Skarga wniesiona w dniu 5 września 2008 r. - Csepeli Áramtermelő przeciwko Komisji(Sprawa T-370/08)
(2008/C 301/76)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 22 listopada 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Csepeli Áramtermelő kft (Budapeszt, Węgry) (przedstawiciele: Á. Máttyus, K. Ferenczi, B. van de Walle de Ghelcke, T. Franchoo i D. Fessenko, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w zakresie, w jakim Komisja uznaje Csespel za beneficjenta pomocy państwa uważanej za niezgodną ze wspólnym rynkiem, a także w zakresie, w jakim Komisja nakazuje Węgrom odzyskać od Csespel tę zarzucaną pomoc państwa wraz z odsetkami; i
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2008) 2223 wersja ostateczna z dnia 4 czerwca 2008 r. (sprawa C 41/2005 - węgierskie koszty osierocone) w zakresie, w jakim Komisja uznaje skarżącą za beneficjenta pomocy państwa uważanej za niezgodną ze wspólnym rynkiem, a także w zakresie, w jakim Komisja nakazuje Węgrom odzyskać od skarżącej tę zarzucaną pomoc państwa wraz z odsetkami.
Skarżąca twierdzi, że Komisja nie wykazała i nie uzasadniła w stosowny sposób wniosku, że umowa dotycząca zakupu energii elektrycznej (power purchase agreement, zwana dalej "PPA") zawarta między skarżącą, właścicielem elektrowni na Węgrzech, którą ostatecznie nabyła Atel AG, a Magyar Villamos Muvek Rt. (dalej "MVM") - dostawcą energii elektrycznej należącym do państwa węgierskiego, stanowi niezgodną ze wspólnym rynkiem pomoc państwa. Na poparcie skargi skarżąca podnosi następujące zarzuty.
W ramach pierwszego zarzutu skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 253 WE i art. 87 ust. 1 WE, ponieważ nie przedstawiła uzasadnienia i popełniła oczywisty błąd w zakresie oceny, uznając, że PPA skarżącej przysporzył jej korzyści gospodarczej.
W ramach drugiego zarzutu skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywisty błąd w zakresie oceny, uznając, że PPA skarżącej narusza konkurencję.
W ramach trzeciego zarzutu skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła zasady proporcjonalności i równego traktowania, ponieważ obowiązek odzyskania jest nieuzasadniony w szczególnych okolicznościach niniejszej sprawy na podstawie ogólnych zasad prawa wspólnotowego. Ponadto skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie w odniesieniu do metody, którą zastosowała w celu obliczenie kwot podlegających odzyskaniu.
