Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 24 czerwca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation - Francja) - Commune de Mesquer przeciwko Total France SA, Total International Ltd(Sprawa C-188/07)(1)
(Dyrektywa 75/442/EG - Zarządzanie odpadami - Pojecie odpadu - Zasada "zanieczyszczający płaci" - Poprzedni posiadacz odpadów - Wytwórca produktu, z którego pochodzą odpady - Węglowodory i oleje ciężkie - Katastrofa na morzu - Konwencja o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami - Fundusz IOPC)
(2008/C 209/14)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 15 sierpnia 2008 r.)
Sąd krajowy
Cour de cassation - Francja
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Commune de Mesquer
Strona pozwana: Total France SA, Total International Ltd
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour de cassation (Francja) - Wykładnia art. 1 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (Dz. U. L 194, str. 39) zmienionej przez dyrektywę Rady 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U. L 78, str. 32) oraz rubryki Q4 załącznika I, a także art. 1 lit. b) i c) oraz art. 15 dyrektywy 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów (Dz.U. L 114, str. 9) - Pojęcie odpadu - Włączenie węglowodorów i ciężkiego oleju występującego samodzielnie lub zmieszanego z wodą i piaskiem - Odpowiedzialność producenta lub posiadacza odpadu w sytuacji transportu osobę trzecia
Sentencja
1) Substancja, taka jak sporna w postępowaniu przed sądem krajowym, to znaczy olej ciężki sprzedawany jako środek opałowy nie stanowi odpadu w rozumieniu dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów, zmienionej decyzją Komisji 96/350/WE z dnia 24 maja 1996 r., ponieważ jest wykorzystywany lub sprzedawany na gospodarczo korzystnych warunkach oraz może rzeczywiście być używany jako środek opałowy bez konieczności wcześniejszego przetwarzania.
2) Olej przypadkowo rozlany do morza w wyniku katastrofy statku, który po przemieszaniu się z wodą i osadem dryfuje wzdłuż wybrzeża państwa członkowskiego, do czasu osadzenia się na nim, stanowi odpad w rozumieniu art. 1 lit. a) dyrektywy 75/442, zmienionej decyzją 96/350, ponieważ nie może on być wykorzystywany lub sprzedany bez wcześniejszego przetworzenia.
3) Stosując art. 15 dyrektywy 75/442, zmienionej decyzją 96/350, do przypadkowego rozlania oleju do morza powodującego zanieczyszczenie wybrzeży jednego z państw członkowskich:
– sąd krajowy może uznać sprzedawcę tego oleju i czarterującego transportujący go statek za wytwórców tych odpadów w rozumieniu art. 1 lit. b) dyrektywy 75/442, zmienionej decyzją 96/350, a tym samym za "poprzedniego posiadacza" w rozumieniu art. 15 myślnik drugi część pierwsza tej dyrektywy, jeżeli sąd ten, na podstawie okoliczności, które podlegają tylko jego ocenie, dojdzie do przekonania, że ów sprzedawca-czarterujący przyczynił się do niebezpieczeństwa zaistnienia katastrofy statku i do zanieczyszczenia spowodowanego tą katastrofą, w szczególności, jeżeli powstrzymał się on od podjęcia kroków zmierzających do zapobieżenia takiemu zajściu, takich jak na przykład wybór statku.
– jeżeli okaże się, że wydatki związane z unieszkodliwianiem odpadów nie są lub nie mogą być pokryte z tego funduszu z powodu przekroczenia górnej granicy odszkodowania przewidzianego dla takiej katastrofy, a przy zastosowaniu przewidzianych ograniczeń lub wyłączeń odpowiedzialności, prawo krajowe państwa członkowskiego, włączywszy w to prawo wynikające z konwencji międzynarodowych, uniemożliwia obciążenie tymi wydatkami właściciela statku lub czarterującego ten statek, nawet wówczas, gdy należy ich uznać za "posiadaczy" w rozumieniu art. 1 lit. c) dyrektywy 75/442, zmienionej decyzją 96/350, to odnośne prawo krajowe, w celu zapewnienia prawidłowej transpozycji art. 15 tej dyrektywy, powinno umożliwić obciążenie tymi wydatkami "wytwórcy produktu, z którego pochodzą odpady" rozlane w ten sposób. Niemniej jednak zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci", tylko wtedy będzie można obciążyć takiego wytwórcę tymi kosztami, jeżeli poprzez swoje działanie przyczynił się on do niebezpieczeństwa wystąpienia zanieczyszczenia spowodowanego katastrofą statku.
______
(1) Dz.U. C 129 z 9.6.2007.
