Skarga wniesiona w dniu 10 grudnia 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej(Sprawa C-548/07)
(2008/C 22/68)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: M. Patakia i M. Van Beek)
Strona pozwana: Republika Grecka
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy dyrektywy Rady 96/34/WE z dnia 3 czerwca 1996 roku w sprawie porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC(1), a w szczególności na mocy klauzuli 1 ust. 2, klauzuli 2 ust. 1 i 3 lit. b), klauzuli 2 ust. 3 lit. e) i f) oraz klauzuli 2 ust. 4 i 6 porozumienia załączonego do tej dyrektywy,
– obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1. Po zbadaniu całości ustawodawstwa greckiego dotyczącego transpozycji do greckiego porządku prawnego dyrektywy Rady 96/34/WE z dnia 3 czerwca 1996 roku w sprawie porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC, Komisja stwierdziła, że transpozycja ta jest niewystarczająca i błędna w odniesieniu do pewnych klauzul wspomnianego porozumienia ramowego wykonanego przez tą dyrektywę, dotyczących pracowników żeglugi handlowej.
2. W szczególności rozpatrywane ustawodawstwo greckie, które ratyfikuje umowy zbiorowe w tej dziedzinie, ma ograniczony zakres stosowania, jako że nie ma zastosowania do wszystkich pracowników zatrudnionych na statkach handlowych.
3. Ponadto, w celu uznania prawa wskazanych powyżej pracowników do urlopu rodzicielskiego, konieczne jest w świetle ustawodawstwa greckiego, spełnienie - oprócz przesłanek przewidzianych w dyrektywie - również następujących, dodatkowych przesłanek:
– okres zatrudnienia co najmniej 12 miesięcy na tym samym statku,
– liczebności załogi tego statku w wysokości co najmniej 30 osób,
– przedstawienie dowodu, że drugie z rodziców jest zatrudnione,
– uznanie za "nową" umowę o pracę zawartą po powrocie marynarza z urlopu rodzicielskiego i wymóg ponownego upływu minimalnego okresu zatrudnienia w wymiarze 6 lub 7 miesięcy,
– obciążenie marynarza kosztami wysłania zastępującego go pracownika,
– zastosowanie omawianego krajowego ustawodawstwa wyłącznie do umów o pracę zawartych z marynarzami, których początek przypada po wejściu w życie umów zbiorowych,
– uznanie obowiązków handlowych za względy siły wyższej uzasadniające odmowę przyznania urlopy rodzicielskiego.
4. Wreszcie Komisja stwierdza, że ani w umowach zbiorowych ani w ratyfikujących je decyzjach ministerialnych brak jest jakiegokolwiek odniesienia do ochrony pracowników przed zwolnieniami spowodowanymi wnioskiem o przyznanie urlopu rodzicielskiego lub skorzystaniem z takiego urlopu.
5. W konsekwencji Komisja stwierdza, że Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy dyrektywy 96/34/WE, a w szczególności klauzuli 1 ust. 2, klauzuli 2 ust. 1 i 3 lit. b), klauzuli 2 ust. 3 lit. e) i f) oraz klauzuli 2 ust. 4 i 6 porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego, załączonego do tej dyrektywy
______
(1) Dz.U. L 145 z dnia 19 czerwca 1996 r., str. 4.
