Skarga wniesiona w dniu 23 czerwca 2008 r. - Konsum Nord przeciwko Komisji(Sprawa T-244/08)
(2008/C 223/89)
Język postępowania: szwedzki
(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Konsum Nord ekonomisk förening (Umeĺ, Sweden)(przedstawiciel: U. Öberg, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2008) final z dnia 30 stycznia 2008 r. w sprawie pomocy państwa ustanowionej przez Szwecję na rzecz Konsum Jämtland ekonomisk förening,
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Decyzją z dnia 30 stycznia 2008 r. w sprawie pomocy państwa nr C 35/2006 (ex NN 37/2006) ustanowionej przez Szwecję na rzecz Konsum Jämtland, która została połączona ze skarżącą w 2006 roku, Komisja stwierdziła, że sprzedaż przez gminę Ĺre części niezabudowanej działki za kwotą 2 milionów SEK zamiast 6,6 milionów SEK, oferowanej przez jej konkurenta Lidl, stanowi pomoc państwa sprzeczną z art. 87 WE.
Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi, że w ramach klasyfikacji prawnej spornej sprzedaży jako pomocy państwa, Komisja dopuściła się szeregu błędów w ocenie, z tego względu, że:
– Komisja nieprawidłowo ustaliła, że sprzedaży dokonano po cenie innej niż rynkowa, co miałoby zatem stanowić korzyść gospodarczą na rzecz Konsum Jämtland,
– Komisja nie uwzględniła okoliczności, że sprzedaż stanowiła element szeregu transakcji dotyczących gruntów, zawartych pomiędzy różnymi stronami, których celem było wykonanie szczegółowego planu dla miasta Ĺre,
– Komisja błędnie założyła, że oferta konkurenta, którym jest Lidl, była niezgodna z szeregiem przesłanek, i że była wiążąca i wiarygodna, oraz
– Komisja nieprawidłowo zastosowała zasadę prywatnego inwestora w gospodarce rynkowej.
Następnie skarżąca podnosi, że Komisja pominęła swe własne wytyczne zawarte w komunikacie w sprawie elementów pomocy państwa w sprzedaży gruntów i budynków przez władze publiczne(1) oraz naruszyła obowiązek prowadzenia dochodzenia, gdyż nie dokonała badania okoliczności faktycznych.
Wreszcie skarżąca podnosi, że zarzucana pomoc państwa nie zakłóca konkurencji ani nie wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.
______
(1) Dz.U. 1997 C 209, s. 3.
