Skarga wniesiona w dniu 3 grudnia 2008 r. - Telekomunikacja Polska przeciwko Komisji(Sprawa T-533/08)
(2009/C 44/95)
Język postępowania: polski
(Dz.U.UE C z dnia 21 lutego 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Telekomunikacja Polska SA (Warszawa, Polska) (pełnomocnicy: H. Romańczuk, M. Modzelewska de Raad i S. Hautbourg, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji K(2008) 4997 z dnia 4 września 2008 r., nakazującej przedsiębiorcy Telekomunikacja Polska S.A. oraz wszystkim przedsiębiorcom bezpośrednio lub pośrednio przez nią kontrolowanym podporządkowanie się kontroli zgodnie z art. 20 ust. 4 Rozporządzenia Rady nr 1/2003(1);
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji K(2008) 4997 z dnia 4 września 2008 r., nakazującej przedsiębiorcy Telekomunikacja Polska S.A. oraz wszystkim przedsiębiorcom pośrednio lub bezpośrednio, całkowicie lub częściowo przez nią kontrolowanym podporządkowanie się kontroli, zgodnie z art. 20 ust. 4 Rozporządzenia Rady nr 1/2003, w ramach postępowania sprawie domniemanego stosowania praktyk niezgodnych z art. 82 WE w sektorze komunikacji elektronicznej.
Skarżąca podnosi następujące zarzuty na poparcie swojej skargi:
Po pierwsze, skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem obowiązku prawidłowego uzasadnienia przewidzianego w art. 253 WE oraz art. 20 ust. 4 Rozporządzenia Rady nr 1/2003. W tym zakresie skarżąca zarzuca Komisji, że nie wykazała ona w sposób satysfakcjonujący, że jest w posiadaniu informacji i dowodów, na podstawie których można w sposób racjonalny domniemywać popełnienie przez skarżącą zarzucanego jej naruszenia. Ponadto, zdaniem skarżącej, decyzja Komisji nie określa wystarczająco precyzyjnie faktów, które Komisja zamierzała zbadać w trakcie kontroli. Skarżąca twierdzi również, że Komisja naruszyła obowiązek określenia w zaskarżonej decyzji istotnych cech naruszenia zarzucanego skarżącej.
Po drugie, skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ Komicja nie wybrała, zdaniem skarżącej, sposobu przeprowadzenia postępowania, który byłby najmniej uciążliwy dla skarżącej.
Po trzecie, skarżąca twierdzi, że Komisja nie zagwarantowała skarżącej prawa do obrony, w szczególności w związku z naruszeniami podnoszonymi przez skarżącą w stosunku do zaskarżonej decyzji w zarzucie pierwszym. W związku z powyższym skarżąca podnosi, że nie miała możliwości jednoznacznego określenia, jakie praktyki były przedmiotem kontroli Komisji i w konsekwencji prawidłowej oceny, czy i w jakim zakresie kontrola jest uzasadniona ani ciążącego na niej obowiązku współpracy z Komisją w trakcie kontroli.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).
