Skarga wniesiona w dniu 6 maja 2009 r. - Government of Gibraltar przeciwko Komisji(Sprawa T-176/09)
(2009/C 153/92)
(Dz.U.UE C z dnia 4 lipca 2009 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Government of Gibraltar (przedstawiciele: D. Vaughan, QC, i M. Llamas, barrister)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji 2009/95/WE w zakresie, w jakim rozszerzono w niej teren określony jako ES6120032 o brytyjskie wody terytorialne Gibraltaru (zarówno w obrębie, jak i poza terenem UKGIB0002) oraz o obszar pełnego morza;
– obciążenie Komisji kosztami obsługi prawnej, a także innymi kosztami i wydatkami poniesionymi przez skarżącą w związku z tym postępowaniem.
Zarzuty i główne argumenty
W ramach niniejszej skargi strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2009/95/WE z dnia 12 grudnia 2008 r. przyjmującej na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG drugi zaktualizowany wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na śródziemnomorski region biogeograficzny [notyfikowanej jako dokument nr C(2008) 8049](1) w części, w jakiej wskazano w niej, że teren określony jako ES6120032 "Estrecho oriental" obejmuje wody terytorialne Gibraltaru (zarówno w obrębie, jak i poza terenem UKGIB0002) oraz obszar pełnego morza.
W uzasadnieniu swych żądań strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.
Po pierwsze strona skarżąca podnosi, że zaskarżoną decyzję wydano z naruszeniem traktatu WE, ponieważ:
– Komisja w oczywisty sposób naruszyła prawo przez to, że wbrew art. 299 WE uznała, że obszar jednego z państw członkowskich - brytyjskie wody terytorialne Gibraltaru - stanowi część innego państwa członkowskiego, a mianowicie Hiszpanii;
– decyzję tę wydano z naruszeniem art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 1 dyrektywy 92/43/EWG(2) oraz w oczywisty sposób naruszono systematykę tej dyrektywy, poprzez nadanie statusu "terenu mającego znaczenie dla Wspólnoty" znacznej części terenu ES6120032, który będąc częścią terytorium innego państwa członkowskiego nie stanowi terytorium hiszpańskiego, a także - z wyraźnym naruszeniem art. 2 tej dyrektywy - części morza pełnego, która nie wchodzi w skład europejskiego terytorium państw członkowskich i względem której Hiszpanii nie przysługują ani nie mogą przysługiwać żadne kompetencje czy suwerenne prawa;
– narusza ona prawo poprzez nadanie statusu "terenu mającego znaczenie dla Wspólnoty" oraz przypisanie zobowiązań wynikających z dyrektywy 92/43/EWG podlegającym jurysdykcji Hiszpanii częściom terenu ES6120032 pokrywającym się z podlegającym jurysdykcji Zjednoczonego Królestwa terenem UKGIB0002, co prowadzi do zastosowania na obszarze tego samego terenu dwóch odrębnych i różniących się od siebie systemów prawnych, karnych, administracyjnych i kontrolnych;
– wydano ją z naruszeniem art. 300 ust. 7 WE oraz postanowień części XII Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r. (UNICLOS), Konwencji o ochronie Morza Śródziemnego podpisanej w Barcelonie w 1976 r. oraz protokołu z 1995 r. do tejże konwencji, gdyż zażądano od Hiszpanii wypełnienia w stosunku do części brytyjskich wód terytorialnych Gibraltaru uwzględnionych w ramach terenu ES6120032 tych samych zobowiązań w zakresie ochrony środowiska, które na tym samym obszarze winny zostać wypełnione przez Zjednoczone Królestwo i Gibraltar;
Po drugie strona skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja obarczona jest oczywistymi błędami w zakresie ustaleń faktycznych, które doprowadziły Komisję do zastosowania prawa w niewłaściwy sposób i popełnienia naruszeń traktatu WE, bowiem decyzję tę wydano na podstawie nieprawdziwych i wprowadzających w błąd informacji.
Po trzecie skarżąca utrzymuje, że zaskarżoną decyzję wydano z naruszeniem zasady pewności prawa, bowiem wywołanym automatycznie skutkiem "wzajemnego pokrywania się" oznaczeń terenów jest zastosowanie dwóch systemów prawnych (uregulowań Gibraltaru i Hiszpanii wprowadzających w życie dyrektywę 92/43/EWG) na tym samym obszarze i w tym samym celu.
Tytułem zarzutu ewentualnego strona skarżąca podnosi, że zaskarżoną decyzję wydano z naruszeniem zasad zwyczajowego prawa międzynarodowego zapisanych w art. 2, art. 3, art. 89 i art. 137 ust. 1 konwencji UNICLOS. Tytułem kolejnego zarzutu ewentualnego strona skarżąca podnosi, że w zakresie, w jakim decyzja ta wskazuje, że teren ES6120032 obejmuje brytyjskie wody terytorialne Gibraltaru, narusza ona zasadę zwyczajowego prawa międzynarodowego mówiącą, że obszar morza terytorialnego obejmuje co najmniej trzy mile morskie.
______
(1) Dz.U. 2009, L 43, s. 393.
(2) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, Dz.U. 1992, L 206, s. 7.
