Skarga wniesiona w dniu 5 listopada 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii(Sprawa C-475/08)
(2009/C 32/22)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 7 lutego 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M. Patakia i B. Schima, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Belgii
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że:
poprzez niewyznaczenie operatorów systemu, tak jak wymaga tego art. 7 dyrektywy 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 98/30/WE(1)
poprzez nieprzewidzenie jedynie dostępu regulowanego, ale także dostępu negocjowanego podmiotów trzecich do sieci, wbrew art. 18 dyrektywy 3003/55/WE w związku z art. 25 ust. 2 tej dyrektywy,
poprzez niedokonanie transpozycji art. 22 ust. 3 lit. d) i e) oraz ust. 4 dyrektywy 2003/55/WE,
Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy tej dyrektywy;
– obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swojej skargi Komisja podnosi trzy podstawowe zarzuty.
Na wstępie Komisja zarzuca stronie pozwanej, iż nie wyznaczyła operatorów systemów przesyłowych, magazynowania oraz terminali skroplonego gazu ziemnego, tak jak wymagają tego art. 7 i 11 dyrektywy 2003/55/WE.
Następnie zarzucono stronie pozwanej, iż stworzyła stan braku pewności prawa dla nowych podmiotów, które mogą wejść na rynek, w ten sposób, że stworzyła wrażenie, iż dostęp negocjowany do sieci stanowi alternatywę wobec dostępu regulowanego. Tymczasem z art. 18 i 25 ust. 2 dyrektywy 2003/55/WE jasno wynika, iż dostęp regulowany stanowi jedyną możliwość dostępu do sieci dla osób trzecich oraz że jedynie urząd regulacji jest odpowiedzialny za ustalanie lub zatwierdzanie co najmniej metodologii użytej do obliczania albo określania taryf przed ich wejściem w życie.
Na koniec Komisja podnosi, iż wyłączając nowe wielkie instalacje gazu ziemnego spod zakresu stosowania dyrektywy strona pozwana nie transponowała w sposób prawidłowy art. 22 ust. 3 lit. d) dyrektywy w zakresie obowiązku publikacji decyzji oraz art. 22 ust. 3 lit. e) tejże dyrektywy w odniesieniu do obowiązku konsultacji z innymi państwami członkowskimi lub innymi urzędami regulacji zainteresowanymi kwestią gazociągów międzysystemowych łączących te infrastruktury. Ponadto strona pozwana nie ustanowiła w ustawodawstwie krajowym obowiązku bezzwłocznego zawiadomienia Komisji o decyzji w przedmiocie takiego wyłączenia jak również o innych użytecznych informacjach jej dotyczących, tak jak wymaga tego art. 22 ust. 4 dyrektywy.
______
(1) Dz.U. L 176, s. 57.
