WSPÓLNE STANOWISKO (WE) nr 10/2008przyjęte przez Radę w dniu 7 kwietnia 2008 r.
w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/.../WE z dnia ... w sprawie transportu lądowego towarów niebezpiecznych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2008/C 117 E/01)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2008 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 71,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Drogowy, kolejowy lub śródlądowy transport towarów niebezpiecznych wiąże się ze znacznym ryzykiem wypadków. Dlatego należy podjąć działania mające na celu zapewnienie wykonywania takiego transportu w najlepszych możliwych warunkach bezpieczeństwa.
(2) Dyrektywa Rady 94/55/WE z dnia 21 listopada 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie transportu drogowego towarów niebezpiecznych(3) i dyrektywa Rady 96/49/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie kolejowego transportu towarów niebezpiecznych(4) ustanowiły jednolite przepisy dotyczące odpowiednio transportu drogowego i kolejowego towarów niebezpiecznych.
(3) W celu ustanowienia wspólnego systemu prawnego obejmującego wszystkie aspekty transportu lądowego towarów niebezpiecznych, dyrektywy 94/55/WE i 96/49/WE należy zastąpić jedną dyrektywą, która będzie zawierać także postanowienia dotyczące transportu śródlądowego.
(4) Większość państw członkowskich jest stronami europejskiej umowy dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych ("ADR"), regulaminu międzynarodowego przewozu kolejami towarów niebezpiecznych ("RID") i, o ile dotyczy, europejskiego porozumienia w sprawie międzynarodowych przewozów materiałów niebezpiecznych śródlądowymi drogami wodnymi ("ADN").
(5) ADR, RID i ADN określają jednolite zasady bezpiecznego transportu międzynarodowego towarów niebezpiecznych. Aby ujednolicić w całej Wspólnocie warunki przewozu towarów niebezpiecznych i zapewnić funkcjonowanie wspólnego rynku transportu, zasady te powinny zostać również rozszerzone na transport krajowy.
(6) Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do transportu towarów niebezpiecznych w pewnych wyjątkowych okolicznościach związanych z charakterem wykonujących go pojazdów lub statków, lub z ograniczonym charakterem realizowanego transportu.
(7) Przepisy niniejszej dyrektywy nie powinny mieć również zastosowania do transportu towarów niebezpiecznych w ramach bezpośredniej i fizycznej odpowiedzialności lub pod nadzorem sił zbrojnych. Transport towarów niebezpiecznych realizowany przez podmioty gospodarcze działające na zlecenie sił zbrojnych powinien jednak być objęty zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, chyba że obowiązki umowne tych podmiotów wykonywane są w ramach bezpośredniej i fizycznej odpowiedzialności lub pod nadzorem sił zbrojnych.
(8) Państwo członkowskie niemające systemu kolejowego ani perspektywy posiadania go w najbliższej przyszłości ponosiłoby nieproporcjonalny i bezcelowy obowiązek, gdyby miało dokonać transpozycji i wdrożenia przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do kolei. Państwo takie należy zwolnić, dopóki nie posiada ono systemu kolejowego, z obowiązku transpozycji i wdrożenia przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do transportu kolejowego.
(9) Każde państwo członkowskie powinno zachować prawo do uzyskania zwolnienia ze stosowania niniejszej dyrektywy w zakresie transportu śródlądowego towarów niebezpiecznych, jeżeli śródlądowe drogi wodne na jego terytorium nie są połączone za pośrednictwem śródlądowych dróg wodnych z drogami wodnymi innych państw członkowskich, bądź jeżeli nie są takimi drogami przewożone towary niebezpieczne.
(10) Bez uszczerbku dla prawa wspólnotowego i przepisów załącznika I sekcja I.1. (1.9), załącznika II sekcja II.1 (1.9) i załącznika III sekcja III.1 (1.9) państwa członkowskie zachować prawo, ze względów bezpieczeństwa transportu, do utrzymania lub przyjęcia przepisów w obszarach nieobjętych niniejszą dyrektywą. Przepisy te powinny być szczegółowe i jasno sprecyzowane.
(11) Każde państwo członkowskie powinno zachować prawo do regulowania lub wprowadzenia zakazu transportu towarów niebezpiecznych na swoim terytorium, wyłącznie z powodów innych niż względy bezpieczeństwa, takich jak bezpieczeństwo państwa lub ochrona środowiska.
(12) Powinno być dozwolone wykonywanie przez środki transportu zarejestrowane w krajach trzecich międzynarodowego transportu towarów niebezpiecznych na terytoriach państw członkowskich, pod warunkiem zgodności z odpowiednimi przepisami ADR, RID lub ADN oraz niniejszej dyrektywy.
(13) Każde państwo członkowskie powinno zachować prawo możliwość stosowania bardziej rygorystycznych przepisów w odniesieniu do przewozów krajowych wykonywanych przez środki transportu zarejestrowane lub wprowadzone do ruchu na jego terytorium.
(14) Ujednolicenie warunków odnoszących się do transportu krajowego towarów niebezpiecznych nie powinno przeszkodzić w uwzględnieniu szczególnych okoliczności krajowych. Niniejsza dyrektywa powinna w związku z tym zapewnić państwom członkowskim możliwość przyznania odstępstw na mocy pewnych szczególnych warunków. Takie odstępstwa powinny zostać wymienione w niniejszej dyrektywie jako "odstępstwa krajowe".
(15) W razie sytuacji nietypowych i wyjątkowych państwa członkowskie powinny mieć prawo wydawania indywidualnych zezwoleń na transport na ich terytorium towarów niebezpiecznych, który w innych przypadkach byłby zabroniony na mocy niniejszej dyrektywy.
(16) Ze względu na poziom inwestycji wymaganych w tym sektorze, państwom członkowskim należy zezwolić na tymczasowe utrzymanie pewnych szczególnych przepisów krajowych dotyczących wymagań konstrukcyjnych dla środków transportu lub sprzętu transportowego oraz transportu przez tunel pod kanałem La Manche. Państwom członkowskim należy również zezwolić na utrzymanie i przyjęcie przepisów dotyczących kolejowego transportu towarów niebezpiecznych między państwami członkowskimi a państwami stronami Organizacji Współpracy Kolei (OSJD) do czasu ujednolicenia przepisów wymienionych w załączniku II do umowy o międzynarodowej kolejowej komunikacji towarowej ("SMGS") z przepisami załącznika II sekcja II. 1 do niniejszej dyrektywy i - tym samym - z przepisami RID. W terminie 10 lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy Komisja powinna ocenić konsekwencje tych przepisów oraz, w razie konieczności, przedstawić odpowiednie wnioski. Takie przepisy powinny zostać wymienione w niniejszej dyrektywie jako "dodatkowe przepisy przejściowe".
(17) Konieczna jest możliwość szybkiego dostosowywania załączników do dyrektywy do postępu naukowego i technicznego, w tym do rozwoju nowych technologii w zakresie śledzenia ruchu i pochodzenia, w szczególności w celu uwzględnienia nowych postanowień włączanych do ADR, RID i ADN. Zmiany ADR, RID i ADN oraz odpowiadające im dostosowania załączników powinny wchodzić w życie jednocześnie. Komisja powinna, w odpowiednich przypadkach, zapewnić państwom członkowskim pomoc finansową na potrzeby tłumaczenia ADR, RID i ADN oraz zmian do nich na języki urzędowe tych państw.
(18) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(5).
(19) W szczególności Komisja powinna być uprawniona do dostosowywania załączników do postępu naukowo -technicznego. Ponieważ środki takie mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, między innymi poprzez jej uzupełnienie innymi elementami innymi niż istotne, powinny one zostać przyjęte zgodnie z procedurą. regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
(20) Komisja powinna mieć również możliwość weryfikacji-wykazów odstępstw krajowych i podejmowania decyzji o zastosowaniu i wdrożeniu środków nadzwyczajnych w razie wypadku lub zdarzenia.
(21) W określonych przypadkach, gdy jest to uzasadnione efektywnością postępowania, ograniczenia czasowe, które zazwyczaj obowiązują w kontekście procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, powinny być skrócone w sytuacji przyjmowania dostosowań do załączników do postępu naukowego i technicznego.
(22) Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie zapewnienie jednolitego stosowania ujednoliconych zasad bezpieczeństwa w całej Wspólnocie i wysoki poziom bezpieczeństwa krajowych i międzynarodowych przewozów, nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie, a ze względu ze względu na rozmiar i skutki niniejszej dyrektywy, mogą zostać lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodne z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 traktatu. Zgodnie zasadą proporcjonalności z określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(23) Przepisy niniejszej dyrektywy pozostają bez uszczerbku dla zobowiązań podjętych przez Wspólnotę i jej państwa członkowskie zgodnie z celami ustalonymi na konferencji UNCED, która odbyła się w Rio de Janeiro w czerwcu 1992 r., zmierzających do przyszłej harmonizacji systemów klasyfikacji substancji niebezpiecznych.
(24) Przepisy niniejszej dyrektywy pozostają bez uszczerbku dla prawodawstwa wspólnotowego regulującego warunki bezpieczeństwa, na podstawie których powinny być przewożone czynniki biologiczne i mikroorganizmy zmodyfikowane genetycznie, objęte dyrektywą Rady 90/219/EWG z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie ograniczonego stosowania mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie(6), dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie(7) i dyrektywą 2000/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników biologicznych w miejscu pracy(8).
(25) Przepisy niniejszej dyrektywy pozostają bez uszczerbku dla stosowania innych przepisów Wspólnoty w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska, w szczególności dyrektywy ramowej w sprawie bezpieczeństwa i poprawy zdrowia pracowników - dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy(9), i jej dyrektyw szczegółowych.
(26) Dyrektywa Rady 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającej wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej(10) przewiduje, że statki posiadające świadectwo wydane zgodnie z rozporządzeniem w sprawie transportu substancji niebezpiecznych na Renie (ADNR) mogą przewozić towary niebezpieczne na terytorium Wspólnoty zgodnie z warunkami podanymi w takim świadectwie. W konsekwencji przyjęcia niniejszej dyrektywy, dyrektywa 2006/87/WE powinna zostać zmieniona w celu usunięcia tego postanowienia.
(27) Państwom członkowskim należy przyznać trwający do 2 lat okres przejściowy przeznaczony na zastosowanie przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do śródlądowych dróg wodnych, co da im dość czasu na dostosowanie przepisów krajowych, ustalenie ram prawnych i przeszkolenie pracowników. W odniesieniu do wszystkich zaświadczeń dotyczących osób i jednostek pływających, a wydanych przed okresem przejściowym przeznaczonym na zastosowanie przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do śródlądowych dróg wodnych lub w czasie jego trwania, należy przewidzieć ogólny okres przejściowy wynoszący pięć lat, chyba że zaświadczenie wydane zostało na okres krótszy.
(28) Dyrektywy 94/55/WE i 96/49/WE powinny w związku z tym zostać uchylone. Ze względu na przejrzystość i racjonalność konieczne jest również uchylenie dyrektywy Rady 96/35/WE z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie wyznaczania i kwalifikacji zawodowych doradców do spraw bezpieczeństwa w transporcie drogowym, kolejowym i śródlądowym towarów niebezpiecznych(11), dyrektywy 2000/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 kwietnia 2000 r. w sprawie minimalnych wymogów egzaminacyjnych dla doradców do spraw bezpieczeństwa w drogowym, kolejowym i śródlądowym transporcie towarów niebezpiecznych(12), decyzji Komisji 2005/263/WE z dnia 4 marca 2005 r. upoważniającej państwa członkowskie na mocy dyrektywy 94/55/WE do przyjęcia niektórych odstępstw w odniesieniu do transportu drogowego towarów niebezpiecznych(13) i decyzji Komisji 2005/180/WE z dnia 4 marca 2005 r. upoważniającej państwa członkowskie na mocy dyrektywy Rady 96/49/WE do przyjęcia niektórych odstępstw w odniesieniu do kolejowego transportu towarów niebezpiecznych(14).
(29) Zgodnie z pkt. 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa(15) zachęca się państwa członkowskie do sporządzania, na własne potrzeby i w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które możliwie wyczerpująco odzwierciedlają korelacje między niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do publicznej wiadomości,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w ...
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Opinia wydana dnia 11 czerwca 2007 r.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 5 września 2007 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowisko Rady z dnia 7 kwietnia 2008 r., stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ... (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym), i decyzja Rady z dnia ...
(3) Dz.U. L 319 z 12.12.1994, str. 7. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2006/89/WE (Dz.U. L 305 z 4.11.2006, str. 4).
(4) Dz.U. L 235 z 17.9.1996, str. 25. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2006/90/WE (Dz.U. L 305 z 4.11.2006, str. 6).
(5) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11).
(6) Dz.U. L 117 z 8.5.1990, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2005/174/WE (Dz.U. L 59 z 5.3.2005, str. 20).
(7) Dz.U. L 106 z 17.4.2001, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1830/2003 (Dz.U. L 268 z 18.10.2003, str. 24).
(8) Dz.U. L 262 z 17.10.2000, str. 21.
(9) Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2007/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 165 z 27.6.2007, str. 21).
(10) Dz.U. L 389 z 30.12.2006, str. 1. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 2006/137/WE (Dz.U. L 389 z 30.12.2006, str. 261).
(11) Dz.U. L 145 z 19.6.1996, str. 10.
(12) Dz.U. L 118 z 19.5.2000, str. 41.
(13) Dz.U. L 85 z 2.4.2005, str. 58. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2007/447/WE (Dz.U. L 169 z 29.6.2007, str. 64).
(14) Dz.U. L 61 z 8.3.2005, str. 41. Decyzja zmieniona decyzją 2005/777/WE (Dz.U. L 293 z 9.11.2005, str. 23).
(15) Dz.U. C 321 z 31.12.2003, str. 1.
ZAŁĄCZNIKI