Skarga wniesiona w dniu 13 maja 2008 r. - DEI przeciwko Komisji(Sprawa T-169/08)
(2008/C 183/47)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 19 lipca 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Dimosia Epicheirisi Ilektrismou A.E. (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: P. Anestis, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2008) 824 wersja ostateczna z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie przyznania lub utrzymania w mocy przez Republikę Grecką na rzecz Dimosia Epicheirisi Ilektrismou praw do wydobywania lignitu.
Skarżąca podnosi następujące zarzuty zmierzającego do stwierdzenia nieważności decyzji.
Po pierwsze, skarżąca twierdzi, że pozwana naruszyła prawo, stosując art. 86 ust. 1 WE w związku z art. 82 WE, jak również popełniła oczywisty błąd w zakresie oceny.
Konkretnie, zdaniem skarżącej, pozwana popełniła błąd, po pierwsze, w odniesieniu do definicji rynków właściwych; po drugie, w odniesieniu do zastosowania teorii rozszerzenia pozycji dominującej, ponieważ nie uwzględniła faktu, iż nawet w wypadku przedsiębiorstw publicznych rozszerzenie powinno opierać się na środkach państwowych przyznających wyłączne lub specjalne prawa; po trzecie, ponieważ przepisy greckie, na podstawie których skarżąca nabyła prawa do eksploatacji złóż lignitu, nie prowadzą do nierówności szans na szkodę konkurentów; po czwarte, ponieważ wspomniane przepisy nie prowadzą do utrzymania lub wzmocnienia pozycji dominującej skarżącej na rynku hurtowym energii elektrycznej; po piąte, pozwana popełniła oczywisty błąd w zakresie oceny, ponieważ nie uwzględniła ostatnich zmian na greckim rynku energii elektrycznej, które miały znaczenie przy udowodnieniu braku naruszenia.
W ramach drugiego zarzutu skarżąca podnosi, że wydając zaskarżoną decyzję, pozwana naruszyła reguły dotyczące uzasadnienia przewidziane w art. 253 WE.
W ramach trzeciego zarzutu skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja narusza ogólne zasady pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz ochrony własności. Ponadto skarżąca uważa, że Sąd powinien orzec, w jakim zakresie pozwana nadużyła swoich uprawnień.
Wreszcie, w ramach czwartego zarzutu skarżąca podnosi, że pozwana naruszyła zasadę proporcjonalności w odniesieniu do środków zaradczych zaproponowanych w zaskarżonej decyzji.
