IranP6_TA(2008)0412
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 września 2008 r. w sprawie egzekucji w Iranie
(2009/C 295 E/22)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2009 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iranu, zwłaszcza rezolucje dotyczące przestrzegania praw człowieka, a w szczególności swoją rezolucję z dnia 19 czerwca 2008 r.(1) w sprawie egzekucji młodocianych przestępców,
– uwzględniając oświadczenie prezydencji w sprawie egzekucji Mohammada Hassanzadeha, złożone w imieniu Unii Europejskiej dnia 13 czerwca 2008 r.,
– uwzględniając oświadczenie prezydencji w sprawie stosowania kary śmierci w Iranie, złożone w imieniu Unii Europejskiej dnia 18 lipca 2008 r.,
– uwzględniając oświadczenie prezydencji w sprawie egzekucji 29 osób w więzieniu Evin w Iranie, złożone w imieniu Unii Europejskiej dnia 29 lipca 2008 r.,
– uwzględniając oświadczenie prezydenzji w sprawie egzekucji Rezy Hezjaziego przez powieszenie, złożone w imieniu Unii Europejskiej dnia 25 sierpnia 2008 r.,
– uwzględniając oświadczenia prezydencji Rady Unii Europejskiej w sprawie zbliżającej się egzekucji Behnooda Shojaee i Bahmana Soleimaniana w dniach 19 i 28 sierpnia 2008 r.,
– uwzględniając rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ, a w szczególności rezolucję A/RES/62/168 z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu oraz rezolucję A/RES/62/149 z tego samego dnia w sprawie moratorium na stosowanie kary śmierci,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR), Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (ICESCR), Międzynarodową konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej oraz Konwencję o prawach dziecka, których stroną jest Iran,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że według organizacji Amnesty International liczba egzekucji przeprowadzonych w tym roku w Iranie sięga co najmniej 191, podczas gdy w 2007 r. w Iranie wykonano 317 egzekucji - więcej niż w jakimkolwiek innym kraju na świecie z wyjątkiem Chin, chociaż liczba ludności Iranu jest 18 razy mniejsza od populacji Chin,
B. mając na uwadze, że dnia 27 lipca 2008 r. w więzieniu Evin w Teheranie doszło równocześnie do 29 egzekucji,
C. mając na uwadze, że dnia 10 czerwca 2008 r. wykonano karę śmierci na 16-letnim Mohammadzie Hassanzadeh, irańskim Kurdzie, za przestępstwo popełnione w wieku 14 lat; mając na uwadze, że dnia 22 lipca 2008 r. wykonano egzekucję na młodocianych przestępcach: Hassanie Mozafarim i Rahmanie Shahidim, a dnia 19 sierpnia 2008 r. powieszono 19-letniego Rezę Hejaziego za rzekome morderstwo, które popełnił w wieku 15 lat; mając na uwadze, że dnia 26 sierpnia 2008 r. dokonano egzekucji 19-letniego Behnama Zare za przestępstwo popełnione w wieku 15 lat, przez co jest on szóstym młodocianym przestępcą skazanym na śmierć w Iranie tylko w 2008 r.,
D. mając na uwadze, że ani rodzina Zare, ani rodzina Hejaziego, ani ich adwokat nie zostali powiadomieni o czasie i miejscu planowanych egzekucji, co jest sprzeczne z irańskim prawem,
E. mając na uwadze, że wykonanie egzekucji grozi wkrótce młodocianym przestępcom: Amirowi Marollahiemu, Behnoodowi Shojaee, Mohammedowi Fadaei i Bahmanowi Soleimanianowi,
F. mając na uwadze, że prawo międzynarodowe zakazuje egzekucji młodocianych przestępców, co stwierdza art. 6 ust. 5 ICCPR oraz Konwencja o prawach dziecka; mając na uwadze, że obecnie co najmniej 130 dzieci i nieletnich przestępców przebywa w celach śmierci mimo prawnych zobowiązań Iranu,
G. mając na uwadze, że działacze na rzecz praw mniejszości są w coraz większym stopniu narażeni na karę śmierci, jak miało to miejsce w przypadku Yaghouba Mehrnehada, członka grupy etnicznej Beludżów i dyrektora wykonawczego związku młodzieży "Głos Sprawiedliwości", który został stracony 4 sierpnia 2008 r. po publicznej konfrontacji z miejscowymi urzędnikami, w której domagał się odpowiedzialności za ich słabe osiągnięcia,
H. mając na uwadze, że innego działacza na rzecz praw mniejszości, kurdyjskiego nauczyciela Farzada Kamangara, mimo braku dowodów skazano na śmierć pod zarzutem zbrojnego wystąpienia przeciwko państwu,
I. mając na uwadze, że zeznania wymusza się często poprzez stosowanie tortur, uniemożliwiając dostęp do adwokatów, a orzeczenia sądów nie spełniają podstawowych standardów uczciwego procesu sądowego,
J. mając na uwadze, że 5 sierpnia 2008 r. irańskie władze sądownicze ogłosiły zawieszenie stosowania ukamienowania jako sposobu wykonywania egzekucji, w związku z czym 10 anonimowych kobiet oczekujących śmierci przez ukamienowanie nie zostanie poddanych tej karze,
K. mając na uwadze, że istnieją uzasadnione obawy, iż członkom i współpracownikom opozycji irańskiej, którzy na mocy art. 27 IV konwencji genewskiej znajdują się pod ochroną wielonarodowych sił pod amerykańskim dowództwem w obozie Ashraf w północnym Iraku, może grozić wydalenie lub przymusowy powrót do Iranu, gdzie mogliby być narażeni na ciężkie prześladowania lub nawet karę śmierci,
1. wyraża głęboki smutek z powodu niedawnej egzekucji kilku młodocianych przestępców w Iranie, co czyni zeń jedyne państwo na świecie, w którym w roku 2008 wciąż stosuje się tę straszną i nieludzką karę;
2. zwraca szczególną uwagę na los Soghry Najafpour, która do chwili obecnej niemal 19 lat swojego życia spędziła w celi śmierci za morderstwo, które miało miejsce, gdy była w wieku 13 lat;
3. wzywa ajatollaha Mahmouda Hashemiego Sharoudiego stojącego na czele władz sądowniczych, aby z urzędu złagodził wszystkie wyroki śmierci wydane na młodocianych przestępców i apeluje do władz Iranu o wstrzymanie egzekucji zwłaszcza Amira Marollahiego, Behnooda Shojaee, Mohammeda Fadaei i Bahmana Soleimaniana;
4. stanowczo potępia coraz większą liczbę egzekucji i wzywa władze Iranu do wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci w celu jej zniesienia zgodnie z rezolucją przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 18 grudnia 2007 r.;
5. ponownie wzywa członków Madżilisu do pilnego wprowadzenia zmian w prawie, gwarantujących niewykonywanie kary śmierci za popełnione przestępstwa, jeżeli ich sprawca ma mniej niż 18 lat, a także do dostosowania do międzynarodowych standardów granicy wieku, od której obowiązuje odpowiedzialność prawna za czyny karalne;
6. popiera wysiłki Iranu w zakresie prawodawstwa mające na celu ustanowienie odrębnego systemu prawnego i sądowniczego dla młodocianych przestępców oraz wzywa członków Madżilisu do wprowadzenia środków gwarantujących edukację i ponowną integrację nieletnich przestępców w społeczeństwie; wzywa Komisję do udzielenia władzom Iranu wsparcia we wszelkich jego staraniach dotyczących współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie;
7. stanowczo potępia prześladowania w Iranie i więzienie obywateli angażujących się w obronę praw człowieka oraz tych, którzy prowadzą kampanię przeciwko karze śmierci, za co często oskarża się ich o tzw. działalność zagrażającą bezpieczeństwu narodowemu; wzywa przede wszystkim do bezwarunkowego uwolnienia Emadeddina Baghiego i Mohammada Sadegha Kabovanda oraz domaga się złagodzenia wyroku śmierci na Farzada Kamangara, a także ponownego przeprowadzenia śledztwa w jego sprawie;
8. wyraża zadowolenie z powodu niedawnego ogłoszenia zawieszenia kamienowania jako sposobu wykonywania egzekucji; jest jednak zaniepokojony wnioskiem w sprawie reformy kodeksu karnego, rozpatrywanym obecnie przez parlament, w którym kamienowanie jest utrzymane w przypadku niektórych form cudzołóstwa, oraz wzywa członków Madżilisu do opowiedzenia się za całkowitym zniesieniem kamienowania;
9. wzywa władze Iraku i Stanów Zjednoczonych do odstąpienia od przymusowego wydalania do Iranu irańskich członków opozycji, uchodźców i osób ubiegających się o azyl, jeżeli groziłyby im prześladowania, a także przede wszystkim do współpracy z Wysokim Komisarzem Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców i innymi organizacjami w celu znalezienia zadowalającego i trwałego rozwiązania problemu osób przebywających obecnie w obozie Ashraf;
10. wzywa do przedłożenia rezolucji, na następnym posiedzeniu Zgromadzenia Ogólnego ONZ z prośbą do wszystkich krajów, które utrzymują karę śmierci do udostępnienia Sekretarzowi Generalnemu ONZ i opinii publicznej wszystkich informacji dotyczących kary śmierci i egzekucji, tak aby przełamać tajemnicę państwową dotyczącą kary śmierci, która jest również przyczyną większej ilości egzekucji;
11. wzywa, aby ta nowa rezolucja przewidywała powołanie Specjalnego Wysłannika Sekretarza Generalnego mającego za zadanie monitorowanie sytuacji, zapewnianie maksymalnej przejrzystości systemu kary śmierci i promowanie wewnętrznego procesu zmierzającego do wdrożenia rezolucji ONZ w sprawie moratorium dotyczącego egzekucji;
12. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji rządowi i parlamentowi Islamskiej Republiki Iranu, Radzie, Komisji, Wysokiemu Przedstawicielowi ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, Komitetowi Praw Człowieka ONZ, Wysokiemu Komisarzowi ONZ do spraw Uchodźców, rządowi Stanów Zjednoczonych i rządowi Iraku.
______
(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0314.
