Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 17 czerwca 2008 r. w sprawie F-97/07 De Fays przeciwko Komisji, wniesione w dniu 26 sierpnia 2008 r. przez Chantal De Fays(Sprawa T-355/08 P)
(2008/C 285/87)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 8 listopada 2008 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Chantal De Fays (Bereldange, Luksemburg) (przedstawiciel: F. Moyse, avocat)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uznanie niniejszego odwołania za dopuszczalne;
– uchylenie zaskarżonego wyroku;
– uwzględnienie żądań skargi o stwierdzenie nieważności przedstawionych przez skarżącą przed Sądem do spraw Służby Publicznej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania za obie instancje.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszym odwołaniu strona skarżąca wnosi o uchylenie wyroku Sądu ds. Służby Publicznej (zwanego dalej "SSP") z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie F-97/07, którym Sąd ten oddalił skargę skarżącej przeciwko decyzji organu powołującego (zwanego dalej "AIPN") z dnia 21 listopada 2006 r. na podstawie art. 60 regulaminu.
Na poparcie odwołania, strona skarżąca powołuje dwa zarzuty prawne:
Po pierwsze strona skarżąca twierdzi, że SSP popełnił błąd co do prawa w odniesieniu do definicji zasięgu czasowego decyzji z dnia 21 listopada 2006 r., w której administracja z jednej strony stwierdziła nieusprawiedliwioną nieobecność skarżącej w okresie od 19 października i z drugiej strony pozbawiła skarżącą wynagrodzenia w okresie nie objętym urlopem rocznym. Strona skarżąca podnosi, że SSP uznał, iż skutki spornej decyzji dotyczą okresu tylko od 19 października 2006 r. do 13 grudnia 2006 r. tj. do dnia, w którym administracja otrzymała zaświadczenie lekarskie usprawiedliwiające nieobecność skarżącej, podczas gdy w rzeczywistości trwają one do dziś. To naruszenie prawa stanowi konsekwencję błędnej oceny prawnej okoliczności faktycznych, której nieprawidłowość zdaniem skarżącej wynika z akt sprawy.
Po drugie strona skarżąca twierdzi, że fakt, iż SSP oparł utrzymanie zawieszenia wypłaty wynagrodzenia należnego stronie skarżącej na istnieniu dorozumianej decyzji stanowi naruszenie prawa, a mianowicie art. 25 zdanie drugie, art. 59 ust. 1 i 60 regulaminu a także przepisów wewnętrznych Komisji dotyczących uprawnień nadanych AIPN i naruszenie prawa do obrony.
