Skarga wniesiona w dniu 10 czerwca 2008 r. - EuroChem MCC przeciwko Radzie(Sprawa T-234/08)
(2008/C 209/105)
(Dz.U.UE C z dnia 15 sierpnia 2008 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: EuroChem Mineral and Chemical Company OAO (EuroChem MCC) (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: P. Vander Schueren i B. Evtimov, prawnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 238/2008 z dnia 10 marca 2008 r. kończącego częściowy przegląd okresowy przewidziany na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 384/96 w odniesieniu do cła antydumpingowego nałożonego na przywóz roztworów mocznika i azotanu amonu pochodzących z Rosji w zakresie, w którym nakłada ono cło antydumpingowe na skarżącą, jej zależne spółki produkcyjne i przedsiębiorstwa powiązane wymienione w motywie dziesiątym zaskarżonego rozporządzenia,
– nakazanie właściwym instytucjom, mając na uwadze ciężar naruszeń prawa wspólnotowego, zaniechania dalszego nakładania cła antydumpingowego na skarżącą, jej zależne spółki produkcyjne i przedsiębiorstwa powiązane, do czasu przyjęcia przez instytucje wspólnotowe środków koniecznych do wykonania wyroku Sądu Pierwszej Instancji
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca, rosyjski producent i eksporter roztworów mocznika i azotanu amonu żąda na podstawie art. 230 WE stwierdzenia nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 238/2008(1) (zwanego dalej zaskarżonym rozporządzeniem).
Na poparcie swego wniosku skarżąca podnosi jeden podstawowy zarzut nieważności składający się z trzech części. Skarżąca podnosi, że instytucje wspólnotowe błędnie określiły jej wartość normalną, co tę wartość sztucznie podwyższyło. Jednocześnie instytucje te przeprowadziły błędne porównanie z ceną wywozu i w związku z tym błędnie przyjęły wystąpienie dumpingu naruszając w ten sposób art. 1 i art. 2 rozporządzenia podstawowego(2), popełniając przy tym szereg oczywistych błędów w ocenie i naruszając podstawowe zasady prawa wspólnotowego. Naruszenia te doprowadziły zdaniem skarżącej do nieuzasadnionego zakończenia częściowego przeglądu okresowego bez zmiany środka antydumpingowego względem skarżącej.
Skarżąca podnosi w szczególności, w ramach pierwszej części zarzutu, że instytucje wspólnotowe dopuściły się błędu, co do prawa i naruszyły art. 2 ust. 3 i ust. 5 rozporządzenia podstawowego nieuwzględniając znacznej części kosztów produkcji skarżącej i kwalifikując je jako nierzetelne lub stosując de facto nierynkową metodę przy określaniu większej części normalnej wartości skarżącej.
W ramach drugiej części zarzutu, skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła art. 2 ust. 5 zdanie drugie rozporządzenia podstawowego i dopuściła się oczywistego błędu w ocenie decydując o dostosowaniu cen gazu. Ponadto, skarżąca podnosi, że Komisja niedostatecznie uzasadniła dostosowanie cen gazu na podstawie wewnątrzwspólnotowych cen gazu w Waidhaus (Niemcy) i nie odejmując od kwoty dostosowania 30 % rosyjskiego cła eksportowego od rosyjskiego gazu.
W ramach zarzutu trzeciego skarżąca podnosi, że instytucje wspólnotowe naruszyły art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego i dopuściły się oczywistego błędu w ocenie okoliczności odejmując od ceny wywozowej skarżącej powstające przy sprzedaży na rzecz pierwszego niezależnego odbiorcy koszty dystrybucji, administracji i ogólne oraz prowizje związane z przedsiębiorstwami powiązanymi, które tworzą wraz ze skarżącą ekonomiczną całość i należą do jej zintegrowanego działu sprzedaży.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 238/2008 z dnia 10 marca 2008 r. kończące częściowy przegląd okresowy przewidziany na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 384/96 w odniesieniu do cła antydumpingowego nałożonego na przywóz roztworów mocznika i azotanu amonu pochodzących z Rosji (Dz.U. 2008 L 75, str. 14).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 1996 L 56, str. 1).
