Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 9 września 2008 r. w sprawie T-144/08, Marcuccio przeciwko Komisji, wniesione w dniu 28 listopada 2008 r. przez Luigiego Marcuccio(Sprawa C-528/08 P)
(2009/C 32/36)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 7 lutego 2009 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– 1. W każdym razie:
(1.a) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości;
(1.b) stwierdzenie, że skarga jest całkowicie dopuszczalna;
ponadto:
– 2/A tytułem żądania głównego: (2/A.1) stwierdzenie nieważności spornej decyzji; (2/A.2) stwierdzenie nieważności w niezbędnym zakresie wykazu zwrotu kosztów z dnia 18 lipca 2005 r. (zwanego dalej "wykazem zwrotu kosztów z dnia 18 lipca 2005 r."); (2/A.3) stwierdzenie nieważności w niezbędnym zakresie decyzji o oddaleniu zażalenia; (2/A.4) z tytułu uzupełniającego zwrotu kosztów, czyli w celu uzyskania zwrotu kosztów w wysokości 100 % poniesionych kosztów medycznych bądź z tytułu naprawienia szkody wynikającej z niezgodnych z prawem zachowań pozwanej, zasądzenie od niej na rzecz skarżącego kwoty 89,56 € (słownie: osiemdziesięciu dziewięciu euro i pięćdziesięciu sześciu centów) lub kwoty wyższej bądź niższej, którą Trybunał uzna za prawidłową i słuszną; (2/A.5) zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego odsetek za zwłokę od kwot, o których mowa w bezpośrednio poprzedzającym pkt 2.A.4 niniejszego odwołania, przy czym dies a quo i dies ad quem powinny być określone jak w skardze w pierwszej instancji; (2/A.6) zobowiązanie pozwanej do zwrotu skarżącemu wszystkich opłat i kosztów postępowania;
lub
– 2/B. tytułem żądania ewentualnego odesłanie sprawy do Sądu w celu wydania przezeń ponownego rozstrzygnięcia co do istoty.
Zarzuty i główne argumenty
1. Przeinaczenie i zniekształcenie okoliczności faktycznych oraz argumentów skarżącego przedstawionych w jego pismach, a w konsekwencji także nieprawidłowość ustaleń Sądu (w szczególności pkt 29, 31, 34 i 38 zaskarżonego wyroku).
2. Błędna wykładnia i niewłaściwe zastosowanie pojęcia aktu zaskarżalnego, również ze względu na brak jasności, rozsądku i logiki, naruszenie art. 231 WE i nieuwzględnienie orzecznictwa dotyczącego skutków stwierdzenia nieważności decyzji pochodzącej od instytucji Wspólnoty przez sądy Wspólnoty, naruszenie zasady powagi rzeczy osądzonej oraz naruszenie zasady rozdziału władz (w szczególności pkt 32 i 34 zaskarżonego wyroku).
3. Błędna wykładnia i niewłaściwe zastosowanie art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego oraz pojęcia decyzji pochodzącej od instytucji wspólnotową.
4. Naruszenie prawa dostępu do właściwego sądu i błędy proceduralne takiej wagi, iż mogły one ujemnie wpłynąć na prawa skarżącego, a w szczególności na prawo do obrony i prawo do rzetelnego procesu.
