Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (siódma izba) wydanego w dniu 23 października 2008 r. w sprawie T-256/07 People's Mojahedin Organization of Iran przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 23 grudnia 2008 r. przez People's Mojahedin Organization of Iran(Sprawa C-576/08 P)
(2009/C 55/24)
(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2009 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Wnosząca odwołanie: People's Mojahedin Organization of Iran (przedstawiciele: J.-P. Spitzer, adwokat i D. Vaughan, QC, M. E. Demetriou, barrister)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Komisja Wspólnot Europejskich, Królestwo Niderlandów
Żądania wnoszącej odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji w zakresie, w jakim oddalił on jako bezzasadne żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2007/445/WE(1) wniesione przez People's Mojahedin Organization of Iran;
– stwierdzenie nieważności decyzji 2007/445/WE w zakresie, w jakim dotyczy ona People's Mojahedin Organization of Iran;
– obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w postępowaniu przed Trybunałem a w odniesieniu do decyzji 2007/445/WE przed Sądem Pierwszej Instancji.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej sprawie dotyczącej praw podstawowych, stosowania art. 1 ust. 4 i art. 1 ust. 6 wspólnego stanowiska 2001/931 i art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w odniesieniu do wspólnotowego środka, na mocy którego People's Mojahedin Organization of Iran została utrzymana w wykazie organizacji zdelegalizowanych, wnosząca odwołanie twierdzi, że:
1) Sąd Pierwszej Instancji nie przeprowadził wymaganej w traktacie WE całościowej oceny decyzji 2006/445/WE ustalając czy Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie;
2) Sąd Pierwszej Instancji naruszył zasadę skutecznej ochrony sądowej nie przeprowadzając całościowej oceny;
3) Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo stwierdzając, że Rada nie popełniła oczywistego błędu w ocenie wydając przedmiotową decyzję. Rada i Sąd Pierwszej Instancji posiadali wszystkie dane w przedmiocie okoliczności faktycznych i argumentów przedstawionych w postępowaniu przed sądem krajowym i powinni byli dokonać dokładnej oceny elementów odciążających;
4) Sąd Pierwszej Instancji naruszył art. 1 ust. 4 i 6 ww. wspólnego stanowiska i art. 2 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia oddalając argument wnoszącej odwołanie, zgodnie z którym jedynie obecne prowadzenie działalności terrorystycznej lub obecne zagrożenie taką działalnością może uzasadnić utrzymanie danej osoby na przedmiotowym wykazie;
5) Sąd Pierwszej Instancji błędnie uznał, że Rada miała prawo wykluczyć elementy odciążające przedstawione przez wnoszącą odwołanie na podstawie wniosku dotyczącego kwestii badanych w ramach poprzedniego zarzutu odwołania;
6) Sąd Pierwszej Instancji błędnie oddalił twierdzenie wnoszącej odwołanie, zgodnie z którym Rada nie podała wystarczających argumentów w przedmiocie elementów odciążających dotyczących kwestii po 2001 r., ani nie uzasadniła, dlaczego wnosząca odwołanie została utrzymana w wykazie organizacji zdelegalizowanych.
______
(1) Decyzja Rady 2007/445/WE z dnia 28 czerwca 2007 r. wykonująca art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylająca decyzje 2006/379/WE i 2006/1008/WE, Dz.U. L 169 z dnia 29 czerwca 2007 r., s. 58.
