Skarga wniesiona w dniu 18 września 2009 r. - GDF Suez przeciwko Komisji(Sprawa T-370/09)
(2009/C 282/102)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 21 listopada 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: GDF Suez (Paryż, Francja) (przedstawiciele: J.-P. Gunther i C. Breuvart, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności - w całości lub w części - art. 1 decyzji, w którym uznano, że spółka GDF SUEZ naruszyła postanowienia art. 81 ust. 1 WE poprzez uczestnictwo w porozumieniu oraz w uzgodnionych praktykach w sektorze gazu ziemnego przynajmniej od dnia 1 stycznia 1980 r. do dnia 30 września 2005 r. - w odniesieniu do naruszenia popełnionego w Niemczech, oraz od dnia 10 sierpnia 2000 r. przynajmniej do dnia 30 września 2005 r. - w odniesieniu do naruszenia popełnionego we Francji, a w konsekwencji stwierdzenie nieważności także art. 3 decyzji, w którym wezwano GDF Suez do zaprzestania popełniania naruszeń wskazanych w art. 1 lub naruszeń mających identyczny bądź podobny cel lub skutek;
– tytułem żądania ewentualnego, zniesienie lub znaczące obniżenie kwoty grzywny, jaką nałożono na GDF Suez na mocy art. 2 decyzji;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W ramach niniejszej skargi GDF Suez wnosi tytułem żądania głównego o stwierdzenie nieważności - w całości lub w części - decyzji C(2009) 5355 wersja ostateczna, wydanej przez Komisję Europejską w dniu 8 lipca 2009 r. w odniesieniu do postępowania na podstawie art. 81 WE (sprawa COMP/39.401 - E.ON/GDF), dotyczącej porozumienia i uzgodnionych praktyk w sektorze gazu ziemnego. Tytułem żądania ewentualnego skarżąca wnosi o zniesienie, względnie o obniżenie grzywny, jaka została na nią nałożona na mocy tej decyzji.
W uzasadnieniu głównego żądania stwierdzenia nieważności skarżąca podnosi cztery zarzuty dotyczące:
– naruszenia art. 81 WE, reguł dotyczących gromadzenia dowodów oraz obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do kwestii istnienia porozumienia lub uzgodnionych praktyk między GDF Suez a E.ON/E.ON Ruhrgas przed sierpniem 2000 r., ze względu na:
– brak antykonkurencyjnego celu i skutku pism z 1975 r. przed sierpniem 2000 r.;
– brak wpływu na wewnątrzwspólnotową wymianę handlową przed sierpniem 2000 r.; oraz
– brak jakiegokolwiek dowodu na okoliczność istnienia zarzucanego naruszenia między styczniem 1980 r. a lutym 1999 r.;
– naruszenie art. 81 WE, reguł dotyczących gromadzenia dowodów oraz obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do kwestii istnienia porozumienia lub uzgodnionych praktyk między GDF Suez a E.ON/E.ON Ruhrgas po sierpniu 2000 r., ze względu na:
– brak jednego i ciągłego naruszenia między dniem 1 stycznia 1980 r. a dniem 30 września 2005 r., a w konsekwencji przedawnienie pism z 1975 r.;
– brak między stronami wspólnej woli stosowania pism z 1975 r. po sierpniu 2000 r.;
– oczywiście błędną ocenę przebiegu spotkań i wymiany korespondencji między GDF Suez a E.ON/E.ON Ruhrgas; oraz
– brak oceny niezależnych działań DF Suez w Niemczech oraz E.ON/E.ON Ruhrgas we Francji;
– oczywisty brak dowodów na okoliczność istnienia porozumienia lub uzgodnionych praktyk dotyczących ograniczenia przez E.ON/E.ON Ruhrgas wykorzystania we Francji gazu transportowanego gazociągiem MEGAL, ze względu na:
– niezaistnienie na rynku francuskim jakiegokolwiek naruszenia wynikającego z pisma "Direktion G";
– oczywiście błędną interpretację dotyczących Francji spotkań i dotyczącej tego państwa wymiany korespondencji między GDF Suez a E.ON/E.ON Ruhrgas;
– wyłączenie dotyczące monopolu prawnego GDF Suez w zakresie importu i dostawy gazu we Francji przed uwolnieniem rynku gazu w styczniu 2003 r.;
– błędne ustalenia faktyczne oraz naruszenia prawa dotyczące stosowania art. 81 WE, w odniesieniu do kwestii istnienia porozumienia lub uzgodnionych praktyk między GDF Suez a E.ON/E.ON Ruhrgas po sierpniu 2004 r.
W uzasadnieniu żądania ewentualnego zniesienia grzywny skarżąca podnosi jeden zarzut dotyczący naruszenia zasad równego traktowania, proporcjonalności i niedziałania prawa wstecz.
W uzasadnieniu dalszego żądania ewentualnego odnoszącego się do kwestii obniżenia kwoty grzywny skarżąca podnosi sześć zarzutów dotyczących:
– okoliczności, że zarzucane naruszenie dotyczące rynków gazu we Francji nie zostało udowodnione w wymagany prawem sposób oraz okoliczności, że zaskarżona decyzja zawiera w tym względzie braki w uzasadnieniu;
– naruszenia zasad równego traktowania i proporcjonalności poprzez nałożenie na GDF Suez i E.ON/E.ON Ruhrgas grzywien w identycznej wysokości;
– błędnej oceny czasu trwania naruszenia;
– błędnej oceny wagi naruszenia;
– błędnej oceny kwestii konieczności stosowania względem GDF Suez cła importowego wynoszącego 15 %; oraz
– błędnej oceny okoliczności łagodzących.
