Skarga wniesiona w dniu 9 maja 2008 r. - Microsoft przeciwko Komisji(Sprawa T-167/08)
(2008/C 171/80)
(Dz.U.UE C z dnia 5 lipca 2008 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Microsoft Corp. (przedstawiciele: J.-F. Bellis, adwokat, i I. Forrester, QC)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008)764 wersja ostateczna z dnia 27 lutego 2008 r. w sprawie ostatecznej kwoty kary pieniężnej nałożonej na Microsoft Corporation w decyzji C(2005)4420 wersja ostateczna;
– tytułem ewentualnym, uchylenie lub obniżenie kwoty nałożonej okresowej kary pieniężnej;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Decyzją z dnia 10 listopada 2005 r. wydaną na podstawie art. 24 ust.1 rozporządzenia 1/2003(1) Komisja nałożyła na skarżącą okresową karę pieniężną za uchybienie obowiązkowi udostępnienia zainteresowanym przedsiębiorstwom zawierającej informacje dotyczące interoperacyjności dokumentacji technicznej na rozsądnych i niedyskryminujących warunkach, zgodnie z art. 5 lit. a) decyzji Komisji 2007/53/WE z dnia 24 marca 2004 r.(2) W zaskarżonej decyzji Komisja ustaliła ostateczna kwotę okresowej kary pieniężnej w okresie między 2l czerwca 2006 r. w 2l października 2007 r. na łączną kwotę 899 mln EUR. Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji z następujących względów:
1. Komisja błędnie nałożyła na Microsoft obowiązek zapłaty okresowej kary pieniężnej w celu zmuszenia tej spółki do stosowania "rozsądnych" cen, nie tłumacząc najpierw, jakie ceny byłyby w opinii Komisji "rozsądne" tak, aby umożliwić Microsoft dowiedzenie się, co należy robić, aby uniknąć nałożenia takiej kary pieniężnej.
2. Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie oraz naruszyła art. 253 WE twierdząc, że publikowane stawki stosowane przez Microsoft są nierozsądne i sprzeczne z decyzją z 2004 r., a nie biorąc pod uwagę, że a) celem tych publikowanych stawek było wyraźnie ułatwienie negocjacji między Microsoft a przyszłymi licencjobiorcami oraz, że b) Microsoft w porozumieniu z Komisją stworzyła mechanizm, w ramach którego wyznaczony pełnomocnik kontrolowałby proponowane przez Microsoft stawki w sytuacji, gdy któremuś z przyszłych licencjobiorców nie udałoby się osiągnąć porozumienia, który to mechanizm był praktycznie identyczny, jak stworzony przez samą Komisję mechanizm w sprawie NDC Health/IMS Health: środki tymczasowe ("IMS Health")(3). Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie a) nie przypisując odpowiedniego znaczenia temu, że te ustalone przez Microsoft opublikowane stawki były niższe niż stawki uznane za rozsądne przez niezależnego biegłego; b) nie przypisując odpowiedniego znaczenia temu, że nie zdarzyło się, iż przyszłemu licencjobiorcy nie udało się osiągnąć porozumienia z Microsoft oraz c) nie biorąc pod uwagę tego, że licencjobiorcy "niepatentowi" także uzyskują prawa do korzystania z patentów Microsoft.
3. Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie żądając od Microsoft wykazania, za pomocą zaostrzonego testu możliwości opatentowania, że sekrety handlowe tej spółki są innowacyjne, a to w celu uzasadnienia żądania opłat za obejmującą takie sekrety handlowe licencję. Komisja naruszyła także art. 253 WE, nie uwzględniając szeregu argumentów podniesionych przez Microsoft na podstawie sprawozdania sporządzonego przez biegłych w zakresie prawa patentowego, którzy to biegli zakwestionowali zajęte przez Komisję stanowisko.
4. Komisja naruszyła art. 233 WE nie podejmując działań niezbędnych do wykonania wyroku T-201/04(4) w zakresie, w jakim Komisja oparła swą ocenę sporządzonych przez pełnomocnika sprawozdań na podstawie dokumentów uzyskanych dzięki uprawnieniom dochodzeniowym, które Sąd Pierwszej Instancji uznał za niezgodne z prawem.
5. Komisja nie uwzględniła przysługującego Microsoft prawa do bycia wysłuchanym nie dając tej spółce możliwości przedsta przedstawienia, po zakończeniu okresu referencyjnego, w którym Microsoft została ukarana, jej stanowiska, uniemożliwiając jej w ten sposób odniesienie się do wszystkich istotnych aspektów sprawy.
6. Kwota okresowej kary pieniężnej jest nadmierna i nieproporcjonalna. Komisja między innym pominęła to, że w zaskarżonej decyzji stwierdziła, iż jedynie opłaty rzekomo ustalone przez Microsoft w odniesieniu do jednej szczególnej licencji "niepatentowej" są nierozsądne i dlatego nie kwestionuje ona a) rzekomo ustalonych przez Microsoft opłat za korzystanie z jej wszystkich praw własności intelektualnej zawartych w informacjach dotyczących interoperacyjności, które spółka ta jest zobowiązana udostępniać na podstawie art. 5 decyzji z 2004 r. lub b) kompletności i dokładności dostarczanych informacji dotyczących interoperacyjności.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. 2003 L 1, str. 1.
(2) Decyzja Komisji z dnia 24 maja 2004 r. odnosząca się do procedury przewidzianej w art. 82 traktatu WE oraz art. 54 porozumienia EOG przeciwko Microsoft Corporation (sprawa COMP/C-3/37.792 - Microsoft) (notyfikowana jako dokument nr C(2004) 900), Dz.U. 2007 L 32, str. 23.
(3) Decyzja Komisji 2002/165/WE z dnia 3 lipca 2001 r. odnosząca się do procedury przewidzianej w art. 82 traktatu WE (sprawa COMP D3/38.044 - NDC Health/IMS Health: środki tymczasowe) (notyfikowana jako dokument nr C(2001) 1695), Dz.U. 2002 L 59, str.18.
(4) Wyrok w sprawie T-201/04 Microsoft przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze.
