Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2007 r. - O'Connor przeciwko Komisji(Sprawa F-12/07)
(2007/C 95/115)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 28 kwietnia 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Elizabeth O'Connor (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i E. Marchal, avocats)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– uchylenie decyzji Komisji o ustaleniu na 11 miesięcy i 25 dni maksymalnego okresu uprawnienia do zasiłku dla bezrobotnych dla skarżącej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca, były pracownik Komisji, pracowała u tej ostatniej bez przerwy od dnia 16 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. na podstawie sześciu różnych umów na czas określony, które następowały po sobie w takim porządku: pierwsza umowa pracownika tymczasowego, pierwsza umowa członka personelu pomocniczego, druga umowa pracownika tymczasowego, druga umowa członka personelu pomocniczego, trzecia umowa pracownika tymczasowego i w końcu umowa pracownika kontraktowego.
Administracja przyznała jej prawo do zasiłku dla bezrobotnych przez maksymalny okres 11 miesięcy i 25 dni, ponieważ uznała, że okresy przepracowane w charakterze członka personelu pomocniczego należy potraktować jak pracę na rzecz pracodawcy innego niż instytucje wspólnotowe.
Na poparcie swej skargi, skarżąca podnosi po pierwsze, że Komisja dopuściła się nadużycia prawa zatrudniając ją przez ponad pięć lat na podstawie różnych umów na czas określony i w oparciu o różne przepisy. Ponadto Komisja jej zdaniem błędnie zastosowała art. 28a ust. 4 i art. 96 ust. 4 warunków zatrudnienia innych pracowników, tak, że okres, w którym skarżąca pracowała jako członek personelu pomocniczego nie został uwzględniony przy stosowaniu tych przepisów.
