Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Plovdiski Raïonen Sed (Bułgaria) w dniu 10 lipca 2009 r. - Vassil Ivanov Georgiev przeciwko Tehnicheski universitet Sofia, filial Plovdiv(Sprawa C-268/09)
(2009/C 220/53)
Język postępowania: bułgarski
(Dz.U.UE C z dnia 12 września 2009 r.)
Sąd krajowy
Plovdiski Raïonen Sed (Bułgaria)
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Vassil Ivanov Georgiev
Strona pozwana: Tehnicheski universitet Sofia - filial Plovdiv
Pytania prejudycjalne
1) Czy przepisy dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy(1) stoją na przeszkodzie stosowaniu ustawy krajowej, która nie dopuszcza zawierania umów o pracę na czas nieokreślony z profesorami, którzy ukończyli 65 rok życia? Czy w tym kontekście, a konkretnie w świetle art. 6 ust. 1 dyrektywy, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o ochronie przed dyskryminacją środki, które ustanawiają granicę wieku dla zatrudnienia na konkretnym stanowisku, są obiektywne i właściwe oraz uzasadnione przez cel zgodny z prawem, jak również proporcjonalne, biorąc pod uwagę, że dyrektywa została w pełnym zakresie transponowana do prawa bułgarskiego?
2) Czy przepisy dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy stoją na przeszkodzie stosowaniu ustawy krajowej, zgodnie z którą profesorowie, którzy ukończyli 68 rok życia przechodzą obowiązkowo na emeryturę? Czy wobec przedstawionych okoliczności stanu faktycznego niniejszej sprawy oraz w przypadku stwierdzenia niezgodności podlegającego zastosowaniu prawa krajowego, dokonującego transpozycji dyrektywy, z przepisami tejże dyrektywy, możliwe jest, aby wykładnia przepisów prawa wspólnotowego prowadziła do niestosowania prawa krajowego?
3) Czy prawo krajowe ustanawia osiągnięcie określonego wieku jako jedyny warunek dla zakończenia stosunku pracy na czas nieokreślony oraz dla możliwości jego przedłużenia między tym samym pracownikiem i tym samym pracodawcą na tym samym stanowisku w formie stosunku pracy na czas określony? Czy prawo krajowe ustanawia maksymalny czas trwania i maksymalną liczbę przedłużeń umowy o pracę na czas określony z tym samym pracodawcą, po przekształceniu umowy na czas nieokreślony w umowę na czas określony, po których upływie kontynuacja stosunku pracy między stronami nie jest możliwa?
______
(1) JO L 303 z dnia 2 grudnia 2000, s. 16.
