Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2009 r. - Shell Hellas przeciwko Komisji(Sprawa T-245/09)
(2009/C 193/47)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 15 sierpnia 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Shell Hellas Oil and Chemical SA (Shell Hellas AE) (Attica, Grecja) (przedstawiciel: adwokat P. Hubert)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności, w całości lub w części, dorozumianej decyzji Komisji z dnia 16 kwietnia 2009 r. w sprawie odmowy dostępu do dokumentów będących w posiadaniu Komisji (nr ref. GESTDEM 6159/2008) i wyciągnięcia wszelkich należnych konsekwencji w zakresie dostępu skarżącej do wnioskowanych dokumentów;
– tytułem żądania ewentualnego, w razie uznania przez Sąd pisma Sekretariatu Generalnego Komisji z dnia 15 kwietnia 2009 r., w sprawie niemożności ustosunkowania się do wniosku skarżącej o udzielenie dostępu do dokumentów Komisji (nr ref. GESTDEM 6159/2008), za decyzję, stwierdzenie jej nieważności w całości lub w części, wyciągnięcie wszelkich koniecznych należnych konsekwencji w zakresie dostępu skarżącej do wnioskowanych dokumentów;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji Komisji w sprawie odmowy dostępu do ogółu korespondencji wymienionej, na podstawie art. 11 ust. 4 rozporządzania nr 1/2003, pomiędzy Komisją a władzami greckimi właściwymi w dziedzinie konkurencji, dotyczącej dochodzenia prowadzonego na rynku paliw. Tytułem żądania ewentualnego, w razie uznania przez Sąd pisma Sekretariatu Generalnego, stwierdzającego że Komisja nie jest w stanie ustosunkować się do wniosku strony skarżącej o udzielnie dostępu do dokumentów, za wyraźną decyzje odmowną, strona skarżąca wnosi o stwierdzenie jej nieważności.
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego, opartego na naruszeniu art. 253 WE, strona skarżąca twierdzi, że z uwagi na fakt, iż odmowa miała charakter dorozumiany, strona pozwana nie dostarczyła, z uwagi na sam charakter decyzji, uzasadniania, które pozwoliłoby skarżącej na zapoznanie się z powodami odmowy.
W ramach zarzutu drugiego, podniesionego tytułem uzupełniającym, i w razie uznania przez Sąd pisma Sekretariatu Generalnego Komisji lub nowego pisma z dnia 18 czerwca 2009 r., wskazującego rzeczywiste powody dorozumianej decyzji, za decyzję podlegającą zaskarżeniu, strona skarżąca twierdzi, że przedstawiana motywacja nie spełnia wymogów uzasadnienia z art. 253 WE i jest sprzeczna z literą i duchem rozporządzenia nr 1049/2001(1).
W ramach zarzutu trzeciego, opartego na naruszeniu art. 255 WE i rozporządzenia nr 1049/2001, strona skarżąca twierdzi, że dokumenty, do których domagała się dostępu nie wchodzą w zakres wyjątku od zasady przejrzystości przewidzianej w rozporządzeniu nr 1049/2001. W tym względzie strona skarżąca podnosi, że:
– Komisja nie dokonała indywidualnej analizy poszczególnych dokumentów, ale przystąpiła do ogólnej oceny wyjątków przewidzianych rozporządzeniem w oparciu o kategorie dokumentów;
– Komisja nie mogła bezpośrednio zasięgnąć opinii władz greckich właściwych w dziedzinie konkurencji na podstawie art. 4 ust. 5 rozporządzenia nr 1049/2001, w celu uzyskania stanowiska co do przekazania dokumentów, ponieważ państwo członkowskie jest jedynym uprawnionym do odmowy przekazania dokumentów na tej podstawie;
– Komisja niesłusznie powołała się na wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych (art. 4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia nr 1049/2001) w celu odmowy przekazania dokumentów w całości, ponieważ była w stanie usunąć z dokumentów informacje poufne;
– Komisja nie mogła powołać się na wyjątek dotyczący ochrony śledztwa (art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001), ponieważ władze greckie właściwe w dziedzinie konkurencji wydały już ostateczną decyzje w spornej sprawie;
– Komisja nie mogła również odwołać się do wyjątku dotyczącego ochrony procesu decyzyjnego, raz ponieważ dokumenty, do których domagano się dostępu nie były przedmiotem procesu decyzyjnego, dwa ponieważ nie naruszyłoby to ochrony tego procesu;
Wreszcie strona skarżąca twierdzi, że za przekazaniem spornych dokumentów przemawia w każdym razie interes publiczny, mianowicie umożliwienie jednolitego stosowania prawa wspólnotowego.
______
(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).
