Skarga wniesiona w dniu 5 października 2009 r. - Evonik Degussa i AlzChem Hart przeciwko Komisji(Sprawa T-391/09)
(2009/C 297/36)
(Dz.U.UE C z dnia 5 grudnia 2009 r.)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Evonik Degussa i AlzChem Hart (Trostberg, Niemcy) (przedstawiciele: C. Steinle, O. Andresen i I. Hermeneit, Rechtsanwälte)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2009) 5791 wersja ostateczna z dnia 22 lipca 2009 r. (sprawa COMP/F/39.396 - węglik wapnia i odczynniki na bazie magnezu przeznaczone dla sektora stalowego i gazowego) w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy skarżących;
– posiłkowo, obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżące na mocy art. 2 lit. g) i h) tej decyzji;
– posiłkowo, na wypadek oddalenia pierwszego z żądań, zmiana art. 2 lit. g) i h) decyzji w ten sposób, aby spółkę SKW Stahl-Metallurgie GmbH uznać odpowiedzialną solidarnie za zapłatę całej kwoty grzywny nałożonej na skarżące;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji C(2009) 5791 wersja ostateczna z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie COMP/F/39.396 - węglik wapnia i odczynniki na bazie magnezu przeznaczone dla sektora stalowego i gazowego. W zaskarżonej decyzji na skarżące i inne przedsiębiorstwa nałożono grzywnę za naruszenie art. 81 WE, a także art. 53 porozumienia EOG. Według Komisji skarżące uczestniczyły w popełnieniu jednego, ciągłego naruszenia prawa w sektorze węglika wapnia i magnezu na terenie EOG z wyjątkiem Hiszpanii, Portugalii, Irlandii i Zjednoczonego Królestwa, polegającego na podziale rynku, uzgadnianiu kwot, podziale klientów, ustalaniu cen oraz wymianie poufnych informacji handlowych dotyczących cen, klientów i wielkości sprzedaży.
W uzasadnieniu skargi skarżące podnoszą po pierwsze, że nie naruszyły art. 81 WE. W tym względzie twierdzą one w szczególności, że nie można przypisać im odpowiedzialności za naruszenie popełnione przez ich byłą spółkę zależną SKW Stahl-Metallurgie GmbH, ponieważ ani one, ani ich poprzednicy prawni nie tworzyli z tą spółką żadnej jedności gospodarczej. Skarżące utrzymują natomiast, że ich poprzednicy prawni nie mieli decydującego wpływu na działalność SKW Stahl-Metallurgie GmbH. Strona pozwana naruszyła zatem także zasadę odpowiedzialności osobistej, domniemanie niewinności, zasadę winy oraz wymóg zawinienia.
Ponadto skarżące kwestionują wysokość nałożonej na nie grzywny. W tym względzie podnoszą one, że zaskarżona decyzja narusza art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003(1), wytyczne w sprawie grzywien(2), a także komunikat w sprawie współpracy(3), zasadę równego traktowania oraz zasadę proporcjonalności.
Skarżące podnoszą wreszcie, że Komisja naruszyła wynikający z art. 253 WE obowiązek uzasadnienia, w związku z ustaleniami poczynionymi przez nią w odniesieniu do kwestii odpowiedzialności solidarnej SKW Stahl-Metallurgie GmbH.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1)
(2) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 1/2003 (Dz.U. C 210, s. 2)
(3) Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (2002/C 45/03).
