Skarga wniesiona w dniu 30 września 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich/Rzeczypospolitej Polskiej(Sprawa C-435/08)
(2008/C 301/43)
(Dz.U.UE C z dnia 22 listopada 2008 r.)
Język postępowania: polski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: K. Simonsson i M. Owsiany-Hornung, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska
Żądania
– stwierdzenie, że wyłączając z zakresu Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie, którym transponowano do prawa krajowego niektóre przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylającej dyrektywę Rady 93/75/EGW(1), wszelkie łodzie rekreacyjne; oraz poprzez ustanowienie przepisów zawartych w paragrafie 3.3. Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie przekazywania informacji przez armatora statku przewożącego ładunki niebezpieczne lub zanieczyszczające, którym transponowano do prawa krajowego artykuł 13 dyrektywy 2002/59/WE i które umożliwiają armatorom statków wypływającym z polskich portów, w przypadku gdy w chwili opuszczenia portu nie jest znana nazwa portu przeznaczenia lub kotwicowisko, przekazanie informacji ogólnych dotyczących statku oraz informacji o jego ładunku (określonych w załączniku I pkt 3 dyrektywy 2002/59/WE) dopiero w chwili ustalenia trasy podróży statku Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy artykułów 2 i 13 tej dyrektywy,
– obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy artykułów 2 i 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylającej dyrektywę Rady 93/75/EGW.
Rzeczpospolita Polska nieprawidłowo wdrożyła artykuł 2 dyrektywy 2002/59/WE, który wyłącza z jej zakresu "statki rybackie, statki zabytkowe i łodzie rekreacyjne o długości mniejszej niż 45 metrów".
Punkt 2 w paragrafie 2.1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie, którym transponowano do prawa krajowego niektóre przepisy dyrektywy idzie w tym względzie dalej, wyłączając z zakresu wszelkie łodzie rekreacyjne. Komisja uważa, że takie ograniczenie zakresu dyrektywy jest sprzeczne z przepisami jej artykułu 2.
Ponadto Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy artykułu 13 dyrektywy 2002/59/WE. Artykuł 13 ust. 1 dyrektywy stanowi, że "operator, agent lub kapitan statku, bez względu na jego wielkość, przewożącego niebezpieczne lub zanieczyszczające towary i opuszczającego port państwa członkowskiego, ma obowiązek, najpóźniej w momencie wyjścia z portu, zgłosić informacje zawarte w pkt 3 załącznika I, właściwej władzy wyznaczonej przez państwo członkowskie".
Podobny obowiązek ustanawia paragraf 3.1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie przekazywania informacji przez armatora statku przewożącego ładunki niebezpieczne lub zanieczyszczające. Jednak paragraf 3.3 tegoż Rozporządzenia stanowi, że "jeżeli w chwili opuszczenia portu nie jest znana nazwa portu przeznaczenia lub kotwicowisko, to informacje [...] przekazuje się najpóźniej w chwili ustalenia trasy podróży statku".
Ta możliwość nie jest więc ograniczona do przypadku szczególnego, o którym mowa w artykule 13 ust. 2 dyrektywy (statek płynący z portu znajdującego się poza Wspólnotą i kierujący się do portu w jednym z państw członkowskich lub na kotwicowisko znajdujące się na wodach terytorialnych jednego z państw członkowskich). To uchylenie odnoszące się do momentu przekazywania informacji jest, zdaniem Komisji, sprzeczne z artykułem 13 dyrektywy.
______
(1) Dz.U. L 208 z dnia 5.8.2002, str. 10-27; Polskie wydanie specjalne rozdz. 7, t. 7, str. 12-29.
