Rola Unii Europejskiej w Iraku - Zalecenie Parlamentu Europejskiego dla Rady z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie roli Unii Europejskiej w Iraku (2007/2181(INI)).

PARLAMENT EUROPEJSKI

Rola Unii Europejskiej w Iraku

P6_TA(2008)0100

Zalecenie Parlamentu Europejskiego dla Rady z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie roli Unii Europejskiej w Iraku (2007/2181(INI))

(2009/C66E/15)

(Dz.U.UE C z dnia 30 marca 2009 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając projekt zalecenia dla Rady, który złożyła Ana Maria Gomes w imieniu grupy politycznej PSE, w sprawie roli Unii Europejskiej w Iraku (B6-0328/2007),

– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iraku, z których ostatnia to rezolucja z dnia 25 października 2007 r.⁽¹⁾,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie sytuacji humanitarnej uchodźców irackich⁽²⁾,

– uwzględniając decyzje Konferencji Przewodniczących z dnia 15 listopada i 6 grudnia 2007 r. w sprawie składu i zadań delegacji ad hoc ds. stosunków z Irakiem,

– uwzględniając wnioski Rady do Spraw Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych w sprawie zaangażowania UE w Iraku z 23-24 kwietnia, 15-16 października i 19-20 listopada 2007 r.,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 7 czerwca 2006 r. zatytułowany "Zalecenia w sprawie wznowienia zaangażowania Unii Europejskiej w Iraku" (COM(2006)0283),

– uwzględniając międzynarodowe porozumienie z Irakiem (International Compact with Iraq) zainicjowane w dniu 3 maja 2007 r. w Szarm el-Szejk w Egipcie,

– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1546 (2004) z dnia 8 czerwca 2004 r., 1770 (2007) z dnia 10 sierpnia 2007 r. oraz 1790 (2007) z dnia 18 grudnia 2007 r., a zwłaszcza załącznik I i II do niej,

– uwzględniając wspólne działanie Rady 2005/190/WPZiB z dnia 7 marca 2005 r. w sprawie zintegrowanej misji Unii Europejskiej w Iraku dotyczącej państwa prawnego, EUJUST LEX⁽³⁾, ustanowionej w ramach europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony (EPBiO), oraz kolejne wspólne działania zmieniające i rozszerzające zadania tej misji,

– uwzględniając europejską strategię bezpieczeństwa z 2003 r. - "Bezpieczna Europa w lepszym świecie" z dnia 12 grudnia 2003 r.,

– uwzględniając Europejski konsensus w sprawie rozwoju z dnia 22 listopada 2005 r.,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie sytuacji kobiet w konfliktach zbrojnych i ich roli w odbudowie i procesie demokratycznym w krajach po zakończeniu konfliktu⁽⁴⁾,

– uwzględniając czwartą konwencję genewską z dnia 12 sierpnia 1949 r. w sprawie ochrony osób cywilnych podczas wojny i załączone do niej protokoły I i II, i szczególnie zaniepokojony przemocą, której ofiarą padają członkowie personelu humanitarnego i medycznego oraz duchowni w trakcie pełnienia swoich funkcji,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie małych i średnich przedsiębiorstw w krajach rozwijających się⁽⁵⁾,

– uwzględniając art. 114 ust. 3 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0052/2008),

A. mając na uwadze, że od 2005 r. w Republice Iraku dwukrotnie odbyły się wielopartyjne wybory, przy jęto konstytucję w drodze referendum, stworzono podstawy państwa federalnego i rozpoczęto trudny proces budowy instytucji demokratycznych,

B. mając na uwadze, że zarówno społeczeństwo, jak i przywódcy polityczni Iraku są podzieleni oraz że sytuacja w niektórych częściach kraju pod względem bezpieczeństwa jest w dalszym ciągu niezwykle niebezpieczna,

C. mając na uwadze, że Irak przeżywa obecnie konflikty o podłożu religijnym i rewolty, a ponadto jest dotknięty powszechnym brakiem rządów prawa,

D. mając na uwadze, że w Republice Iraku nastąpiła poprawa stanu bezpieczeństwa, lecz że przed siłami irackimi nadal stoi wyzwanie utrzymania i skonsolidowania tej poprawy przy pomocy międzynarodowej, a także mając na uwadze, że poważne starania na rzecz zagwarantowania odbudowy i zrównoważonego rozwoju oraz możliwości udzielania przez UE pomocy obywatelom Iraku zależą od ciągłej poprawy sytuacji politycznej i w zakresie bezpieczeństwa,

E. mając na uwadze, że przez dziesiątki lat rządów dyktatorskich iracka administracja publiczna nastawiona była bardziej na kontrolę obywateli niż na służbę publiczną, a także mając na uwadze, że lata administracji ściśle scentralizowanej przez partię Ba'ath spowodowały poważne braki w zdolności do właściwego zarządzania budżetem i zasobami finansowymi przez Irakijczyków, czego skutkiem jest obecna niestabilność i słabość sektora publicznego oraz brak w pełni rozwiniętej kultury ustalania priorytetów w zakresie świadczenia usług publicznych obywatelom Iraku,

F. mając na uwadze, że kraje sąsiednie muszą unikać ingerowania w wewnętrzne sprawy Iraku, szanować jego niepodległość, suwerenność i integralność terytorialną, a także pragnienie obywateli Iraku zbudowania własnymi siłami systemu konstytucyjnego i politycznego,

G. mając na uwadze, że dotychczas konflikt spowodował przesiedlenie 2,4 miliona osób na terenie Iraku i 2,28 miliona uchodźców do krajów sąsiednich, głównie Syrii i Jordanii,

H. mając na uwadze, że region kurdyjski jest częścią Iraku, gdzie zagwarantowany jest wystarczający poziom pokoju i stabilności oraz gdzie międzynarodowa współpraca na rzecz rozwoju i prywatne inwestycje stale rosną,

I. mając na uwadze, że jako światowy gracz UE powinna przejąć odpowiedzialność za budowę nowego, demokratycznego Iraku, a także mając na uwadze, że politykę UE wobec Iraku należy postrzegać w szerszym kontekście jej strategicznego partnerstwa z regionem Morza Śródziemnego i Bliskim Wschodem,

J. mając na uwadze, że UE powinna mieć bardziej strategiczne podejście w zakresie wspierania Iraku w procesie tworzenia demokratycznego państwa federalnego; mając na uwadze, że UE uznaje, iż w celu zapewnienia skutecznej pomocy konieczne jest trwałe partnerstwo z obywatelami Iraku, stałe zaangażowanie ze strony rządu irackiego na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa i pojednania, chęć współpracy, starania na rzecz budowania potencjału i demokracji, walka z korupcją oraz zagwarantowanie przejrzystości i skuteczności jako zasadnicze warunki wstępne niezbędne do zwiększenia roli Unii Europejskiej w Iraku; mając na uwadze, że kluczowe wyzwania związane z odbudową dotyczą sfery instytucjonalnej i społecznej, a mianowicie budowania potencjału instytucji i administracji oraz konsolidacji rządów prawa, stosowania prawa i przestrzegania praw człowieka,

K. mając na uwadze, że UE określiła potrzebę wprowadzenia wieloletniego planowania operacji wykraczającego poza obecne planowanie roczne oparte na środkach szczególnych w celu poprawy skuteczności udzielanej przez UE pomocy,

L. mając na uwadze, że UE musi dostosować sposób wykorzystywania swoich zasobów do szczególnych, wewnętrznych wyzwań o charakterze regionalnym i humanitarnym, wobec których stoi Irak; mając na uwadze, że skuteczność, przejrzystość i widoczność są podstawowymi warunkami wstępnymi wzmocnienia roli Unii Europejskiej w Iraku,

M. mając na uwadze, że Irak zanotował regres ze średniozamożnego kraju w latach siedemdziesiątych XX wieku oraz że UE musi w związku z tym odpowiednio dostosować wykorzystanie swoich środków,

N. mając na uwadze, że od grudnia 2005 r. istnieje małe przedstawicielstwo Komisji w Bagdadzie, którego sekcja operacyjna mieści się w Ammanie i któremu bardzo trudno jest działać na niektórych obszarach, zwłaszcza w Bagdadzie, w wyniku ustaleń wojskowych i sytuacji pod względem bezpieczeństwa,

O. mając na uwadze, że od 2003 r. Komisja przeznaczyła ponad 800 milionów EUR na pomoc dla Iraku (głównie poprzez Międzynarodowy Fundusz na rzecz Odbudowy Iraku (IRFFI)), a także mając na uwadze, że UE jest bezpośrednio zaangażowana w poprawę rządów prawa w tym kraju od 2005 r. poprzez misję ESDP EUJUST LEX; mając na uwadze, że mandat EUJUST LEX przedłużono po raz ostatni,

P. mając na uwadze, że rząd iracki wspólnie z Bankiem Światowym i ONZ ustanowili międzynarodowe porozumienie z Irakiem w dniu 3 maja 2007 r. jako wizję irackiego rządu na następne 5 lat i jako główne odniesienie do zaangażowania wspólnoty międzynarodowej w tym państwie przy pełnym poparciu ze strony Unii Europejskiej jako jednego z głównych darczyńców,

Q. mając na uwadze, że ww. rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1770 (2007) ostatnio znacznie rozszerzyła uprawnienia misji ONZ w Iraku,

R. mając na uwadze, że lata reżimu partii Ba'ath i dziesiątki lat wojny podziałały traumatyzująco na społeczeństwo irackie, przyniosły represje, czystki etniczne (w tym poprzez ataki chemiczne jak w Halabdży) i obojętność wspólnoty międzynarodowej na te zbrodnie; mając na uwadze, że na wspólnocie międzynarodowej, a zwłaszcza na tych państwach, które wspierały zbrojną interwencję, spoczywa prawny i moralny obowiązek połączony z interesem bezpieczeństwa wspierania ludności Iraku, oraz mając na uwadze, że Unia Europejska, we współpracy z innymi międzynarodowymi darczyńcami, musi szybko i w przemyślany sposób zmobilizować wszystkie odpowiednie instrumenty, którymi dysponuje, aby wypełnić swoją rolę w tym zakresie,

S. mając na uwadze, że Parlament Europejski jest zdecydowany dalej rozwijać stosunki z iracką Radą Reprezentantów, w tym na drodze więzi formalnych,

1. przekazuje Radzie następujące zalecenia:

a) przyjęcie wraz z Komisją nowej strategii, która zwiększy wsparcie UE - pod względem jego ilości, a przede wszystkim jakości - dla wysiłków ONZ na rzecz budowy bezpiecznego, stabilnego, zjednoczonego, zamożnego, federalnego i demokratycznego Iraku, który stoi na straży praw człowieka, chroni mniejszości i promuje tolerancję etniczną w celu ułatwienia drogi do stabilności regionalnej i bezpieczeństwa; ponadto podjęcie działań w odpowiedzi na rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1770 (2007), która znacząco zwiększa rolę ONZ w Iraku;

b) przekazywanie przez UE wsparcia na rzecz demokratycznych rządów z myślą o osiągnięciu trzech celów: usprawnienia koordynacji między rządem a Radą Reprezentantów Iraku w celu zminimalizowania zjawiska blokowania procesu legislacyjnego; wzmocnienia procedur wyborczych na szczeblu lokalnym w celu zagwarantowania, że w radach regionalnych w pełni reprezentowane są wszystkie społeczności; oraz wzmocnienia lokalnej demokracji o mechanizmy konsultacyjne w celu regularnego i częstego włączania lokalnej społeczności w proces podejmowania decyzji;

c) ukierunkowanie wsparcia UE dla Iraku w głównej mierze na istotną pomoc techniczną i budowę potencjału w zakresie państwa prawa, sprawiedliwości, praw człowieka, dobrego zarządzania, zarządzania finansami i budżetem, równości płci, zdrowia i edukacji oraz wzmocnienie instytucji władz federalnych, regionalnych i lokalnych;

d) wywieranie nacisku na Komisję, aby zagwarantowała ona przejrzystość i skuteczność pomocy UE dla Iraku poprzez:

– reagowanie na obawy wyrażane już w 2005 r. w opinii w sprawie budżetu ogólnego na rok 2006, przedłożonej przez Komisję Spraw Zagranicznych Parlamentu, poprzez dostarczanie kompletnych, regularnych i przejrzystych informacji o rzeczywistym wydatkowaniu i wdrażaniu pomocy UE, w szczególności funduszy przekazywanych poprzez IRFFI;

– działanie bezpośrednio na miejscu, tam gdzie i jeżeli pozwoli na to stan bezpieczeństwa, a mianowicie w regionie bagien Al-Ahwar na południu kraju z jego szczególnie zaniedbywaną społecznością oraz w regionie kurdyjskim;

– zachęcanie agencji ONZ i innych organizacji międzynarodowych do podobnych działań;

– zapewnienie pełnego wsparcia partnerów lokalnych, w tym społeczeństwa obywatelskiego i władz rządowych, w opracowywaniu, realizacji i trwałości przedsięwzięć i programów;

– zagwarantowanie, że finansowane przez UE przedsięwzięcia będą uzupełniać, a nie powielać prace innych międzynarodowych darczyńców;

– zwiększenie wymiaru finansowania UE przeznaczonego na projekty dwustronne w zakresie pomocy technicznej i budowania potencjału oraz poprawa bezpośredniej kontroli finansowania przez Komisję;

– zmianę głównego punktu docelowego wsparcia UE i ukierunkowanie pomocy na dwustronne projekty koncentrujące się na pomocy technicznej i budowaniu zdolności w zakresie rządów prawa, zarządzania finansowego, demokratycznych rządów i praw człowieka;

– zagwarantowanie, że konkretną pomoc UE przeznacza się na poprawę zarządzania finansami publicznymi i kontrolę budżetową w celu umożliwienia rządowi irackiemu lepszego wydatkowania znacznych i rosnących środków publicznych, którymi obecnie dysponuje;

– wykorzystanie doświadczenia z programów pomocowych dla partnerów w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa w celu określenia sposobów skuteczniejszego zaangażowania w Iraku;

e) rozważenie możliwości przyjęcia przez Komisję wieloletniego dokumentu strategicznego dla Iraku;

f) popieranie wznowienia dwustronnych stosunków politycznych, dyplomatycznych, kulturalnych i gospodarczych między państwami członkowskimi a Irakiem, a także dwustronnej wymiany o charakterze politycznym, dyplomatycznym, kulturalnym i gospodarczym;

g) włączenie następujących elementów do nowej strategii na rzecz aktywnego zaangażowania UE i jej państw członkowskich w Iraku, które zostaną wdrożone, jeżeli okoliczności, tzn. sytuacja w zakresie bezpieczeństwa, na to pozwolą, w ścisłej współpracy z władzami Iraku i innymi partnerami, takimi jak agencje ONZ i organizacje pozarządowe:

– zwiększenie wielkości, zadań i środków przedstawicielstwa Komisji w Bagdadzie, nabycie własnej siedziby i zagwarantowanie pracownikom bezpiecznych warunków pracy i życia; zachęcenie państw członkowskich UE, które nie mają swojego przedstawicielstwa w Bagdadzie, do jego przywrócenia i dzielenia siedziby Komisji oraz związanych z tym kosztów ochrony;

– zapewnienie rozpoznawalności UE/WE w Arbeli, An-Nasiriji, Al-Basrze i innych regionach Iraku, gdzie pozwala na to sytuacja w zakresie bezpieczeństwa;

– zwiększenie wsparcia na rzecz rządów prawa i sprawiedliwości poprzez dalsze koncentrowanie się zwłaszcza na instytucjach sądowych i organach pozarządowych w następujących dziedzinach: usprawnienie instytutu szkolenia sądowego, wspieranie tworzenia biur śledczych ds. poważnych przestępstw, usprawnienie Najwyższej Rady Sądownictwa, wspieranie tworzenia sądu pilotażowego w Basrze, usprawnienie irackiej izby adwokackiej i wspieranie tworzenia centrów pomocy prawnej;

– wykorzystanie pozytywnej praktyki EUJUST LEX i przygotowanie działań mających być kontynuacją misji na podstawie zdobytego doświadczenia w oparciu o szczegółową ocenę zewnętrzną wpływu misji, również wewnątrz Iraku, i w celu dalszego wzmacniania irackiej polityki i systemu sądownictwa karnego poprzez wykorzystanie zarówno EPBiO, jak i instrumentów Wspólnoty;

– zapewnienie wsparcia na rzecz reformy zarządzania finansami publicznymi i odpowiedzialności;

– dalsze dostarczanie pomocy technicznej służącej organizacji wolnych i uczciwych wyborów;

– wspieranie procesu pojednania, zwłaszcza w Kirkuku i na innych terytoriach będących przedmiotem sporów wewnętrznych, łącznie z obszarami asyryjskimi znanymi jako równina Niniwy z ich mniejszościami chrześcijańskimi; wspieranie inicjatyw ONZ mających na celu ułatwienie dialogu regionalnego poprzez określenie sposobów i środków poprawy zdolności operacyjnych, łącznie z transportem lotniczym;

– skorzystanie ze specyficznego charakteru instrumentu na rzecz stabilności⁽⁶⁾ w celu dostarczenia znacznej pomocy o kluczowym znaczeniu dla rozwoju w sytuacji kryzysowej lub w sytuacji narastania kryzysu, jak w przypadku Iraku: wspieranie rozwoju demokratycznych, niewyznaniowych, pluralistycznych, federalnych, regionalnych i lokalnych instytucji, ze szczególnym uwzględnieniem Rady Reprezentantów i jej zdolności w zakresie zarządzania procesem legislacyjnym, kontroli władzy wykonawczej i zagwarantowania większej roli kobiet w społeczeństwie irackim; wspieranie zasady poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, demokracji i państwa prawa, przy szczególnym uwzględnieniu praw kobiet, mniejszości i dzieci; wspieranie środków na rzecz wzmocnienia tworzenia i organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz jego udziału w procesie politycznym, a także wspieranie niezależnych, pluralistycznych i profesjonalnych mediów; wspieranie operacji rozminowywania; zapewnienie doradztwa i wsparcia dla regionu kurdyjskiego i jego rządu w wysiłkach na rzecz walki z handlem narkotykami;

– dalsze skupienie kierowanych do Iraku środków pochodzących z instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju⁽⁷⁾ na milenijnych celach rozwoju, tak aby zagwarantować powszechny dostęp do niezbędnej publicznej opieki zdrowotnej i potraktować tę kwestię w sposób priorytetowy w sytuacji, gdy rozwój instytucji i potencjału jest niezbędny do usunięcia poważnych deficytów strukturalnych; podjęcie priorytetowych działań w celu uniknięcia dalszego pogarszania się systemu edukacji, łącznie z wdrożeniem praktycznych środków gwarantujących, że dziewczynki będą miały dostęp do wszystkich poziomów kształcenia; wspieranie ożywienia systemu ekologicznego i społecznego regionu bagien Al-Ahwar oraz ochrona wyjątkowego dziedzictwa ludności arabskiej żyjącej w strefie bagien; wykorzystanie instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju w celu zapewnienia ekspertyzy technicznej i budowania potencjału w ramach wspierania irackich inicjatyw służących zidentyfikowaniu i naprawieniu szkód ekologicznych oraz konsekwencji zmian klimatycznych;

– zachęcenie europejskich organizacji pozarządowych do współpracy z ich irackimi odpowiednikami, które już prowadzą aktywną działalność zwłaszcza w regionie kurdyjskim, oraz szerokie wykorzystanie europejskiego instrumentu na rzecz demokracji i praw człowieka⁽⁸⁾ w zapewnianiu pomocy technicznej i finansowej organizacjom społeczeństwa obywatelskiego w celu podjęcia następujących kwestii: równego udziału kobiet i mężczyzn w życiu politycznym, gospodarczym i społecznym; przemocy wymierzonej w kobiety, zwłaszcza przymusowych małżeństw, zbrodni w imię honoru, handlu ludźmi i okaleczania organów płciowych; prawa rdzennej ludności i osób należących do mniejszości oraz grup etnicznych, w tym Asyryjczyków (Chaldejczycy, Syriacy i inne mniejszości chrześcijańskie), Jazydów i Turkmenów; praw dziecka, zwłaszcza w zakresie walki z pracą dzieci, dziecięcą prostytucją i handlem dziećmi; walki z arbitralnymi aresztowaniami i z torturami; oraz zniesienia kary śmierci;

– zachęcenie rządu irackiego i pilne udzielenie mu pomocy w przyjęciu przepisów dotyczących sytuacji nadzwyczajnych w celu zapewnienia wsparcia finansowego dla ponad miliona ubogich kobiet, pełniących rolę głowy rodziny, i osób pozostających na ich utrzymaniu;

– zwiększenie puli środków finansowych programu Erasmus Mundus dla Iraku; wspieranie obecnych i nowych działań, których celem jest tworzenie sieci łączących irackie i zagraniczne placówki i organizacje akademickie, indywidualnych pracowników naukowo-dydaktycznych, intelektualistów i organizacje studenckie w celu ponownego ożywienia środowiska akademickiego;

– wzmocnienie zdolności władz irackich do przeprowadzania skutecznych kontroli granicznych, co powinno przyczynić się między innymi do zmniejszenia napływu broni do kraju; pomoc na rzecz położenia kresu napływowi ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej do Iraku, w tym poprzez nadanie mocy wiążącej kodeksowi postępowania UE w sprawie wywozu broni, poprawę nadzoru EUFOR Althea nad zapasami broni w Bośni i Hercegowinie, przyspieszenie niszczenia zapasów broni na Bałkanach oraz poprzez pomoc władzom irackim w usunięciu nadwyżek ręcznej i lekkiej broni palnej za pośrednictwem zakrojonego na szeroką skalę programu rozbrojenia, demobilizacji i ponownej integracji przy wykorzystaniu instrumentów EPBiO i Wspólnoty;

– kontynuowanie pożądanych i efektywnych negocjacji w sprawie nowej umowy o handlu i współpracy między UE a Irakiem, podkreślając przy tym wagę poszanowania praw człowieka jako elementu mającego wpływ na stosunki umowne UE z wszystkimi państwami trzecimi, w tym w ramach zwalczania terroryzmu;

– zapewnienie pomocy administracyjnej i technicznej oraz promowanie budowania lokalnego potencjału, aby wesprzeć rząd iracki we wdrażaniu nowego programu mikropożyczek i wymianie sprawdzonych praktyk w zakresie pozytywnej roli, jaką pożyczki te mogą odegrać we wzmocnieniu pozycji kobiet w społecznościach, zwłaszcza ponad miliona ubogich wdów;

– wezwanie Komisji do łagodzenia trudnej sytuacji uchodźców irackich w Jordanii, Syrii i innych krajach regionu dotkniętych kryzysem związanym z falą uchodźców z Iraku, a także do znaczącej poprawy przejrzystości i skuteczności pomocy UE dla uchodźców irackich w tych krajach;

– zwiększenie wsparcia UE - a mianowicie poprzez Dyrekcję Generalną Komisji ds. Pomocy Humanitarnej (DG ECHO) - dla organizacji pozarządowych i organizacji pozarządowych w ich wysiłkach na rzecz łagodzenia sytuacji irackich uchodźców w krajach sąsiednich, a także irackich przesiedleńców wewnętrznych, w tym 4 tysięcy rodzin asyryjskich, które schroniły się głównie na równinie Niniwy; wezwanie władz irackich do wypełnienia wynikającego z ich odpowiedzialności zobowiązania do zapewnienia wsparcia finansowego i innego na rzecz ponownej integracji uchodźców i przesiedleńców wewnętrznych;

– poprawa możliwości uchodźców irackich szukania schronienia w państwach członkowskich UE poprzez programy przesiedleń zatwierdzone wraz z wysokim komisarzem NZ do spraw uchodźców (25.000 przypadków) lub poprzez indywidualne wnioski o azyl, ukrócenie obecnych arbitralnych kryteriów zapewniania ochrony i zapobieganie przymusowym powrotom do którejkolwiek części Iraku; pilne zajęcie się trudną sytuacją uchodźców palestyńskich, pozostawionych własnemu losowi w regionie przygranicznym między Irakiem a Syrią;

– wezwanie rządu irackiego i władz międzynarodowych do odzyskania zabytków wywiezionych z irackiego muzeum narodowego w Bagdadzie i innych części Iraku w wyniku interwencji w 2003 r., aby zachować iracką historię i kulturę dla przyszłych pokoleń;

h) korzystanie z cennego doświadczenia, które UE i państwom członkowskim przyniosły udane operacje regionalnych zespołów ds. odbudowy w Afganistanie, a także rozważenie uczestnictwa w działaniach takich zespołów w Iraku, zwłaszcza przy zapewnianiu niezbędnych usług i niezbędnej infrastruktury;

i) zachęcenie europejskich przedsiębiorstw do inwestowania w odbudowę Iraku w kontekście ofert przetargowych finansowanych zarówno przez rządy państw członkowskich, jak i rząd iracki i/lub na podstawie bliskiej współpracy między nimi;

j) wspieranie firm europejskich i pomaganie im w ubieganiu się o kontrakty na odbudowę Iraku, byciu obecnym na miejscu oraz korzystaniu z wcześniejszych doświadczeń zdobytych w Iraku zarówno w okresie poprzedzającym wojnę, jak i w okresie odbudowy;

k) przyjęcie z zadowoleniem przyznania Irakowi statusu obserwatora w Światowej Organizacji Handlu (WTO), co ma stanowić kluczowy krok ku ponownemu włączeniu Iraku do gospodarki międzynarodowej, będący pozytywnym wkładem w negocjacje między UE i Irakiem w sprawie umowy o handlu i współpracy; oczekiwanie pełnego przystąpienia Iraku do WTO w odpowiednim czasie w przyszłości;

l) prowadzenie negocjacji w sprawie umowy o handlu i współpracy między UE i Irakiem w sposób, który będzie ułatwiał i wspierał wewnętrzne reformy w tym kraju oraz zbliży iracki system handlowy do zasad i rygorów systemu wielostronnego; regularne informowanie Parlamentu o stanie negocjacji między UE a Irakiem w sprawie umowy o handlu i współpracy;

m) zachęcanie rządu Iraku do takiego wykorzystania przychodu ze sprzedaży ropy naftowej, aby zagwarantować jego ponowne inwestowanie w Iraku i zarządzanie przez organy zamówień publicznych pod ostatecznym nadzorem rządu irackiego; zalecenie, aby podejście to stanowiło podstawowy warunek wstępny wspierania przez UE odbudowy i rozwoju gospodarki Iraku;

n) wezwanie wielonarodowych sił zbrojnych w Iraku (MNF-I) do podjęcia dialogu z rządem irackim i oceny sytuacji ponad 24 tysięcy osób przetrzymywanych w areszcie MNF-I w celu zapewnienia poszanowania prawa do uczciwego procesu i podstawowych praw człowieka;

o) rozpoczęcie dialogu ze Stanami Zjednoczonymi i aktywne dążenie do zwiększenia liczby podmiotów odgrywających istotną rolę w tym państwie w ramach wspólnoty międzynarodowej przy wykorzystaniu struktury ONZ; wspieranie wysiłków irackich na rzecz zwiększenia częstotliwości i stopnia szczegółowości dyskusji z sąsiednimi krajami, a mianowicie Iranem, Syrią, Arabią Saudyjską i Turcją, na temat przyszłości Iraku bez uszczerbku dla innych kwestii będących przedmiotem troski; wezwanie Turcji do poszanowanie integralności terytorialnej Iraku i niepodejmowanie operacji wojskowych na terytorium irackim w odpowiedzi na działania terrorystyczne; wezwanie władz irackich do zapobiegania wykorzystywaniu terytorium irackiego jako bazy działań terrorystycznych wymierzonych przeciwko Turcji;

p) ujawnienie informacji w sprawie prywatnych agencji wojskowych i prywatnych agencji bezpieczeństwa, które ochraniają służby UE w Iraku; przyjęcie koncepcji zatrudniania tych agencji podczas operacji EPBiO, jak również opracowanie jasnych wytycznych dotyczących wykorzystania tego typu agencji przez instytucje UE;

2. podkreśla zobowiązanie Parlamentu w zakresie zasad i praktyk demokracji parlamentarnej; w związku z tym przypomina swoją inicjatywę na rzecz wspierania rozwoju demokracji w ramach współpracy z parlamentami krajów trzecich przedstawioną w budżecie na 2008 r., zobowiązanie do aktywnego wspierania irackiej Rady Reprezentantów poprzez zaproponowanie pomocy na budowę potencjału oraz działania parlamentarnej delegacji ad hoc ds. Iraku na rzecz wspierania stosunków dwustronnych; w związku z tym zamierza wspierać dalszy rozwój irackiej Rady Reprezentantów poprzez:

a) podejmowanie inicjatyw na rzecz wzmocnienia zdolności wybranych irackich reprezentantów do pełnienia ich konstytucyjnej roli w społeczeństwie poprzez sprawdzone parlamentarne praktyki, efektywne stosunki z władzą wykonawczą i elektoratem;

b) zwiększenie działań na rzecz przekazywania doświadczeń w skutecznym administrowaniu, szkolenia profesjonalnego personelu, tworzenia w pełni funkcjonalnych struktur komisji, szczegółowych przepisów, przejrzystości i odpowiedzialności instytucjonalnej;

c) szkolenie w zakresie sporządzania projektów legislacyjnych, która to umiejętność ma kluczowe znaczenie dla skutecznego tworzenia federalnych struktur państwowych;

3. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia Radzie i dla informacji Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich, a także rządowi i Radzie Reprezentantów Republiki Iraku.

______

⁽¹⁾ Teksty przyjęte, P6 TA(2007)0481.

⁽²⁾ Teksty przyjęte, P6 _ TA(2007)0357.

⁽³⁾ Dz.U. L 62 z 9.3.2005 s. 37.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 298 E z 8.12.2006, s. 287.

⁽⁵⁾ Dz.U. C 298 E z 8.12.2006, s. 171.

⁽⁶⁾ Zob. rozporządzenie (WE) nr 1717/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. ustanawiające Instrument na rzecz Stabilności (Dz.U. L 327 z 24.11.2006, s. 1).

⁽⁷⁾ Zob. rozporządzenie (WE) nr 1905/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiające Instrument Finansowania Współpracy Rozwojowej (Dz.U. L 378 z 27.12.2006, s. 41).

⁽⁸⁾ Zob. rozporządzenie (WE) nr 1889/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające europejski instrument finansowy na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie (Dz.U. L 386 z 29.12.2006, s. 1).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2009.66E.75
• Rodzaj: Zalecenie
• Tytuł: Rola Unii Europejskiej w Iraku - Zalecenie Parlamentu Europejskiego dla Rady z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie roli Unii Europejskiej w Iraku (2007/2181(INI)).
• Data aktu: 13/03/2008
• Data ogłoszenia: 20/03/2009