Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 24 marca 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) - Danske Slagterier przeciwko Republice Federalnej Niemiec(Sprawa C-445/06)(1)
(Środki o skutku równoważnym - Policja sanitarna - Wymiana międzywspólnotowa - Świeże mięso - Kontrole weterynaryjne - Odpowiedzialność pozaumowna państwa członkowskiego - Termin przedawnienia - Ustalenie szkody)
(2009/C 113/03)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 16 maja 2009 r.)
Sąd krajowy
Bundesgerichtshof
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Danske Slagterier
Strona pozwana: Republika Federalna NIemiec
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Bundesgerichtshof - Wykładnia art. 28 WE i art. 5 ust. 1 lit. o) i art. 6 ust. 1 lit. b) pkt iii) dyrektywy Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie w sprawie problemów zdrowotnych dotyczących produkcji i wprowadzenia do obrotu świeżego mięsa (Dz.U., 121, s. 2012), zmienionej dyrektywą 91/497/EWG Rady z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U. L 268, s. 69), w związku z art. 5 ust. 1, art. 7 i 8 dyrektywy Rady 89/622/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (Dz.U. L 395, s. 13) - Wykładnia prawa wspólnotowego w zakresie odpowiedzialności pozaumownej państwa członkowskiego za naruszenie prawa wspólnotowego - Termin przedawnienia - Ustalenie szkody podlegającej naprawieniu i wymogów ciążących na poszkodowanym
Sentencja
1) Jednostki poszkodowane przez nieprawidłową transpozycję i zastosowanie dyrektywy Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych dotyczących produkcji i wprowadzenia do obrotu świeżego mięsa, zmienionej dyrektywą Rady 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r., i dyrektywy Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego mogą powołać się na prawo swobodnego przepływu towarów w celu wskazania na odpowiedzialność państwa za naruszenie prawa.
2) Prawo wspólnotowe nie wymaga, by z chwilą gdy Komisja wszczyna postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego na podstawie art. 226 WE, bieg terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody z tytułu odpowiedzialności państwa za naruszenie zobowiązań ciążących na nim na mocy prawa wspólnotowego został przerwany lub zawieszony na czas trwania postępowania.
3) Prawo wspólnotowe nie sprzeciwia się temu, by termin przedawnienia na wniesienie skargi z tytułu odpowiedzialności państwa za nieprawidłową transpozycję dyrektywy rozpoczynał swój bieg z datą wystąpienia pierwszych szkodliwych konsekwencji tej nieprawidłowej transpozycji, podczas gdy dalsze szkodliwe jej skutki są możliwe do przewidzenia, nawet jeśli ta data poprzedza prawidłową transpozycję tej dyrektywy.
4) Prawo wspólnotowe nie stoi na przeszkodzie zastosowaniu przepisów krajowych, które stanowią, iż jednostka nie może uzyskać naprawienia szkody, której wystąpieniu w sposób zamierzony lub przez niedbalstwo nie zapobiegła za pomocą środków prawnych, pod warunkiem że wykorzystania środków prawnych można w sposób rozsądny wymagać od poszkodowanego, czego ocena należy do sądu krajowego, w świetle ogółu okoliczności rozpatrywanej przed nim sprawy. Prawdopodobieństwo, że sąd krajowy przedstawi wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym na podstawie art. 234 WE, lub istnienie skargi o uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego zawisłej przez Trybunałem nie mogą jako takie stanowić wystarczającego powodu, by stwierdzić, że skorzystanie ze środka prawnego nie jest rozsądne.
______
(1) Dz.U. C 326 z 30.12.2006.
