Skarga wniesiona w dniu 17 sierpnia 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich/Rzeczpospolita Polska(Sprawa C-331/09)
(2009/C 312/17)
(Dz.U.UE C z dnia 19 grudnia 2009 r.)
Język postępowania: polski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: K. Gross i A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska
Żądania
– stwierdzenie, że w związku z niewypełnieniem zobowiązań wynikających z decyzji Komisji z dnia 23 października 2007 r. w sprawie pomocy państwa nr C 23/2006, ex NN 35/2006, notyfikowanej jako dokument nr C(2007) 5087, udzielonej przez Polskę na rzecz producenta stali Grupy Technologie Buczek, opublikowanej w Dz.U. L 116/ 2008, a w każdym razie w związku z brakiem powiadomienia Komisji o wypełnieniu tych zobowiązań, Rzeczpospolita Polska naruszyła przepisy wynikające z Artykułu 249, ustęp 4, Traktatu oraz Artykułu 3, 4 i 5 przedmiotowej decyzji;
– obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Dnia 23 października 2007 r. Komisja przyjęła decyzję nakazującą odzyskanie pomocy od polskiego producenta stali - grupy Technologii Buczek, w szczególności Technologii Buczek SA (zwanej dalej "TB") i jej spółek zależnych: Huty Buczek (zwanej dalej "HB") oraz Buczek Automotive (zwanej dalej "BA"), które nieprawidłowo realizowały zatwierdzony uprzednio plan restrukturyzacji i w dalszym ciągu otrzymywały niezgodną z prawem pomoc operacyjną. Ta pomoc operacyjna przybrała formę nieegzekwowania zobowiązań publicznoprawnych. Rzeczpospolita Polska została powiadomiona o decyzji dnia 24 października 2007 r. za pośrednictwem jej stałego przedstawiciela przy Unii Europejskiej. Jednocześnie Komisja wezwała Rzeczpospolitą Polską do przyjęcia wszelkich niezbędnych środków w celu odzyskania bezprawnie udzielonej pomocy.
Do chwili wniesienia skargi pomoc udzielona na rzecz HB i BA nie została zwrócona.
Według władz polskich powodem znacznego opóźnienia w odzyskiwaniu pomocy poza czysto technicznymi przeszkodami są przepisy polskiego prawa upadłościowego. Polskie władze wyjaśniły, że pomoc państwa, o której mowa w decyzji miała formę nieegzekwowania zobowiązań TB, mimo że w rzeczywistości korzyść z pomocy czerpały jej spółki zależne. W tej sytuacji TB formalnie odpowiadałoby za wszystkie zobowiązania, w tym kwoty, które należy odzyskać od HB i BA. Przepisy polskiego prawa rzekomo uniemożliwiają umorzenie takich należności z wyjątkiem przypadków "całkowitej niemożności". Ponadto, jeśli roszczenia te zostają zgłoszone, syndyk masy upadłości TB zobowiązany jest do spłacenia tych należności, w tym kwot, które należałoby odzyskać od spółek zależnych. Ponadto, jeśli należności te zostają zwrócone, przestaje istnieć podstawa prawna do dochodzenia tych samych kwot od HB i BA.
Zdaniem Komisji jednakże nie wystarczy, aby Rzeczpospolita Polska skorzystała z wszystkich przysługujących jej środków. Wynikiem zastosowania tych środków musi być skuteczne i bezzwłoczne wykonanie decyzji, w przeciwnym razie należy założyć, że Rzeczpospolita Polska nie wypełniła swoich zobowiązań. Naruszenie obowiązku odzyskania przez państwo członkowskie ma miejsce, kiedy kroki podjęte przez to państwo członkowskie nie miały żadnego wpływu na faktyczny zwrot danej kwoty.
