Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2009 r. - CNIEL przeciwko Komisji(Sprawa T-293/09)
(2009/C 244/14)
(Dz.U.UE C z dnia 10 października 2009 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Union Centre National Interprofessionnel de l'Économie Laitière (CNIEL) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: A. Cabanes i V. Kostrzewski-Pugnat, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Komisję w dniu 10 grudnia 2008 r. w sprawie N 561/2008 - Francja (Działania prowadzone przez organizacje międzyzawodowe);
– tytułem ewentualnym, nakazanie Komisji wszczęcia przewidzianego w art. 88 ust. 2 WE formalnego postępowania wyjaśniającego;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W ramach niniejszej skargi skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji K(2008) 7846 wersja ostateczna(1) z dnia 10 grudnia 2008 r., w której instytucja ta uznała, że zgodną ze wspólnym rynkiem pomoc państwa stanowi ramowy program działań, jakie mogą być prowadzone przez francuskie międzyzawodowe organizacje rolnicze, polegających na udzielaniu pomocy na wsparcie techniczne, pomocy produkcyjnej, pomocy we wprowadzaniu na rynek produktów rolnych wysokiej jakości, pomocy na badania i rozwój oraz pomocy na reklamę; pomoc ta jest udzielana na rzecz producentów surowców oraz na rzecz przedsiębiorstw prowadzących działalność w zakresie przetwarzania i wprowadzania na rynek produktów rolnych, a źródłem jej finansowania są uiszczane przez członków tych międzyzawodowych organizacji dobrowolne składki, które na mocy zarządzenia międzyresortowego stały się obowiązkowe (zwane dalej "dobrowolnymi składkami obowiązkowymi").
Skargę swą skarżąca opiera na następujących trzech zarzutach:
– popełnienie przez Komisję oczywistego błędu w ocenie z naruszeniem art. 87 ust. 1 WE ze względu na to, że dobrowolne składki obowiązkowe nie stanowią zasobów państwowych, a podjętych działań nie można przypisać państwu i nie przysparzają one korzyści beneficjentom końcowym;
– naruszenie obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że Komisja nie wskazała przyczyn, ze względu na które doszła do wniosku, iż te dobrowolne składki obowiązkowe stanowią zasoby państwowe, a także nie wskazała, w jakim zakresie wpływają one na wymianę handlową między państwami członkowskimi lub zakłócają konkurencję;
– naruszenie art. 88 ust. 3 WE ze względu na to, że Komisja nie wszczęła, pomimo napotkania poważnych trudności w ocenie charakteru rozpatrywanego programu ramowego, przewidzianego w art. 88 ust. 2 WE formalnego postępowania wyjaśniającego.
______
(1) Dz.U. 2009, C 116, s. 14.
