Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen sad Sofia - grad (Bułgaria) w dniu 14 maja 2009 r. - Georgi Iwanow Elchinow przeciwko przeciwko Nacjonalna zdrawnoosiguritelna kasa(Sprawa C-173/09)
(2009/C 180/49)
(Dz.U.UE C z dnia 1 sierpnia 2009 r.)
Język postępowania: bułgarski
Sąd krajowy
Administratiwen sad Sofia
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Georgi Iwanow Elchinow
Strona pozwana: Nacjonalna zdrawnoosiguritelna kasa
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 22 ust. 2 akapit 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r.(1) należy interpretować w ten sposób, że jeśli konkretne leczenie, dla którego złożono wniosek o wydanie formularza E 112 nie może zostać przeprowadzone w bułgarskiej jednostce służbie zdrowia, to należy przyjąć, że to leczenie nie jest finansowane z budżetu krajowej kasy chorych lub ministerstwa zdrowia i odwrotnie, jeśli to leczenie jest finansowane z budżetu krajowej kasy chorych lub ministerstwa zdrowia, to należy przyjąć, że może ono zostać przeprowadzone w bułgarskiej jednostce służby zdrowia?
2) Czy sformułowanie "nie może uzyskać leczenia w państwie członkowskim, w którym zamieszkuje" zawarte w art. 22 ust. 2 akapit 2 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono przypadki, w których leczenie przeprowadzane na terenie państwa członkowskiego, w którym zamieszkuje ubezpieczony, jest pod kątem rodzaju leczenia znacznie mniej skuteczne i bardziej radykalne od leczenia przeprowadzanego w innym państwie członkowskim, czy też obejmuje ono jedynie te przypadki, w których zainteresowany nie może uzyskać leczenia we właściwym czasie?
3) Uwzględniając zasadę autonomii procesowej: czy sąd krajowy jest zobowiązany do uwzględnienia wiążących wskazówek udzielonych mu przez wyższą instancję sądową w ramach uchylenia wydanego przez niego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, gdy istnieją podstawy, by przyjąć, że te wskazówki są sprzeczne z prawem wspólnotowym?
4) Jeżeli dane leczenie nie może zostać przeprowadzone na terenie państwa członkowskiego, w którym ubezpieczony ma miejsce zamieszkania, czy aby to państwo członkowskie miało obowiązek wydania zgody na leczenie w innym państwie członkowskim zgodnie z art. 22 ust. 1 lit. c rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 wystarczające jest, że dany rodzaj leczenia jest ujęty w ramach świadczeń przewidzianych w regulacji prawnej państwa członkowskiego zamieszkania, również wówczas, gdy regulacja ta nie określa w sposób wyraźny konkretnej metody leczenia?
5) Czy art. 49 WE i art. 22 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 stoją na przeszkodzie przepisowi krajowemu, takiemu jak art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym, zgodnie z którym osoby objęte ubezpieczeniem obowiązkowym mają jedynie wówczas prawo do częściowego lub pełnego uzyskania wartości wydatków na opiekę medyczną zagranicą, jeżeli uzyskali w tym celu uprzednią zgodę?
6) Czy sąd powinien zobowiązać właściwy organ państwa, w którym zainteresowany posiada ubezpieczenie zdrowotne, do wydania dokumentu upoważniającego do leczenia zagranicą (formularz E 112), gdy odmowę wydania takiego dokumentu uważa za bezprawną, jeśli wniosek o wydanie dokumentu został złożony przed przeprowadzeniem leczenia zagranicą, a w chwili wydania orzeczenia sądowego leczenie zostało zakończone?
7) Jeżeli na poprzednie pytanie zostanie udzielona odpowiedź twierdząca i sąd uważa odmowę wydania zgody na leczenie zagranicą za bezprawną, w jaki sposób należy dokonać zwrotu wydatków ubezpieczonego za jego leczenie:
a) bezpośrednio przez państwo, w którym jest on ubezpieczony czy przez państwo, w którym nastąpiło leczenie, po przedłożeniu zgody na leczenie zagranicą?;
b) jaki jest zakres zwrotu, jeżeli zakres świadczeń przewidzianych w przepisach państwa członkowskiego zamieszkania różni się od zakresu świadczeń przewidzianych w państwie członkowskim, w którym przeprowadzane jest leczenie, przy uwzględnieniu art. 49 WE, na mocy którego zakazane są ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług?
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) NR 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. L 149, s. 2) w wersji zmienionej i zaktualizowanej rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r. (Dz.U. 1997 L 28, s. 1).
