Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein oikeus (Finlandia) w dniu 5 września 2008 r. - Postępowanie karne przeciwko Arturowi Leymannowi i Alekseiowi Pustovarovowi(Sprawa C-388/08)
(2008/C 272/23)
Język postępowania: fiński
(Dz.U.UE C z dnia 25 października 2008 r.)
Sąd krajowy
Korkein oikeus (Finlandia)
Strony w postępowaniu karnym przed sądem krajowym
Artur Leymann i Aleksei Pustovarov.
Pytania prejudycjalne
1) Jak należy interpretować zawarte w art. 27 ust. 2 decyzji ramowej(1) sformułowanie "inne [przestępstwo] niż to, za które [osoba] została przekazana", a ściślej, jakie kryteria są istotne przy dokonywaniu oceny, czy opis czynu stanowiącego podstawę aktu oskarżenia, różni się na tyle od opisu czynu stanowiącego podstawę przekazania, że miejsce ma "inne przestępstwo" w rozumieniu art. 27 ust. 2 i w związku z tym ściganie karne wymaga udzielenia zgody na podstawie art. 27 ust. 3 lit. g i art. 27 ust. 4 decyzji ramowej?
2) Czy art. 27 ust. 2 decyzji ramowej należy interpretować w ten sposób, że postępowanie w sprawie wyrażenia zgody na podstawie art. 27 ust. 3 lit. g i ust. 4 decyzji ramowej ma zastosowanie w sytuacji, w której podstawę zarówno nakazu aresztowania jak i ostatecznego aktu oskarżenia stanowiło (ciężkie) przestępstwo związane z obrotem środkami odurzającymi, przy czym opis okoliczności faktycznych stanowiących podstawę oskarżenia zmienił się w późniejszym czasie w ten sposób, że akt oskarżenia wskazywał inny rodzaj środków odurzających od środków odurzających wskazanych w nakazie aresztowania?
3) Jak należy interpretować art. 27 ust. 2 decyzji ramowej, zgodnie z którym osoba przekazana nie może być ścigana, skazana lub w inny sposób pozbawiona wolności za przestępstwo popełnione przed jej przekazaniem, inne niż to, za które została przekazana, zwłaszcza w kontekście postępowania w sprawie wyrażenia zgody uregulowanego w art. 27 ust. 4 i przy uwzględnieniu przepisu art. 27 ust. 3 lit. c, wedle którego ten przepis szczególny nie ma zastosowania, gdy sądowa procedura karna nie daje podstaw do zastosowania środków ograniczających wolność osobistą?
(a) Czy w sprawach podlegających postępowaniu w sprawie wyrażenia zgody wskazane przepisy należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie oskarżeniu o popełnienie danego przestępstwa, postępowaniu sądowemu lub wydaniu wyroku przed uzyskaniem zgody, o ile podejrzany nie zostanie w związku z danym podejrzeniem poddany środkowi pozbawienia lub ograniczenia wolności?
(b) Jak należy ocenić okoliczność, że postępowanie karne związane z ograniczeniem wolności dotyczy wielu przestępstw, z których jedno podlega postępowaniu w sprawie udzielenia zgody? Czy w tym przypadku wskazane powyżej przepisy należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie oskarżeniu o popełnienie danego przestępstwa, które wymaga przeprowadzenia postępowania w sprawie udzielenia zgody, postępowaniu sądowemu lub wydaniu wyroku przed uzyskaniem zgody, również wówczas, gdy podejrzany zostanie poddany w związku postępowaniem sądowym środkowi ograniczenia wolności, o ile ograniczenie wolności w zakresie pozostałych punktów oskarżenia jest oparte na podstawie prawnej?
______
(1) Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (2002/584/WSiSW).
