Skarga wniesiona w dniu 30 października 2007 r. - Coto Moreno przeciwko Komisji(Sprawa F-127/07)
(2008/C 22/111)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Juana Maria Coto Moreno (Gaborone, Botswana) (przedstawiciele: K. Lemmens, C. Doutrelepont, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 12 lutego 2007 r. w której komisja konkursowa konkursu EPSO/AD/28/05 odmówiła umieszczenia nazwiska skarżącej na liście rezerwowej konkursu i w konsekwencji:
– zasądzenie na rzecz skarżącej odszkodowania z tytułu poniesionych szkód i zadośćuczynienia z tytułu doznanych krzywd w łącznej wysokości 25.000 EUR;
– zasądzenie na rzecz skarżącej służącej pokryciu honorarium adwokata kwoty, której wysokość została określona na 8.000 EUR i poświadczona przez przedstawiony dokument;
– zobowiązanie właściwych organów do zastosowania wszelkich środków które mogą zrekompensować, w duchu zasady słuszności, niedogodności spowodowane przez akt, którego nieważność została stwierdzona, mianowicie wpisanie skarżącej na listę rezerwową lub
– zasądzenie na rzecz skarżącej, w przypadku niedokonania takiego wpisu, subsydiarnie, odszkodowania z tytułu poniesionej szkody, w kwocie 384.000 EUR;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wzięła udział w konkursie EPSO/AD/28/05. Komisja konkursowa odmówiła umieszczenia jej nazwiska na liście rezerwowej decyzją z dnia 12 lutego 2007 r. Skarżąca domaga się stwierdzenia nieważności tej decyzji.
W uzasadnieniu skargi skarżąca powołuje cztery zarzuty:
Zarzut pierwszy dotyczy, przede wszystkim oczywistego błędu w ocenie, samodzielnie lub w połączeniu z brakiem uzasadnienia lub naruszeniem zasady patere legem quam ipse fecisti. Komisja konkursowa, której stanowisko w tej kwestii jest niejasne, uznała, że skarżąca udzieliła odpowiedzi "dostatecznych", które niekiedy wykazywały braki. Oczywiście nie miało to miejsca, w szczególności ponieważ skarżąca odpowiadała zgodnie z zasadami ustanowionymi przez Komisję.
Zarzut drugi dotyczy, nadal w ramach żądania głównego, naruszenia ogłoszenia o konkursie i zasady równego traktowania, samodzielnie lub w połączeniu z naruszeniem zasady racjonalności.
Zarzut trzeci, dotyczy, nadal w ramach żądania głównego, naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ skarżąca wyraźnie zażądała od komisji konkursowej wyjaśnienia, dlaczego odpowiedź, której udzieliła podczas egzaminu ustnego, została uznana za nieprawidłową lub przynajmniej niewystarczającą. Skarżąca nie uzyskała odpowiedzi mimo istnienia obowiązku uzasadnienia.
W końcu subsydiarnie skarżąca podnosi oczywisty błąd w ocenie, samodzielnie lub w połączeniu z naruszeniem zasady równego traktowania i zasady proporcjonalności. Skarżąca uważa, że ocena jaką uzyskała z egzaminu jest ponadto nieproporcjonalna do rezultatów (skarżąca uzyskała ocenę 25/50) i narusza zasadę równego traktowania, ponieważ skarżąca została potraktowana jak obojętnie który kandydat, który udzielił odpowiedzi uznanych za dostateczne, nie tylko w odniesieniu do wiedzy lecz również w odniesieniu do innych kryteriów.
