Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii(Sprawa C-535/07)
(2008/C 51/55)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 23 lutego 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: R. Sauer i D. Recchia, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Austrii
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom wynikającym z art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa(1), względnie z art. 6 ust. 2 w związku art. 7 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory(2), w ten sposób, że
a) obszary najbardziej odpowiednie w Austrii pod względem liczby i powierzchni dla zachowania gatunków ptactwa nie zostały prawidłowo sklasyfikowane ("Hansag" w kraju związkowym Burgenland) lub rozgraniczone ("Niedere Tawern" w kraju związkowym Styria) na podstawie kryteriów ornitologicznych jako obszary specjalnej ochrony zgodnie z art. 4 ust. 1 lub 2 dyrektywy ptasiej i
b) część sklasyfikowanych dotychczas specjalnych obszarów ochrony nie otrzymała ochrony prawnej spełniającej wymogi określone w art. 4 ust. 1 lub 2 dyrektywy ptasiej lub art. 6 ust. 2 w związku z art. 7 dyrektywy siedliskowej;
– obciążenie Republiki Austrii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Artykuł 4 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 79/409/EWG (dyrektywa ptasia) zobowiązuje państwa członkowskie do sklasyfikowania jako obszarów specjalnej ochrony (OSO) wszystkich obszarów najbardziej odpowiednich pod względem liczby i powierzchni dla zachowania gatunków wymienionych w załączniku I do dyrektywy oraz do podjęcia odpowiednich działań w odniesieniu do regularnie występujących gatunków wędrownych niewymienionych w załączniku I. BSG powinien otrzymać status prawny, który jest odpowiedni dla zagwarantowania m.in. zachowania i rozmnażania gatunków ptaków wymienionych w załączniku I do dyrektywy oraz rozmnażania, pierzenia i zimowania regularnie występujących gatunków wędrownych niewymienionych w załączniku I. Ponieważ zgodnie z art. 7 dyrektywy Rady 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (dyrektywa siedliskowa) obowiązki wynikające m.in. z art. 6 ust. 2 tej dyrektywy w odniesieniu do OSO zastępują obowiązki wynikające z art. 4 ust. 4 zdanie pierwsze dyrektywy ptasiej, status ochrony prawnej powinien gwarantować ponadto, że nie dojdzie tam do pogorszenia stanu siedlisk gatunków, dla których obszary te zostały sklasyfikowane, ani do istotnego niepokojenia tych gatunków.
Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom wynikającym z tych przepisów prawa wspólnotowego, nie dokonując klasyfikacji obszaru "Hansag" jako OSO, nie wyznaczając granic OSO "Niedere Tawern" zgodnie z wymogami dyrektywy ptasiej i w końcu nie przyznając części sklasyfikowanych dotychczas OSO ochrony prawnej spełniającej wymogi ww. przepisów.
Chociaż Republika Austrii uznaje konieczność sklasyfikowania obszaru "Hansag" jako OSO i wielokrotnie potwierdziła zamiar dokonania takiej klasyfikacji, nie wykonała swojego obowiązku dokonania klasyfikacji przed upływem terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii.
Wyznaczenie granic obszaru "Niedere Tawern" niezgodne z wymogami dyrektywy ptasiej dotyczy z jednej strony niewystarczającego uwzględnienia wymaganych siedlisk mornela, a z drugiej strony niewystarczającego uwzględnienia stwierdzonych siedlisk określonych gatunków ptaków leśnych lub gatunków dzięcioła zielonosiwego (Picus canus) i jarząbka (Bonasa bonasia). Państwa członkowskie mają wprawdzie pewien zakres uznania przy wyborze i wyznaczaniu OSO, jest on jednak ograniczony tym, że klasyfikacja tych obszarów podlega określonym kryteriom ornitologicznym wymienionym w dyrektywie. W szczególności przy wyborze i wyznaczaniu granic OSO państwo członkowskie nie jest uprawnione do uwzględniania wymogów ekonomicznych, o których mowa w art. 2 dyrektywy ptasiej lub art. 6 ust. 4 dyrektywy siedliskowej.
Jeżeli chodzi o status ochrony prawnej sklasyfikowanych dotychczas OSO w Austrii, dla obszaru, który spełnia kryteria klasyfikacji jako OSO, należy podjąć "specjalne środki ochrony" występującego tam ptactwa, a ponadto należy dokładnie ustalić niezbędne środki ochrony i dostosować je do szczególnych warunków środowiskowych danego OSO i występujących tam gatunków. Zawarte w prawnych instrumentach ochrony specjalne cele ochrony danych gatunków w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy ptasiej względnie specjalne cele ochrony w rozumieniu art. 6 ust. 2 dyrektywy siedliskowej wraz z koniecznymi konkretnymi działaniami i obowiązkami (zakazy i nakazy) w odniesieniu do danego obszaru muszą mieć również charakter wiążący i być wystarczająco znane. Po sprawdzeniu regulacji obowiązujących w poszczególnych krajach związkowych można stwierdzić, że przewidziany w nich status ochrony prawnej nie odpowiada ww. wymogom i dlatego zgodnie z przepisami dyrektywy ptasiej i siedliskowej nie może być uznany za wystarczający.
______
(1) Dz.U. L 103, s. 1.
(2) Dz.U. L 206, s. 7.
