Skarga wniesiona w dniu 31 sierpnia 2009 r. - Niemcy przeciwko Komisji(Sprawa T-347/09)
(2009/C 267/135)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: M. Lumma i B. Klein)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 2 lipca 2009 r. SG-Greffe (2009) D/3985 w sprawie pomocy państwa nr NN 8/2009 w zakresie, w jakim zgłoszone środki zostały uznane za pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca podważa decyzję Komisji z dnia 2 lipca 2009 r. C(2009) 5080 wersja ostateczna, dotyczącą systemu pomocy obejmującego, po pierwsze, nieodpłatne przekazywanie stanowiących własność federalną terenów należących do narodowego dziedzictwa przyrodniczego oraz, po drugie, wspieranie dużych projektów mających na celu ochronę środowiska (Pomoc państwa NN 8/2009 - Niemcy - Obszary chronione). W decyzji tej Komisja uznała system pomocy za zgodny ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 86 ust. 2 WE. Skarżąca kwestionuje tą decyzję w części, w jakiej uznaje ona zgłoszone środki za pomoc w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE.
Na poparcie swej skargi Republika Federalna Niemiec podnosi, że pozwana z wielu względów błędnie zastosowała art. 87 ust. 1. W związku z tym twierdzi ona w szczególności, że pozwana popełniła błąd uznając organizacje zajmujące się ochroną środowiska za przedsiębiorstwa oraz nie dokonując, zgodnie z wnioskiem skarżącej, łącznej oceny zgłoszonych środków. Ponadto, zgłoszone środki nie przysporzyły organizacjom zajmującym się ochroną środowiska żadnych korzyści mających znaczenie z punktu widzenia pomocy państwa. Skarżąca kwestionuje następnie błędne zastosowanie czwartego z kryteriów ustanowionych w wyroku Trybunału z dnia 24 lipca 2003 r. w sprawie C-280/00 Altmark Trans und Regierungspräsidium Magdeburg (Rec. s. I-7747).
Tytułem ewentualnym skarżąca podnosi naruszenie ustanowionego w art. 253 WE obowiązku uzasadnienia.
