Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) wydanego w dniu 10 września 2008 r. w sprawie T-324/06, Município de Gondomar przeciwko Komisji, wniesione w dniu 20 listopada 2008 r. przez Município de Gondomar(Sprawa C-501/08 P)
(2009/C 19/32)
Język postępowania: portugalski
(Dz.U.UE C z dnia 24 stycznia 2009 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Município de Gondomar (przedstawiciele: J. L. da Cruz Vilaça i L. Pinto Monteiro, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji i uznanie za dopuszczalną skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 3782 z dnia 16 sierpnia 2006 r. w sprawie cofnięcia pomocy finansowej przyznanej z Funduszu Spójności;
– subsydiarnie, uchylenie postanowienia Sądu i odesłanie do niego sprawy w celu wydania orzeczenia oraz;
– obciążenie Komisji całością kosztów postępowania łącznie z kosztami wnoszącej odwołanie, na podstawie art. 69 regulaminu Trybunału Sprawiedliwości lub - subsydiarnie - zastrzeżenie. że rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w wyroku lub postanowieniu kończącym postępowanie.
Zarzuty i główne argumenty
1. NARUSZENIE PRAWA PRZY OCENIE PRZESŁANKI BEZPOŚREDNIEGO ODDZIAŁYWANIA I BRAK UZASADNIENIA
Gmina Gondomar uważa, że prawo portugalskie zawiera szczególne elementy, które powinny prowadzić do wykładni innej niż ta, którą przyjął Sąd w wydanym z naruszeniem prawa postanowieniu o uznaniu za niedopuszczalną skargi w sprawie T-324/06.
Z przepisów portugalskich, w szczególności z art. 18 i 20 rozporządzenia wykonawczego w sprawie wykorzystania Funduszu Spójności w Portugalii, zatwierdzonego jedynym przepisem dekretu z mocą ustawy nr 191/2000 z dnia 16 sierpnia 2000 r. wynika bowiem, że Republika Portugalska nie dysponuje żadnymi uprawnieniami dyskrecjonalnymi w zakresie decyzji o pozostawieniu lub odebraniu pomocy przyznanej z Funduszu Spójności gminie Gondomar jako podmiotowi odpowiedzialnemu za wykonanie projektu, co prowadzi do wniosku, że decyzja Komisji dotycząca cofnięcia pomocy finansowej przyznanej z Funduszu Spójności miała charakter automatyczny, gdyż wymienione przepisy nie pozwalają na zwolnienie podmiotów wykonawczych z obowiązku zwrotu nienależnie wypłaconych sum.
W postanowieniu o uznaniu za niedopuszczalną skargi w sprawie T-324/06 Sąd w żaden sposób nie odniósł się do tego zagadnienia, a ponieważ chodzi tu o kwestię o zasadniczym znaczeniu dla rozstrzygnięcia w przedmiocie dopuszczalności skargi, dopuścił się naruszenia prawa wywołującego bezpośrednie skutki w zakresie wykonywania uprawnień procesowych skarżącej wynikających z art. 230 WE.
Okoliczność, że kwestia ta nie była przedmiotem rozważań, oznacza ponadto, że zaskarżone postanowienie jest pozbawione uzasadnienia bądź uzasadnienie to jest niewystarczające. Zgodnie z doktryną i orzecznictwem wspólnotowymi istnieje generalny obowiązek uzasadniania rozstrzygnięć organów administracyjnych i sądowych w celu ułatwienia sprawowania kontroli sądowej przez Trybunał Sprawiedliwości.
Z uwagi na to, że Sąd nie wypowiedział się w kwestii szczególnych elementów zawartych w prawie portugalskim, zaskarżone postanowienie jest pozbawione uzasadnienia, co może poważnie wpłynąć na interesy strony skarżącej.
2. NARUSZENIE ZASADY SKUTECZNEJ OCHRONY SĄDOWEJ
Gmina Gondomar stoi ponadto na stanowisku, że grozi jej pozbawienie prawa do skutecznej ochrony sądowej z uwagi na to, że - ponieważ akt doręczenia decyzji Komisji o cofnięciu pomocy finansowej z Funduszu Spójności nie podlega zaskarżeniu w myśl prawa krajowego - nie przysługują jej w prawie krajowym środki odwoławcze umożliwiające zaskarżenie żądania zwrotu pomocy finansowej z Funduszu Spójności.
Doręczenie decyzji Komisji, niepodlegającej zaskarżeniu na gruncie prawa krajowego, nastąpiło przy piśmie jednostki zarządzającej ds. Funduszu Spójności przy Ministerstwie Środowiska z dnia 25 września 2006 r., ograniczającym się do "przekazania" decyzji Komisji, która to decyzja dopiero zawiera rozstrzygnięcie.
Brak środków zaskarżenia narusza zasadę prawa do skutecznej ochrony sądowej ukształtowanego w najnowszej doktrynie i najnowszym orzecznictwie.
