Odwołanie od wyroku Sadu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 9 lipca 2008 r. w sprawie T-429/04 Trubowest Handel GmbH i Viktor Makarov przeciwko Radzie i Komisji, wniesione w dniu 23 września 2008 r. przez Trubowest Handel GmbH i Viktora Makarova(Sprawa C-419/08 P)
(2008/C 285/50)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 8 listopada 2008 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Trubowest Handel GmbH i Viktor Makarov (przedstawiciele: K. Adamantopoulos, E. Petritsi, dikigoroi)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszących odwołanie
Wnoszący odwołanie wnoszą o:
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji w całości;
– uwzględnienie przez Trybunał, w drodze wydania ostatecznego orzeczenia, skargi odszkodowawczej wniesionej do Sądu Pierwszej Instancji (SPI) na podstawie art. 288 WE, lub - tytułem ewentualnym - przekazanie SPI sprawy do ponownego rozpoznania;
– obciążenie Rady i Komisji ich własnymi kosztami, a także wszelkimi kosztami poniesionymi przez wnoszących odwołanie w toku niniejszego postępowania oraz postępowania przed SPI.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnoszą, że zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony z następujących względów:
1) SPI naruszył prawo, dokonując wykładni prawa wspólnotowego i stosując je w odniesieniu do warunków, na jakich po stronie Wspólnoty może powstawać odpowiedzialność pozaumowna zgodnie z art. 288 akapit drugi WE. Po pierwsze wnoszący odwołanie twierdzą, że zaskarżony wyrok wydany został z naruszeniem prawa, gdyż SPI zupełnie nie wziął pod uwagę zarzucanego czynu bezprawnego w kontekście oceny związku przyczynowego, a także nie przeanalizował go w jego kontekście prawnym, mimo iż powinien był tak postąpić w celu ustalenia odpowiedzialności prawnej Wspólnoty. SPI naruszył prawo poprzez niedokonanie, zgodnie z prawem wspólnotowym, prawidłowej oceny istnienia bezpośredniego związku przyczynowego między postępowaniem instytucji wspólnotowych a wynikłą z niego szkodą poniesioną przez wnoszących odwołanie, oraz poprzez uznanie, że nie istniał wystarczająco bezpośredni związek przyczynowy między postępowaniem instytucji wspólnotowych a powstałą szkodą na tej podstawie, że wnoszący odwołanie nie wykazali zachowania po ich stronie należytej staranności lub, że winę należy przypisać wyłącznie władzom niemieckim.
2) SPI naruszył prawo poprzez uznanie się za niewłaściwy do orzekania co do roszczeń o zapłatę kwot 118.058,46 EUR i 277.939,37 EUR wraz z kosztami zastępstwa procesowego, w odniesieniu do których, po zawarciu przewidzianej prawem ugody, wyczerpane zostały krajowe środki prawne. W rezultacie wnoszący odwołanie zostali pozostawieni bez skutecznego środka zaskarżenia i ukarani za skorzystanie z przysługującego im na podstawie niemieckiego kodeksu cywilnego prawa do zawarcia ugody, pomimo że wystąpiła w tym przypadku odpowiedzialność po stronie Wspólnoty. Wobec powyższego wnoszący odwołanie podnoszą, że SPI wypaczył fakty i dowody, gdy uznał, że wnoszący odwołanie nie przedstawili żadnych dowodów na okoliczność wykazania roli, jaką przy zawieraniu ugody odgrywała Wspólnota i władze rosyjskie, ani też znaczenia postępowania karnego dla jej zawarcia.
