Skarga wniesiona w dniu 17 czerwca 2008 r. - Luksemburg przeciwko Komisji(Sprawa T-232/08)
(2008/C 209/104)
(Dz.U.UE C z dnia 15 sierpnia 2008 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciele: F. Probst, pełnomocnik i adwokat M. Theisen)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji C(2008) 1283 Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 2008 r. wyłączającej z finansowania wspólnotowego niektóre wydatki poniesione przez Wielkie Księstwo Luksemburg z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), w zakresie w jakim w odniesieniu do lat finansowych 2004-2005 wyłączyła ona z finansowania wspólnotowego, do wysokości 949.971,51 EUR, wydatki poniesione przez agencje płatnicze z powodu braku zgodności z przepisami wspólnotowymi,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca domaga się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 8 kwietnia 2008 r. wyłączającej z finansowania wspólnotowego niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG)(1), w zakresie w jakim wyłącza ona w odniesieniu do lat finansowych 2004 i 2005 niektóre wydatki poniesione przez Luksemburg.
Odnosząc się do planowania kontroli beneficjentów na miejscu, strona skarżąca twierdzi, że Komisja niesłusznie zarzuca, że dokonała większość kontroli w tym samym okresie roku, zamiast przeprowadzić je w trakcie całego roku, oraz że nie zawsze uwzględniała optymalny okres weryfikacji określonych zobowiązań.
Strona skarżąca podnosi ponadto, że wbrew temu, co twierdziła Komisja przed organem pojednawczym, na etapie przed wniesieniem skargi do Sądu, przeprowadzone kontrole na miejscu dotyczyły w rzeczywistości całości zobowiązań beneficjentów od czasu rozpoczęcia biegu terminu zobowiązania.
Strona skarżąca jest zdania, odnosząc się do dokumentacji kontroli przeprowadzonych na miejscu, że wyłącznie fakt, iż sprawozdania kontrolne nie są wystarczająco szczegółowe, jak twierdziła Komisja na etapie przed wniesieniem skargi do Sądu, nie oznacza ipso facto, że kontrole nie zostały przeprowadzone i nie dowodzi istnienia ryzyka finansowego, które uzasadniałoby zastosowanie korekty ryczałtowej.
Wreszcie strona skarżąca podnosi, iż brak zastosowania sankcji w przypadku stwierdzenia zawyżenia przez beneficjentów nie może stanowić podstawy konkrety ryczałtowej w wysokości 5 %, skoro rzeczywisty poziom dokonanych nieprawidłowo wydatków może zostać dokładnie określony. Poza tym kwota nieprawidłowych wydatków jest niezwykle niska w porównaniu z całkowitą kwotą wypłaconą przez Wspólnotę.
______
(1) Notyfikowana jako dokument nr C(2008) 1283, Dz.U. L 109, s. 35.
