Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2008 r. - Total Raffinage Marketing przeciwko Komisji(Sprawa T-566/08)
(2009/C 55/69)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Total Raffinage Marketing SA (Puteaux, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. Vandencasteele, C. Falmagne, C. Lemaire i S. Naudin)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności w części art. 1 i 2 decyzji Komisji nr C(2008) 5476 (wersja ostateczna) z dnia 1 października 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE i art. 53 EOG (sprawa COMP/39.181 - Wosk do produkcji świec);
– zmniejszenie w znacznym zakresie kwoty grzywny zastosowanej wobec Total R.M. na mocy art. 2 przytoczonej decyzji;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania..
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem skargi jest żądanie stwierdzenia nieważności w części decyzji Komisji nr C(2008) 5476 (wersja ostateczna) z dnia 1 października 2008 r. wydanej w sprawie COMP/39.181 - Wosk do produkcji świec, w której Komisja stwierdziła, że niektóre przedsiębiorstwa, w tym przedsiębiorstwo strony skarżącej, naruszyły art. 81 ust. 1 WE i art. 53 ust. 1 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym ustalając ceny i dokonując podziału rynku wosku z parafiny w ramach Europejskiego Obszaru Ekonomicznego (EOG) i gaczu parafinowego w Niemczech.
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi jedenaście zarzutów opartych na kolejno - naruszeniu art. 81 WE, uchybieniu obowiązku uzasadniania aktów, wytycznych z 2006 r. dotyczących metody ustalania wysokości grzywien(1), zasady proporcjonalności, zasady domniemania niewinności, pewności prawa, równego traktowania oraz zasady indywidualizacji kary, w zakresie w jakim Komisja:
– uznała, że praktyki dotyczące wosku i parafiny z jednej strony i gaczu parafinowego z drugiej strony, stanowią jednolite i ciągłe naruszenie, a praktyki dotyczące gaczu parafinowego wypełniają znamiona kartelu;
– błędnie rozstrzygnęła o istnieniu jednolitego i ciągłego naruszenia polegającego na porozumieniu w zakresie ustalania cen, podziału rynków lub klientów, mimo że była to jedynie wymiana informacji dotyczących rynku parafiny, cen i strategii na przyszłość w odniesieniu do cennika; klientów i ilości, które mogły być przypisane stronie skarżącej;
– z jednej strony, dokonała błędnej wykładni orzecznictwa wspólnotowego w przedmiocie publicznego zdystansowania się od uczestnictwa w kartelu, rozstrzygając o odpowiedzialności skarżącej rozciągającej się na cały okres trwania porozumienia dotyczącego wosku i parafiny, podczas gdy skarżąca zaprzestała uczestnictwa w "zebraniach technicznych" poczynając od zebrań z dnia 11 i 12 maja 2004 r., tj. na niemalże rok przed końcem naruszenia oraz z drugiej strony potwierdziła wcześniejsze wycofanie Repsolu z porozumienia przed końcem naruszenie, nie wspominając o wycofaniu skarżącej, podczas gdy skarżąca znajdowała się w sytuacji identycznej;
– domagała się do skarżącej dostarczenia dowodu na publiczne zdystansowanie się od uczestnictwa w kartelu;
– nie uwzględniła braku wprowadzenia kartelu w życie;
– posługiwała się wartościami sprzedaży z trzech ostatnich okresów rozliczeniowych uczestnictwa skarżącej w naruszeniu, zamiast wartością sprzedaży z ostatniego roku jej uczestnictwa w kartelu;
– ustaliła zbyt wysoki odsetek wartości sprzedaży w odniesieniu do części naruszenia dotyczącej gaczu parafinowego;
– zastosowała metodę ustalania wartości grzywien z pkt 24 wytycznych, sprzecznej z art. 23 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 oraz zasadą proporcjonalności, równego traktowania i domniemania niewinności;
– zastosowała dodatkową kwotę w celach odstraszających, nie uzasadniając jednak jej swej decyzji w sposób wystarczający;
– zastosowała grzywnę w wysokości 410 % wartości obrotu realizowanego przez skarżącą na danym rynku w ciągu roku;
– obciążyła odpowiedzialnością za działanie skarżącej spółkę matkę Total SA.
______
(1) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 1/2003 (z zastosowaniem dla Europejskiego Obszaru Gospodarczego) (Dz.U. 2006, C 210, s. 2).
