedynie organ uprawniony w świetle prawa krajowego do złożenia takiego wniosku w stosunku do członka parlamentu krajowego. W związku z tym skierowany do Ministra Sprawiedliwości wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie uchylenia immunitetu parlamentarnego musi zostać złożony przez prokuraturę generalną przy Hof van beroep, a nie, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, przez prokuraturę właściwą miejscowo na poziomie okręgu.
Drugi zarzut dotyczy wydania decyzji przez Komisję ds. Prawnych Parlamentu Europejskiego. Skarżący wywodzi, że członkowie komisji, którzy podjęli decyzję w przedmiocie wniosku o uchylenie immunitetu parlamentarnego skarżącego powinni byli być obecni na posiedzeniu, podczas którego został on przesłuchany lub powinni mieć do dyspozycji dokładne sprawozdanie zawierające argumentację. Jego zdaniem nie miało to miejsca w niniejszej sprawie.
Po trzecie skarżący podnosi naruszenie poufności i obowiązku zachowania tajemnicy. W tym kontekście skarżący podnosi, że sprawozdanie przewodniczącego Komisji było dostępne dla prasy jeszcze zanim odbyło się końcowe głosowanie w Komisji ds. Prawnych.
Po czwarte skarżący podnosi naruszenie art. 7 regulaminu Parlamentu Europejskiego w związku tym, że wszelka debata plenarna została uniemożliwiona.
Po piąte skarżący podnosi brak uzasadnienia, ponieważ zaskarżona decyzja ogranicza się do odesłania do sprawozdania Komisji ds. Prawnych.
Po szóste skarżący kwestionuje uzasadnienie użyte przez Komisję ds. Prawnych, zgodnie z którym "do spraw posła Parlamentu Europejskiego nie należy występowanie jako odpowiedzialny wydawca gazety krajowej partii politycznej". W przekonaniu skarżącego do zadań polityka należy wyrażanie i upowszechnianie swoich poglądów politycznych, a wydawanie gazet o treściach politycznych i występowanie jako odpowiedzialny wydawca tych gazet stanowią część zadań członka Parlamentu Europejskiego.
