Skarga wniesiona w dniu 3 czerwca 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii(Sprawa C-246/08)
(2008/C 209/43)
Język postępowania: fiński
(Dz.U.UE C z dnia 15 sierpnia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: P. Aalto, D. Triantafyllou)
Strona pozwana: Republika Finlandii
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że Republika Finlandii uchybiła zobowiązaniom wynikającym z art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 5 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, nie pobierając podatku VAT od pomocy prawnej świadczonej przez państwowe biura pomocy prawnej (przez zatrudnionych tam radców prawnych) na podstawie przepisów o pomocy prawnej w zamian za częściową odpłatność, podczas gdy odpowiadające im usługi świadczone przez radców prawnych działających na własny rachunek podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT;
– obciążenie Republiki Finlandii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W Finlandii podmiot otrzymujący pomoc prawną w celu wsparcia go w postępowaniu przed sądem może dokonać wyboru między radcą prawnym zatrudnionym przez państwo i radcą prawnych działającym na własny rachunek. Usługi świadczone za częściową odpłatnością przez radcę prawnego zatrudnionego przez państwo są wolne od podatku VAT, natomiast od usług świadczonych za częściową odpłatnością przez radcę prawnego działającego na własny rachunek pobierany jest podatek VAT. Zdaniem Komisji w niniejszym przypadku zachodzi nierówne traktowanie takich samych usług pod względem opodatkowania podatkiem VAT, które wywiera wpływ na środki własne Wspólnoty. Usługi świadczone przez państwowe biura pomocy prawnej w ramach postępowania sądowego nie podlegają zakresowi stosowania art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy. Usługi te byłyby niewątpliwie wolne od podatku VAT gdyby nie były świadczone odpłatnie. Jeśli jednak podmiot korzystający z pomocy prawnej dokonuje zapłaty, to usługi świadczone przez państwowe biura pomocy prawnej nie mogą zostać uznane za zwolnione od podatku VAT. Zgodnie z art. 4 ust. 5 akapit drugi szóstej dyrektywy instytucje prawa publicznego są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują ich organy, w przypadku gdy odmienne ich traktowanie prowadziłoby do znaczącego zakłócenia konkurencji. Nawet jeśli przyjęto, że państwowe biura pomocy prawnej działają jako organy administracji to wykluczenie ich z kategorii podatników we wspomnianych przypadkach prowadziłoby do znaczącego zakłócenia konkurencji. Z tego względu należy uznać je za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.
