Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2006 r. - Comap przeciwko Komisji(Sprawa T-377/06)
(2007/C 42/49)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 24 lutego 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Comap SA (Lyon, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. Wachsmann i C. Pommičs)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji [C(2006) 4180 wersja ostateczna z dnia 20 września 2006 r. w sprawie COMP/F-1/38.121 - Złącza], a także jej uzasadnienia, w zakresie w jakim decyzja ta obciąża odpowiedzialnością za popełnienie naruszenia spółkę Comap także w innych okresach niż od grudnia 1997 r. do marca 2001 r., w odniesieniu do którego Comap nie kwestionuje okoliczności faktycznych przedstawionych przez Komisję;
– zmiana art. 1 i 2 wraz z ich uzasadnieniem poprzez obniżenie grzywny w wysokości 18,56 mln EUR nałożonej na spółkę Comap;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca wnosi o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 4180 wersja ostateczna z dnia 20 września 2006 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE (COMP/F-1/38.121 - Złącza) odnoszącej się do całości porozumień i uzgodnionych praktyk na rynku złączy miedzianych i stopów miedzi mających na celu ustalanie cen, uzgadnianie cenników, kwot zniżek i rabatów, wprowadzanie mechanizmów koordynacji podwyżek cen, przydział rynków krajowych i klientów oraz wymianę innych informacji handlowych, w zakresie w jakim decyzja ta obciąża odpowiedzialnością za popełnienie naruszenia spółkę Comap także w innych okresach niż ten od grudnia 1997 r. do marca 2001r., w odniesieniu do którego Comap nie kwestionuje okoliczności faktycznych przedstawionych przez Komisję. Tytułem żądania ewentualnego spółka Comap wnosi o zmniejszenie kwoty grzywny nałożonej w zaskarżonej decyzji.
Na poparcie swojej skargi skarżąca powołuje następujące argumenty.
Po pierwsze, skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 81 WE i popełniła błędy co do prawa, błędy faktyczne i oczywiste błędy w ocenie uznając, że zarzucany kartel trwał po przeprowadzeniu dochodzeń na miejscu przez Komisję w marcu 2001 r. aż do kwietnia 2004 r.
Po drugie skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 81 ust. 1 WE i art. 25 rozporządzenia nr 1/2003(1) w zakresie, w jakim nie uznała, że w braku możliwości przedstawienia dowodu praktyk antykonkurencyjnych zarzucane naruszenie zostało przerwane na okres 27 miesięcy, pomiędzy wrześniem 1992 r. i grudniem 1994 r., tak że okoliczności faktyczne zaistniałe przed grudniem 1994 r. według skarżącej straciły na aktualności w momencie wszczęcia dochodzenia przez Komisję w styczniu 2001 r.
Pomocniczo skarżąca powołuje zarzut oparty na naruszeniu art. 81 ust. 1 WE i art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003, a także wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien(2) i komunikatu w sprawie współpracy(3), twierdząc przy tym, że Komisja nie przestrzegała zasad dotyczących obliczania grzywny. Skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności i zasadę równego traktowania, przyjmując w celu obliczenia grzywny dla spółki Comap, zdaniem tej ostatniej, zbyt wysoką kwotę wyjściową w porównaniu z kwotami wyjściowymi ustalonymi dla innych przedsiębiorstw ukaranych na podstawie zaskarżonej decyzji, mimo ich podobnej pozycji konkurencyjnej do pozycji posiadanej przez skarżącą na rynku.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu, Dz.U. L 1, str. 1.
(2) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17 oraz art. 65 ust. 5 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, Dz.U. 1998 C 9, str. 3.
(3) Obwieszczenie Komisji w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych, Dz.U. 2002, C 45, str. 3.
