Skarga wniesiona w dniu 16 września 2009 r. - Centraal bureau voor de statistiek przeciwko Komisji(Sprawa T-361/09)
(2009/C 282/98)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 21 listopada 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Centraal bureau voor de statistiek (Den Haag, Niderlandy) (przedstawiciel: R. van den Tweel, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 7 lipca 2009 r. ESTAT/E-1/ME/ykl/eb D(2009) 10188 dotyczącej ostatecznej zapłaty wkładu do wydatków powstałych w związku z badaniem struktury 2005 w wysokości 546.818,77 Eur;
– ewentualnie, zobowiązanie Komisji do dodatkowej zapłaty kwoty 38.295,55 Eur wraz z odsetkami liczonymi od 45 dnia po wydaniu decyzji z dnia 7 lipca 2009 r. do dnia rzeczywistej zapłaty;
– w każdym razie obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zdaniem strony skarżącej zaskarżona decyzja nie jest zgodna ani z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 571/88 z dnia 29 lutego 1988 r. w sprawie organizacji badań statystycznych Wspólnoty dotyczących struktury gospodarstw rolnych w latach 1988- 1997 (Dz.U. L 56, s. 1) w zmienionym brzmieniu, ani z porozumieniem zawartym pomiędzy stroną skarżącą a Komisją w przedmiocie wkładu Wspólnot do wydatków związanych z badaniem struktury 2005 w Niderlandach (nr porozumienia 62102.2005.001-2005.055), ani z zasadami pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz obowiązkiem uzasadnienia. W każdym razie w decyzji nieprawidłowo ustalono wkład przysługujący stronie skarżącej.
W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca podnosi, że Komisja bezprawnie nie udzieliła jej wkładu w rozumieniu art. 14 ust. 1 rozporządzenia nr 571/88, a zamiast tego zwróciła się do niej o podanie dokładnych danych w przedmiocie powstałych wydatków, a nie tylko w przedmiocie liczby gospodarstw rolnych objętych badaniem. Ponieważ art. 14 rozporządzenia wyraźnie przewiduje stałą kwotę maksymalną w wysokości 700.000 Eur za każde gospodarstwo rolne objęte badaniem, odmienna wykładnia jest ponadto niezgodna z zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań i zasadą pewności prawa.
W ramach drugiego zarzutu strona skarżąca wskazuje, że art. II.14.3 porozumienia pomiędzy nią a Komisją nie ma zastosowania do wydatków zafakturowanych przez Ministerie van landbouw (ministerstwo rolnictwa). Komisja bezprawnie nie w pełni uwzględniła te rachunki jako rzeczywiście powstałe wydatki objęte prawem wsparcia. W każdym razie brak jest odpowiedniego uzasadnienia decyzji Komisji.
Wreszcie, strona skarżąca podnosi pomocniczo, że wydatki objęte prawem wsparcia - w przypadku gdyby art. II.14.3 porozumienia jednak miał zastosowanie - zostały obliczone nieprawidłowo lub w sposób niezrozumiały bez dokładnego uzasadnienia, ponieważ Komisja bezprawnie ujęła pośrednio produktywne godziny w obliczeniu podlegającej zastosowaniu stawki godzinowej. Argumentacja Komisji w zaskarżonej decyzji nie została przedstawiona w sposób dokładny i jednoznaczny. Wobec powyższego, decyzja została w każdym razie wydana z naruszeniem obowiązku uzasadnienia.
