Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 18 grudnia 2008 r. w sprawach połączonych T-211/04 i T- 215/04 Rząd Gibraltaru i Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 18 marca 2009 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich(Sprawa C-106/09 P)
(2009/C 141/41)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 20 czerwca 2009 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: R. Lyal, V. Di Bucci, N. Khan, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Rząd Gibraltaru, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Królestwo Hiszpanii
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba w składzie powiększonym) z dnia 18 grudnia 2008 r., doręczonego Komisji w dniu 5 stycznia 2009 r., w sprawach połączonych T-211/04 i T-215/04 Rząd Gibraltaru i Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji;
– oddalenie skarg o stwierdzenie nieważności wniesionych przez Rząd Gibraltaru i Zjednoczone Królestwo; oraz
– obciążenie Rządu Gibraltaru i Zjednoczonego Królestwa kosztami postępowania;
ewentualnie o:
– przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania; oraz
– rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja utrzymuje, że zaskarżony wyrok należy uchylić z następujących
względów:
Sąd Pierwszej Instancji błędnie ocenił stosunek między art. 87 ust. 1 WE a kompetencjami państw członkowskich w sprawach podatkowych;
Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, wprowadzając nieuzasadnione ograniczenia w odniesieniu do oceny działań stanowiących rzekomo pomoc państwa;
Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, wprowadzając nieuzasadnione ograniczenia wykonywania uprawnień w zakresie kontroli, związanych z określaniem powszechnego lub "normalnego" systemu podatkowego;
Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, uznając, że powszechny lub "normalny" system podatkowy może być wynikiem stosowania różnych technik opodatkowania do różnych podatników;
Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, uznając, że Komisja nie wskazała powszechnego lub "normalnego" systemu podatkowego ani nie dokonała wymaganej oceny, by wykazać, że rozpatrywane środki miały charakter selektywny;
Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, jako że nie zbadał trzech wskazanych w zaskarżonej decyzji kryteriów selektywności.
